Ik ging naar Luxemburg en haalde Ellen op. Ze heeft nog een week vakantie, maar zal die gewoon thuis doorbrengen.

Het bleek al met al toch een lichte cultuurschok op te leveren, weer in een gewoon huis te zijn. Ook hond Max vond niet onmiddellijk zijn draai. Na deze maand vakantie moest hij weer helemaal opnieuw beginnen met het uitzetten van zijn geurvlaggen.

Ellen nam zich voor de komende dagen een hoop achterstallig web-logwerk weg te werken, er valt genoeg te schrijven. En ook ik heb zo nog een en ander te melden.

Laat ik het voor vandaag houden bij een fenomeen dat we in een grijs verleden al eens lichtjes aantipten. Het fenomeen van de “kontjes” ham die we eigenlijk bij elk bezoek aan Luxemburg wel aanschaffen.

Met name Luxemburg produceert prachtige hammen. Maar de hele Ardennen door vind je ze van een voortreffelijke kwaliteit. Anders dan in Nederland stopt men in de Ardennen al veel eerder met het versnijden van hammetjes. Is er naar hun maatstaf geen fatsoenlijke plak meer te af te halen dan houdt men er mee op. De voor onze begrippen grote reststukken (kontjes) worden tegen heel schappelijke prijs aangeboden. Zo ongeveer tien euro per kilo vragen ze ervoor.. Zo’n reststuk weegt doorgaans ongeveer een pond en je haalt er nog een hele boel schijven van af. En valt er niks meer te versnijden, dan kun je de restjes altijd nog gebruiken in een of ander gerecht.

In de grotere winkels heb je niet alleen de keuze uit verschillende Ardenner hammen, maar ook ligt er die uit Parma, uit Aosta, en enkele Spaanse varianten. Wij hebben speciaal voor dit fenomeen een snijmachine aangeschaft (op een vlooienmarkt).

© paul