Wat is een waterkoker? Een ding met een stekker. Je kunt er water in doen en wanneer je dan de stekker op de juiste plaats in de muur plugt en op de knop boven op het apparaat drukt krijg je gekookt water. Je hoort eerst licht gezoem, het zwelt aan en ten langen leste maakt het water een bubbelend geluid. En dan een lichte klik. Dat was het. Behalve de klik zijn de geluiden geen exclusieve verdienste van de waterkoker. Vloeistoffen, naar het kookpunt gebracht, doen dat altijd zo. Het Ministerie doet niet aan waterkokers. Het Ministerie gebruikt altijd en overal een ouderwets fluitketeltje. Wat is er mooier dan gewaarschuwd te worden door de schelle fluit van het keteltje. Het is een duidelijk signaal en het noopt tot snelle actie (“Zet dat gas uit!”) anders bederf je je gehoorgang voor altijd. Het geluid is tevens een waarschuwing voor eenieder in huis dat thee, koffie, drinkbouillon of het afwaswater klaar is. Kom daar maar eens om bij een waterkoker (“Klik”).

De Blokkers, Hema’s en andere keuken- en ijzerwarenwinkels bieden ze nog volop te koop aan. Topontwerpers geven ook vandaag-de-dag proeve van hun kunnen in ontwerp en uitvoering van de fluitketel. Je zou zeggen dat ons landje nog vergeven is van die dingen, maar waarom horen wij ze dan nooit meer?

© paul