De lange weg naar Santiago de Compostella, etappe 8…

,

aprilvis

01-04-2014. De etappe liep van Namen naar Dinant, 30 kilometer.

Lang heb ik zitten dubben of ik nu een afbeelding van Leffe als kopfoto zou gebruiken, of toch die aprilvis. De laatste is het geworden. Het was per slot gisteren 1 april, de dag dat Belgen en Fransozen elkaar heimelijk papieren visjes op de rug spelden. In gedachten zie ik de wandelaars met zo’n misbaksel op hun rugzak, net onder de Jacobsschelp…

In eerder dagen stuurde onze Zuiderburen elkaar op 1 april ook wenskaarten. Deels als mallotigheid, maar het had ook altijd een amoureuze bijklank: Hebben alle vogels een nest, wordt het dan niet eens tijd dat wij ook eens…

Enfin, of Ans en Jan er iets van hebben meegekregen is maar de vraag, ze hadden die dag een hele trip voor de boeg. Dertig kilometer langs de Maas, van Namen naar het stadje Dinant. Het werd een mooie rustige tocht. Iets na 07.00 uur namen ze afscheid van de 54 kindertjes in de jeugdherberg, ontbijt op zak om onderweg te nuttigen. Jammer genoeg ontmoetten ze deze dag geen (ex-) pelgrims. Wel picknickten ze tweemaal in de open lucht. Al met al hadden de wandelaars er ferm de pas in, ze arriveerden om 14.30 uur in Dinant.

De Abdij van Leffe laat op haar web site weten: De Abdij van Leffe, opgericht in 1152, was een norbertijnenabdij waar kanunniken in een gemeenschap samenleefden met bijzondere aandacht voor opvang en gastvrijheid; talrijke pelgrims konden altijd in de Abdij van Leffe terecht.

Ans en Jan gingen er dan ook logischerwijze van uit dat het wel gebakken zat met Paters en Bier en stiefelden linea-recta naar de Abdij/Brouwerij. En ja, ze konden tegen een wel zeer geringe vergoeding overnachten. En nee, er waren géén bedden, en er waren géén matrassen…  De wandelaars trokken dan de enig juiste conclusie en zochten elders slaapplaats. Ze dronken er evenwel Leffe bruin

Ans laat weten: Het is niet zo dat we pijnloos de etappes beëindigen, maar het blijkt dat onze voetjes etc. er een beetje aan gaan wennen. Dikke kus, Ans.

Debacle, of een voortijdige streek van de Aprilvis: Op het traject naar het plaatsje Éghezée, een paar dagen geleden, kregen onze wandelaars onbedaarlijk trek in iets warms. Ze besloten om een stukje van het Pelgrimspad af te wijken en in Jodiogne een koffiehuis op te zoeken. Versterkt na gedane zaken keerden ze terug naar de Camino de Santiago, eenvoudig door de weg daar op te pikken waar de routeaanduiding(Jacobspijlen) weer begon. Na een kilometer of drie kregen de wandelaars enige argwaan, de richting klopte niet. Navraag aan een passant leerde dat ze wel degelijk op de Pelgrimsweg zaten, maar in de verkeerde richting, De wandelaars gingen westelijk en terug, richting Brussel en Quatre-Bras. Bijna hadden ze hun Waterloo gevonden… Enfin dan maar weer drie kilometer terug en uiteindelijk dus zomaar zes kilometer extra in de benen. Het pad van de Pelgrim gaat niet altijd over rozen…

© paul

Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *