Nee, geen recept voor zwezerik vandaag. Wel productinformatie. De Jongste Bediende had vandaag een stevige discussie met een collega. Zo’n soort discussie heet hier in het Zuiden strijen. Beide partijen weten natuurlijk zeker dat ze gelijk hebben! De Jongste Bediende heeft in een ver verleden aan de Warmonderhof gestudeerd, de biologisch dynamische land- en tuinbouwschool. Zijn collega Mireille studeerde aan de Hotelschool in Maastricht. Hoe de discussie precies ontstaan is, weet ik niet maar het ging over zwezerik. Mireille beweerde dat een kalf twee zwezeriken heeft, de hartzwezerik en de keelzwezerik. De Jongste Bediende zei nog nooit van een hartzwezerik gehoord te hebben, en dus bestaat die niet! Het Ministerie werd gebeld om uitsluitsel te geven. Ik moet zeggen dat ik ook nog nooit van een hartzwezerik had gehoord. Het hart is een spier en dus veel harder vlees dan een klier zoals de zwezerik, zo was mijn redenatie. Thuis maar snel in de boeken gedoken en bij het eerste boek was het al raak! Hartzwezerik bestaat wel degelijk, maar heeft niets met het hart te maken; De eerste is de keelzwezerik of de thymusklier, die gevonden wordt in de hals van jonge zoogdieren. Deze is langwerpig en verdwijnt als het dier ouder wordt. De tweede is de hart- of buikzwezerik. Deze ligt vlak bij het hart en is rond. (uit “Van kop tot staart”, ik schreef al eerder over dit boekje) We vonden nog veel meer informatie; Escoffier is er kort over: Er zijn twee soorten zwezerik; de noix is de ronde of hartzwezerik en de gorge de lange keelzwezerik, die minder fijn is dan de noix. Artusi is nog korter ; “Crocchette di animelle”, hij maakte er croquetten van! Discussie gesloten dus? De Jongste Bediende heeft zijn nederlaag al meteen telefonisch doorgegeven. Of wij ooit zwezerik thuis gaan klaarmaken weet ik niet. Erg bewerkelijk en je kunt ze bijna nooit zomaar kopen. Ik vind het meer iets om in een restaurant te eten. De verwerkingsmogelijkheden zijn legio en dat heeft waarschijnlijk te maken met de zeer neutrale smaak.
© ellen
probeer het eens, bewerkelijk maar een byzonder aangename smaakbeleving, indien de bewerkingswijze van Belgische koks, eigenlijk tezeer onvolprezen, gevolgd word dan is er een beloning op bord en mond. tsja ik ben opgevoed door een Zeeuwsch Vlaamsche tante, bij ontstentenis van mijn ouders, koken kunnen Ollanders op recept wel, maar voor genieten moet je moeite doen..