Mijn eerste vrije dag, en van uitslapen kwam niks terecht. Ik ben dan maar in alle vroegte met hond Max naar het bos getogen. Al dagen probeer ik in een aangename herfstsfeer te komen, maar het weer werkt niet mee, het blijft maar nazomeren. Iedereen is daarvan gecharmeerd, maar ik vind er niets aan. Gelukkig was het rond 08.00 uur fris in het bos, en rook het er naar paddenstoelen. Een en ander kleurde ook al aan, zodat ik toch een beetje de illusie van een najaar kon opsnuiven

Zondag was dat verlangen naar de herfst ook heel sterk. Toen ik ‘s ochtends rond een uur of zeven van mijn werk thuis kwam en nog even een rondje door de Gemeentetuin maakte met hond Max trof ik er een overdaad aan kastanjes. Natuurlijk moest ik mijn broekzakken volproppen met de nutteloze vruchten. Wat waren ze mooi…

De druiven komen uit onze tuin. De vruchtjes zijn klein, maar heerlijk zoet. De oogst is overvloedig. Het is onze grootste oogst ooit. We delen ze uit en eten ze op. Maar niét gaan wij er wijn van maken. Dat kunnen anderen veel beter.

© paul