Foto: Szeder Laszló.
22-05-2014. De etappe ging van Orthez naar Osserain-Rivareyte, 28 kilometer.
De pelgrims hebben het departement Landes verlaten en wandelen nu door het departement Pyrenées Atlantiques. Je zou ook een veel oudere benaming voor het gebied kunnen gebruiken: Pays Basque, Baskenland.
Het Baskenland beperkt zich niet alleen tot Spanje, ook dit deel van Frankrijk hoort erbij. Tien procent van de totale Baskische bevolking woont in dit stukje Frankrijk, een goede 275.000 zielen. Een vreemd volkje is het; ze zijn niet Spaans, ze zijn niet Frans, het zijn Basken. Men spreek er zijn eigen taal, in Spaans Baskenland meer dan in Frankrijk, maar toch… Die taal heeft niks van doen met andere West-Europese talen, ze staat op zichzelf en is in de verte familie van oeroude Kaukasische talen.
Euskal Herria heet het Baskenland in het Baskisch. Waar het volk oorspronkelijk vandaan kwam is niet helemaal duidelijk. Het meest gangbaar is de theorie dat ze vanuit zuidoost Europa het westen koloniseerden, nog voor de Kelten dat deden.
In Spanje genieten de Basken een hoge mate van autonomie, in Frankrijk is dat minder aan de orde. Een echte Baskische staat in strikte zin heeft nooit bestaan. Maar tot in de middeleeuwen wisten de Basken een redelijke mate van autonomie te handhaven. Ook in de perioden daarna, hoewel politiek vallend onder Spaanse koningshuizen, behielden de Basken hun eigen bestuur, wetten en cultuur. Vanaf het eind van de 19e eeuw heerste er repressie. De taal mocht niet meer gesproken worden, de cultuur werd verboden en bestuurlijk had men niets meer te vertellen. Dat duurde tot de jaren zeventig van de vorige eeuw, tot de dood van dictator Franco. Ten gevolge van de repressie zijn veel Basken gevlucht naar, met name, Argentinië. Onze koningin is deels Baskisch…
Daar dus wandelden de pelgrims naartoe op deze dag, naar Baskenland, om 07.30 uur waren ze vertrokken. Het weer was mooi, een doorbrekende zon en dan blauwe luchten. Een prachtige tocht was het, met veel stijgen en dalen. Bossen wisselden af met open landschap en de vergezichten die zich dan aandienden waren adembenemend. En altijd in de verte dat massief van de Pyreneeën. Ans beklaagde zich omdat ze dat gevoel niet op foto kon vastleggen. In werkelijkheid is het geweldig schrijft ze. Wel was het een eenzame tocht, de wandelaars kwamen onderweg nagenoeg niemand tegen.
Om 12.00 uur was het tijd om het oude brood te delen en even te dutten in het gras. Ergens in de ochtend waren de wandelaars twee medepelgrims voorbijgestoken. Die haalden hen nu weer in en lasten dan ook maar hun rustpauze in. Met die twee gasten, Karin uit Nederland en Patrick uit België, beleefden de wandelaars de avond hiervoor een genoeglijk tijd in het pelgrimshuis.
Met z’n vieren trok men verder en tegen 15.00 uur marcheerde men Sauveterre-de-Bearn binnen. Het enige onderdak bleek een veel te duur hotel. Bij de Tourist Information wist men echter een adres, 4 kilometer verderop. Men was zo gedienstig om een afspraak te maken voor de vier. Dus wandelden de pelgrims nog een stuk door, naar het plaatsje Osserain-Rivereyte.(Ozeraine-Eribareita in het Baskisch.) Maar niet voordat er een glas Grimbergen werd gedronken op een terras.
Onderweg werd nog even de kerk van Lanneplaa aangedaan. Men wilde er de geborduurde Sint Jacobus gaan bekijken. (Nou ja,..) De kerk was gesloten.
In Osserain kwam het viertal terecht bij Monsieur Pascal, een 65 jaar oude pensionado, die pelgrims ontving in zijn huis. Monsieur Pascal bleek een aimabel mens.
Na de zelfverzorging en het corvee aan lijfgoed en rugzak werd er aan tafel rust genomen en wat gedronken. Monsieur Pascal verzorgde de maaltijd. Een groentesoep, pasta met tomatensaus, worstjes en brood. Kaas toe natuurlijk en zelfgemaakte perzikencompote. Die avond regende het straf, het kon de wandelaars niet deren. Zij zaten gezellig aan de keukentafel, in het huis van een goedlachse Bask…
© paul
Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen. En voor het overzichtskaartje van Sas: klik op de link hieronder.<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>
Mede namens SOZO hartelijk gefeliciteerd Jan met je 63ste. Je verjaardag vieren met je zus in de Pyreneeën vlakbij (of in?) St.-Jean-Pied-de-Port, wie had dat een jaar geleden gedacht. En maar lopen en onder meer oud brood eten, iets voor de ware pelgrim. Succes verder Ans en Jan en bij helder weer maak je een prachtige oversteek naar Spanje. Geniet ervan. Dat doe ik ook nog aan de hand van de foto’s van toen. Een Grimbergen meer of minder hebben jullie wel verdiend. Proost.
Tot ziens.
Wim Poels
Tot ziens