Tja, vandaag was zo’n dag… Zo’n dag waarop alles, maar dan ook alles, verkeerd gaat… Zo’n dag dat je eigenlijk maar beter de hele dag in bed had moeten blijven… Eerst in alle vroegte opgespaarde, vervelende klusjes afgehandeld…, een paar spijkerbroeken korter gemaakt, een stoel gerepareerd, twee manden was weggewerkt …, lege flessen, blikjes, melkpakken enzovoorts weggebracht…, boodschappen voor het weekende gedaan bij de super…, samen met Hond Max nóg een keer naar de super om de ‘vergeten’ boodschappen te halen… Tijd voor een kopje koffie…, even de koffiepot schoonmaken…, en dan begint de ellende pas goed!
Ik liet het piepkleine schroefje dat de doordrukstaaf en de zeefjes bij elkaar houdt in het gootsteenputje vallen…Dat schroefje is onmisbaar en nagenoeg onvervangbaar… “Help!”… Hielp niet, geen mens in de buurt…, wat te doen?…
Eerst maar eens geprobeerd met twee prikkertjes om het nog zichtbare schroefje boven te halen…, resultaat: het schroefje zonk nog verder in de diepte… Toen met een grote schroevendraaier het rooster in de gootsteen losgedraaid in de hoop dat het schroefje zo op te vissen zou zijn…, resultaat: het schroefje zonk nog dieper weg en water plensde in het keukenkastje onder de gootsteen…, even dweilen dus maar!
Daarna toch maar alle moed bij elkaar geraapt en de grote chiffon losgedraaid, emmer eronder gezet, en even hoopvol getast naar het begeerde schroefje…, niets…, het schroeje hing nog ergens tussen de eerste bocht en de splitsing… Er zat dus niets anders op dan er nóg meer water doorheen te jagen en dat met de grote plopper voort te stuwen…
En ja, na een half uurtje friemelen en een flinke sloot water kon ik het schroefje eindelijk opvissen, de keuken dweilen en koffie zetten…
Kopje koffie toe!
© ellen.
