Ik vond het recept op een Belgische site: objectief.be. Het oogde aantrekkelijk, maar ik had niet alle ingrediënten in huis en ook de beschrijving van de werkwijze liet hier en daar te wensen over.
Ik heb dan maar naar eigen goeddunken gekookt.  Ik was er wel tevreden over.

2 schouderkarbonades (200 gram elk)
flinke klont boter
1 zure appel
1 eetlepel citroensap
1 tak rozemarijn
4 takjes tijm
2 eetlepels verse peterselie

Ik depte de karbonades met keukenpapier droog en smolt de boter in de braadpan. Daarna liet ik de karbonades in de boter glijden en bakte ze aan weerszijden in ongeveer 15 minuten mooi bruin.
Ik riste de tijmblaadjes van de steeltjes, zo ook een deel van de rozemarijnblaadjes. Samen met de peterselie en het citroensap ging dit op de karbonades. Flink wat vergemalen peper erover en wat zout. Ik dekte het geheel af met de in dikke plakken geneden appel. De appel had ik op voorhand geschild en van klokhuis ontdaan. De rest van de rozemarijn ging zo in de pan. Dit alles liet ik op een laag vuurtje, en met het deksel op de pan, nog zo’n 35 minuten sudderen. En klaar was het vlees.

Enkele opmerkingen: het vlees was van biologische varkens. Dat betekent normaal gesproken weinig gespetter in de pan want er zit geen overtollig vocht in het vlees. Onze Bretonse boter lag evenwel in Luxemburg, zodat ik het moest doen met Campinaboter. Nou, en in die Campina zit wel degelijk een hoop extra vocht. Kon ik alnog de hele achterwand poetsen.
Normaal maak ik de jus altijd af met vocht. Bouillon, wijn, room, bedenk het maar. In dit geval heb ik dat niet gedaan, zodat ik een heldere boterjus over hield. Die smaakte heerlijk, een beetje zurig en geurend naar de rozemarijn. Aardappeltje erbij en je wist niet wat je proefde. De appeltjes deden het wonderwel bij het vlees. Eén karbonade was voor het avondmaal, de andere voor de lunch van morgen.

Ik at er de rest van de sla van gisteren bij.
Een stukje Chaource en een stukje Munster als toetje, en natuurlijk een kopje espresso.

© paul