“Verdichtung”, ik ben er goed in. Ik schreef je enige tijd geleden over de Paddenstoelenkabouter wiens getruffeerde boter ik regelmatig kocht. Lang pluizig haar en een ruig baardje dichtte ik hem toe. Ik gaf hem een klein en mager postuur. Ik had een tamelijk duidelijk beeld van hem voor ogen, al had ik hem sinds jaren niet gezien.

Gisterenavond kwam Ellen dan ineens met een plaatje op de proppen. Ze had het opgediept uit een van de oude schoendozen die dienst doen als pre-digitale foto-archiefkast. En weer bleek dat mijn fantasie een loopje met me had genomen.

Het vreemde is dat ik onmiddellijk het vergeten beeld over mijn zelf ontworpen herinnering schoof. (Ja, zo was het!) En dat ik daarna nog nauwelijks terug kon halen hoe ik het mannetje al die jaren in gedachten had uitgetekend. Voer voor psychologen, een case-studie voor Dauwe Draaisma…

Ik las mijn artikel terug. Stond er mogelijk nog meer gefantaseer in? Het valt geloof ik wel mee. De paddenstoelen liggen netjes voor hem uitgestald, zowel de “wilde” als de gekweekte. De potjes met getruffeerde boter zijn duidelijk zichtbaar. En de gesprekken die we voerden zijn dan wel niet letterlijk zo verlopen, de strekking is correct.

Enfin…, Ellen is van zins om de fotocollectie op te schonen. Wie weet wat we nog tegenkomen. Ik ben blij dat ik mijn Paddenstoelenmannetje terug heb.

© paul