Wandelend onder de bomen in de Hoef viel me op dat ik nog steeds geen beukennoot heb gezien, terwijl je vorig jaar slibberend over de derrie van gekneusde nootjes je weg moest vinden. Kijkt je omhoog, dan zie je dat de takken nauwelijks vrucht dragen.
Nee, geen beukennoten jaar… Van beukennotentaart en -rotsjes zullen er dan ook geen recepten verschijnen in deze rubriek. Het ontbeert Ellen eenvoudigweg aan grondstoffen. (En ik had nog wel zo’n aardige illustratie klaar liggen.)

Eikels, ja daarvan is het vergeven. Hele plakken stuk getrapte of stuk gereden eikels…
Je zou ze kunnen verzamelen, maar we hebben geen varken om ze aan te voederen. En om ons uiteindelijk te bekeren tot de “Eikelskoffiedrinkersbond”, nou nee, laat maar.

Wel een aardig plaatje: het komt uit de collectie van het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie en het is in 1942 ontworpen voor het toenmalige Departement van Handel, Nijverheid en Scheepvaart.
De kunstenaar is vermoedelijk Jan Wijga.