Ellen belde vanuit Luxemburg. Alles ging prima, ook met hond Max. Met de bus was ze vandaag boodschappen gaan doen in de hoofdstad en onderweg zag ze kans een Nederlandstalige krant te kopen: De Standaard. Een belangrijk artikel in deze komkommertijd verhaalde van de Brusselse brouwerij Timmermans en hun nieuwe Lambiek. Om de presentatie van het bier kracht bij te zetten hebben ze Manneke Pis vandaag de hele dag Timmermans nieuwe brouwsel uit laten stralen. Ik heb inmiddels geprobeerd om het artikel te pakken te krijgen, maar het blijkt digitaal alleen voor abonnee’s toegankelijk. Jammer, want er valt wel wat te vertellen over Gueuse, Lambiek, Timmermans en Manneke Pis. Volgende week misschien…

Ik vertelde al eerder over de veranderde reisdoelen tijdens onze vacantie. We hadden onze zinnen onder andere gezet op het kleine, maar fijne wijngebied rond Madiran, aan de voet van de Pyreneën. We zijn zo ver niet gekomen. Wél belandden we in het stadje Saint-Pourcain-sur-Sioule. Oók een klein wijngebiedje. In de piepkleine dorpjes om het stadje lagen piepkleine perceeltjes wijstokken. En op piepkleine bedrijfjes werden piepkleine wijntjes gemaakt. Het was er aangenaam toeven, dat wel, maar die wijn vonden we maar niks. We kwamen net uit de Bourgogne en hadden ons daar met “het beste” verwend. “Maar er was één klein dorpje…”  Enfin, ik vertel je daar binnenkort over.

De fles op de foto kwam weer uit een ander dorpje. We dronken hem pas thuis, aan onze eigen tuintafel, bij een stevige vleesmaaltijd. Hij smaakte wonderwel. Moesten we ons oordeel wéér herzien.

© paul