De oplettende lezer had het al wel gezien, wij huizen weer voor korte tijd in ons geliefde Bourgondië; in het Zuidoosten wel te verstaan. We sloven ons uit in proeven, keuren, ontdekken en beleven. Na een dag of vijf zijn we dan ook helemaal uitgeput. Een rustige vakantie zit er niet in, de tijd daarvoor is tekort. Dit is geen vakantie, dit is werk…
Vooraf nam ik me voor om deze keer serieus werk te maken van de Romaanse architectuur in deze contreien. Een overvloed daaraan vind je hier. Ik had me redelijk ingelezen en een plan gemaakt om een en ander te documenteren. Maar pas hier realiseerde ik me dat ik een wel hele slechte inschatting had gemaakt. Het is overal vergeven van de Romaans bouwwerken, je struikelt erover… Je moet dus danig keuzes maken, en dat kost je zo weer een vakantiedag. Enfin…
Vandaag bezochten we Tournus, we hebben er magistraal gegeten (daarover later). Op de terugweg naar onze woonst kwamen we uiteraard weer langs een aantal Romaanse kastelen en kerkjes. Één daarvan leek de moeite waard, vooral omdat er nog enigszins complete fresco’s bewaard gebleven waren. We fotografeerden wat in het rond, het was een mooie kapel.
Bij het verlaten van het kerkje stuitten we op dit beeld. Het is een afgietsel van het oorspronkelijke beeld, kijk maar naar het gaatje in de rechterarm (ik heb erop geklopt om het te controleren, het is keramiek). Dunwandig keramiek, gietwerk, een kopie. Maar het beeld op zich heeft naar mijn mening wel degelijk kwaliteit.
Een jonge vrouw, geen meisje meer. Zelfbewust, met open ogen, starend, maar niet vertwijfeld. Waarschijnlijk is haar zojuist verteld dat ze weduwe is geworden. Ze zit daar gesitueerd voor het plaatselijk monument, de gedenktafel voor de slachtoffers van de Grande Guerre, de Eerste Wereldoorlog, in het voorportaal van de kerk.
Eén probleem lezer. Het beeldje is een fin-de-siècle ding. Het stamt uit de tijd dat Frankrijk nog frivool was, en beetje gewaagd, sensueel ook.
De dramatiek van het beeldje leent zich prima om de gesneuvelde jonge mannen te herdenken, kanonnenvoer van Wereldoorlog Een. En ook diegenen die treurend achterbleven vinden zich terug in de expressie van het beeld. Het probleem is echter dat de jonge vrouw een jurk aanheeft met korte mouwen. En een decolleté, waarbij je nog juist de aanzet van haar borsten bloot kunt zien, het begin van dat kleine spleetje.
Men loste het in deze kerk op door het beeld te polychromeren. Men kalkte haar armen tot aan de handen bruin En ook schilderde men de naakte hals van de jonge vrouw weg en suggereerde zo een gesloten japon. Knap gedaan overigens, je moet er al met je neus bovenop staan om het te zien…
© paul
