Hond Max is niet meer. Vanmiddag rond een uur of vijf sliep hij in, hij zou niet meer wakker worden.
We zagen het al een tijdje aankomen, maar de laatste paar dagen kwam alles in een stroomversnelling. Ouderdom sloopte zijn organen, het leven sijpelde weg uit zijn oude lijf.
Max was al volwassen toen hij in ons gezinnetje belandde, toch heeft hij daar alsnog twaalf en een half jaar van deel uit gemaakt. En dat is héél lang. En we hadden er een beste maat aan!
Hond Max ligt begraven in de schaduw van een beukenboom. Met z’n zessen bewezen we hem de laatste eer. Het Kind was er en Andy, Marleen ook en de Jongste Bediende, en uiteraard Ellen en ik. Hond Max z’n rustplaats ligt in een singel aan het eind van de moestuin aan de Witte Brug nummer 5. Een betere plaats is niet denkbaar.
Een lieve groet aan Maja van den Akker, de dierenarts die Hond Max en ons het onvermijdelijke zo makkelijk maakte.
Rust zacht lieve Max…
© ellen-paul
Lieve mensen,
Dat is schrikken!!! zo op de vroege morgen. Ik had helemaal niet in de gaten dat Max al zo oud was………..
Lieve Max, moet toch een traantje wegpinken………..
Sterkte
Liefs
Jolanda
Rust zacht, Max.
En Ellen en Paul, als honden baasje begrijp ik jullie verdriet en wens jullie veel sterkte.
Wat een verdrietig bericht. Ook al zie je het aankomen, jullie zullen het heel stil vinden in huis. Sterkte
Wij leven met jullie mee. Onze hond Pinto hebben we 29 jan. j.l. in moeten laten slapen na 15 jaar lief en leed gedeeld te hebben.
Shit………wat een verdriet!!
Sterkte Paul en Ellen.
Peter
wat een naar bericht.
Ik las altijd met heel veel plezier berichten waarin Max ‘lelletjes en drelletjes’ kreeg. Geweldige foto ook, Max verorbert daar een mosseltje?
Paul en Ellen, uit de verhalen bleek dat Max een mooi leven had bij jullie. En jullie hebben van hem genoten. Dat de mooie herinneringen meer plaats mogen hebben dan het gemis.
Ogozzie, wat een naar bericht. Jullie verhaaltjes waarin Max ook zijn rol speelde, las ik altijd met veel plezier. Het voelt goed om je tafel niet alleen met mensen te delen, maar tevens met dieren. Het zal stil zijn op het ministerie nu. Ik wens jullie veel sterkte om die stilte opgevuld te krijgen.
Heel veel sterkte gewenst.
Lieve Ellen en Paul,
als trouwe lezer van jullie heerlijke (letterlijk!) site heb ik me altijd op de achtergrond gehouden met reacties, commentaren en andere schrijfselen. Maar bij het lezen van jullie requiem voor Max kan ik niet anders dan jullie veel sterkte, warmte en zalige herinneringen toewensen. Mijn meisje Ellen en ik zullen vanavond een kaarsje branden voor Max. Want naast lekker eten zijn hondjes voor ons heilig. Max, goede reis kerel.
Alle goeds uit de polder,
Niek
O, wat erg. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Wij hebben nu bijna twee manden geleden onze bejaarde kater moeten laten inslapen. Het is nog steeds vreemd stil in huis, ik mis hem vreselijk.
De enige hond in Gemert waar onze Max niet bang voor was. Echt.
Slaap zacht Max, met een dikke knuffel van je naamgenoot.
Sterkte Paul & Ellen.
Wat naar!
Ook al weet je dat ook een hond geen eeuwig leven heeft, toch komt het zo hard aan.. een hond is niet zomaar een huisdier, maar een familielid.
Heel veel sterkte de komende tijd, al zal je hem voor altijd wel blijven missen! Hij heeft een heel goed leven bij jullie gehad, denk daar vooral aan
Liefs,
Hanna
Lieve Ellen en Paul, dat is schrikken jullie trouwe makker overleden, heel veel sterkte
Ans en ans zijn ans en alex
Heel veel sterkte.
Volgens mij heeft Max een goed leven bij jullie heeft gehad.
Remi
Ach jee, da’s nooit makkelijk, afscheid nemen van zo’n goed vrindje. Sterkte er mee.
Wat naar, ik weet hoe het voelt….. tjee maar dat ik max nu ook mis, mijn ‘virtuele’ hondje, vond het altijd leuk als hij in beeld kwam op jullie blog.
Jeetje dat is naar zeg. Max liep altijd als een rode draad door jullie blog heen. Heel veel sterkte want een dier missen is vreselijk