Precies één jaar geleden plaatste ik een wat verbolgen stukje op dit
web-log. Ik vertrok bij mijn oude baas en begon aan mijn (tweede) carrière in
Nijmegen. En nu, na dat ene jaar, maak ik weer zo’n stukje, maar dan zonder
verbolgen te zijn.

De bezuinigingen die het voor mij onmogelijk maakten om veilig en verantwoord
te kunnen werken bij mijn oude baas zijn voor een deel omgebogen en voor een
deel terug gedraaid. Mijn oude baas liet me weten dat hij het op prijs zou
stellen wanneer ik weer terug zou keren op mijn oude stek. De voorwaarden waren
goed, dus ik besloot om op zijn voorstel in te gaan.

Kijk ik terug op het afgelopen jaar dan kan ik tevreden zijn. Ik vond snel
mijn plaats in het team en de bewonersgroep lag me wel. Ik kreeg met de
regelmaat waardering terug. Ik heb het, denk ik, wel goed gedaan. Ik laat ook
hier weer een hoop achter, en dat stemt tot gemengde gevoelens. Natuurlijk
verheug ik me op de terugkeer naar mijn “oude” afdeling, hier weggaan valt me
evenwel niet zo licht als ik wel dacht.

Cees en Bo kwamen zojuist afscheid nemen. We dronken espresso. Cees had voor
de gelegenheid een geitenkaasje mee gebracht en ikzelf had nog een stuk Stilton.
We snoepten op ons gemak een uurtje van de nacht af.

Het is rustig op de afdeling, iedereen slaapt. Ik ga nu nog wat rommelen, een
rondje lopen, een laatste groet schrijven aan de collega’s, de pillen voor
morgen uitzetten en dan zal het alweer ochtend zijn. Misschien komt Carin nog
koffie drinken…

© paul