De natuur is te laat! Sinds een week of twee knalt het uit de grond, bloeit, kwinkeleert, broed en flirt. Er is geen sprake geweest van een rustig aanlopend voorjaar en dus moet alles nu in een keer. Door dat koude voorjaar komen een aantal tradities in het gedrang. Zo waren er maar krap aan asperges van de koude grond om de diverse festivals en feesten te bevoorraden. In delen van Duitsland, Luxemburg en de Elzas is het sinds jaar en dag gewoonte om op 1 mei de Maitrank te presenteren. Die wordt een enkele keer in de fles aangeleverd, maar een beetje kastelein zorgt er zelf voor. De eerste wijn van afgelopen herfst raakt op dronk, maar is dat in veel gevallen nog niet helemaal. Om het voorjaar te vieren wordt die verse wijn op smaak gebracht met Lievevrouwenbedstro (Waldmeister) en honing (of suiker). Het Lievevrouwenbedstro moet geplukt worden juist voordat het in bloem schiet. Dan is het op z’n krachtigst. Zoals je op de foto kunt zien waren de plantjes nog lang niet voldoende ontwikkeld rond 1 mei. Géén Maitrank dit jaar!
In een Duits streekkookboek (Aus Deutschlands Küchen) vond ik het eenvoudigste recept om zelf Maitrank te maken. Het gaat als volgt: 1 bundel Lievevrouwenbedstro (Waldmeister, Maikraut) 2 à 3 flessen witte wijn, halfdroog. Pluk het Lievevrouwenbedstro één dag voordat je het gebruikt, zodat het kruid al een beetje verwelkt is als het in de wijn gaat. Het laat dan namelijk veel beter zijn geur- en smaakstoffen los. Bind het bundeltje kruid met een touwtje op en hang het op z’n kop, met de blaadjes naar beneden, in een vat waarin een halve liter wijn is gestort. De bundel moet helemaal in de vloeistof hangen. Na 15 à 30 minuten verwijder je het kruid en doet de rest van de (goed gekoelde) wijn bij de gearomatiseerde vloeistof. Serveren. Nogmaals, dit is een wel heel eenvoudig recept. Iedereen heeft zo zijn eigen manier om de Maitrank te maken, wat des te aantrekkelijker is omdat hij dus overal anders smaakt en je steeds weer wordt verrast. Smaak en kwaliteit hangen af van de kwaliteit van de wijn, en vooral ook van de tijd die je gebruikt om te aromatiseren. Onze “oude” waardin Florrie liet de Waldmeister een volle nacht trekken in de wijn. De sterke smaak werd dan weer afgeblust door bij het serveren voor de helft Luxemburgse Champagne (Cremant de Luxemburg) toe te voegen. En voor de stevige drinkers een scheut Gin. Ook zoette ze de wijn een beetje bij met krachtige honing. Waarlijk een godendrank. De smaak van Lievevrouwenbedstro laat zich moeilijk omschrijven, vooral omdat ik het nergens mee kan vergelijken. Op zich ruikt het niet eens zo prettig, maar samen met de citroen- en appeltjesgeur van de jonge wijn verandert het aroma in iets betoverends. Geheel onschuldig is Lievevrouwenbedstro niet. Bij te geconsentreerd gebruik kan het hoofdpijn en duizelingen veroorzaken. Het Ministerie heeft daar nooit iets van gemerkt hoor, hooguit wat duizelingen van de alcohol.
© paul
Pingback: Coolduits | Duitsland, voor elk wat cools...