Je hoéft het niet te lezen, over al die zieken. Je kunt deze regels gewoon overslaan. Maar als je het dan toch wilt weten: Marleen is geveld door gesnotter, gepaard aan stevige koppijn en Andi heeft het ook goed te pakken. Alle hoofdholtes van de Jongste Bediende zitten verstopt, hij is zo doof als een kwartel, en Ellen snottert, proest en hoest dat het een aard heeft. Ze sleept zich van de bank in de kamer naar de keukentafel, vise versa, en zet nog maar een Maigretje op. En dan heb ik het hier alleen nog maar over de ongesteldheden in mijn directe omgeving.
Kijk ik op de dienstlijst, dan zie ik dat er zieke collega’s zijn. Ikzelf zit mijn dienst te draaien op een “vreemde” afdeling, de vaste wacht is ook hier uitgevallen. En intussen wordt ik met een scheef gezicht aangekeken. Ik zou die bacteriële oorlog begonnen zijn, of wordt althans dan toch verantwoordelijk gehouden voor een efficiënte verspreiding. Ik trek me d’r mooi niks van aan.
Ik had eendenborst uit de vriezer gehaald, maar uiteindelijk had ik geen zin om voor mij alleen te koken. Het bleef dan maar bij goei soep naar beproefd recept. Lekker brood erbij en boter uit Issy.
Gisteren was er varkenshaas in gorgonzolasaus. Ook naar beproefd recept. Gebakken aardappeltjes en knapperige sla completeerden de maaltijd.
En hoe je het ook went of keert, morgen zal ik toch dat eendenvlees klaar moeten maken, het is per slot ontdooid.
© paul
