De vijftiende verjaardag van deze website (5 augustus 2020) zouden we vieren met enig tromgeroffel en een paar klaroenstoten, althans dat namen we ons voor. Gewoon een beetje heisa maken. We lieten het feestje evenwel schieten.
De puf was eruit en schrijven werd een strafexercitie. Onze kop stond er niet naar; de zin was ver te zoeken en het plezier ook. Fysieke belemmeringen misbruikten we gretig als reden om de boel de boel te laten, zo ook zakelijke beslommeringen en sociale beperkingen.
We troostten ons met het idee dat foodbloggers het doorgaans niet langer bolwerken dan een paar jaar. Ach, de meeste haalden het eind van het eerste jaar niet eens. Nee, wij dan… Vijftien jaar, ruim drie duizend artikelen, even zoveel foto’s uit eigen archief en in betere tijden duizend lezers per dag (!). En zonder nieuwe artikelen toch nog vijf honderd bezoekers (per dag).
Intussen krijgen we berichtjes van lezers die ons bedanken voor de geleverde schrijfsels en ons het beste wensen voor de toekomst. Alsof we gepensioneerd zijn…
Goed bedoelde reacties overigens, oprecht en liefdevol. Maar het gaf ons ook te denken…
Enfin lezer, ik kan nog eindeloos doormieren, maar dat wordt teveel van hetzelfde. Het komt erop neer dat we (Ellen en ik) na een enerverend weekend tot de conclusie kwamen dat we weer moeten gaan schrijven. Voor onze gemoedsrust en voor het plezier van de lezer. Zo zit dat…
En vanavond hebben we dat besluit beklonken met een fles voortreffelijke Crémant (dank Neel en Evert) en een schotel gegratineerde oesters. Als dat geen belofte is?..
© Ellen-Paul
Gelukkig. Pfff.
Gelukkig, ik dacht dat er geen mooie verhalen en anecdotes kwamen. Plus de recepten, geweldig. Dank jullie wel!
Heel fijn dat jullie het weer oppakken, ik heb de verhalen / recepten gemist.
En dat maakt me blij! en velen met mij, dat weet ik zeker. Zet hem op, maak er iets lekkers van!
Heb veel begrip voor jullie uitleg, maar ben blij dat ik me weer verheugen op stukjes van het Ministerie!
Jaaaaaaahhh! Jullie zijn terug! Lang gewacht, maar gelukkig is het nu zover dat jullie er weer zin an hebben. Don’t let us down, Ellen & Paul!
Heel fijn!
Jawel, daar zijn ze weer…na de zoveelste keer…. de zin gevonden….en voelen wij ons weer met jullie verbonden!
een kleine pauze is, prima toch..
een prachtige foto van een heerlijke oester.
hoera!
Zo blij dat ik jullie nog niet uit mijn favorietenlijst had verwijderd. Jullie naam vind ik zo mooi voor een foodblog
Een wijs besluit! Daar worden we allemaal beter van 😉
Fijn dat jullie weer terug zijn! Maar laat je niet gek maken door blogdwang. Schrijf alleen als je er zin in hebt. Een pauze kan nooit kwaad, regelmaat wordt overschat 😉