Hiep, hiep, hoera…

In tegenstelling tot andere dagen waarop ze doorgaans rond een uur of acht op haar werk is, wordt Ellen vanochtend pas om 10.00 uur verwacht ten burele van haar Broodheer. Om 10.00 uur, en geen minuut eerder. En dat heeft allemaal te maken met het feit dat Ellen vandaag op de kop af 25 (vijfentwintig) jaar in dienst is bij Fontys (en de voorgangers) en men een en ander voor haar in petto heeft. (Vanochtend lagen er al twee felicitatiekaarten in de bus…).

Hoe de dag zal verlopen hoor ik later wel; Ellen heeft ervoor gekozen om het informeel te houden, zonder familie, zonder receptie, zonder ellenlange toespraken, zonder al teveel poespas. Vanavond evenwel gaat ze uit eten met de collega’s bij Kastanjehof, hier in het dorp. En ik mag ook mee.

Intussen zet ik de Champagne koud, je weet maar nooit wie er straks nog zal binnenvallen. Een feestje voor familie en vrienden moet eenieder even tegoed houden, dat komt later, gewoon hier, op het Ministerie. Voor nu rest me nog even snel op te ruimen, stof te zuigen en de dweil rond te slingeren. Het is zo gebeurd.

Vijfentwintig jaar, hoe is het mogelijk….