Na de wekelijkse gang naar het vuilstort is het mijn gewoonte even binnen te wippen bij de kringloopwinkel. (Die zitten tegenover elkaar, hoe is het mogelijk?) Ik vond er al eens het mooie boek over het Slijtersvakblad ( en legio trivialiteiten die hier niet ter zake doen). Vanmiddag leek het op niks uit te draaien, tot ik bij de uitgang en stapeltje goed verscholen boeken zag liggen. Nonchalant trok ik het bovenst van de rij. Had ik het jubileumboek van de firma EDAH in mijn hand! (75 jarig bestaan.) Het Ministerie was er geen klant, bij de EDAH. Om nostalgische redenen is het echter een van de grootgrutters die blijft intrigeren. De firma is in onze directe omgeving gesticht in 1917 en lange tijd was EDAH de enige serieuze supermarkt in onze contreien. Mijn vader riep: “Mennke, gôh us wa kèès haole bai dun EDAH!” en ik begreep dat hij bedoelde dat ik naar de VIVO moest. Zo synoniem was EDAH met boodschappen en grutterei. En natuurlijk: sjem van dun EDAH, plèk plèk ( log 7 februari 2006). En passant viel mijn oog op een deeltje uit de Van Dishoek-reeks: Kreatief koken. Pastei en Patê van Ria Holleman (1973). Afrekenen levert altijd weer een komische scène op. Grote boeken één Euro, kleine vijftig cent. EDAH groot, Holleman klein, dat was duidelijk. Ingewikkelder werd het toen ik ook nog een mooi exemplaar van Kirsts’ 08.15 Omnibus te voorschijn toverde (antiquarisch, uitgave 1957). Dat boek is niet groot, maar wel zwaar, want dundruk. De kringloopjuffrouw besloot het volle pond te rekenen. Ik heb daar mee ingestemd.

© paul