De lange weg naar Santiago de Compostella, etappe 72…

 

IMG-20140609-WA0001

08-06-2014. De etappe ging van Itero de la Vega naar Villalcazar de Sirga, 27 kilometer.

Doorgaans ben ik een eerlijk man, dat zit er nu eenmaal in en dat krijg je er niet zomaar uit. Ik ben loyaal aan mijn gezinnetje en aan mijn vrienden en vriendinnen. Ik drink wat teveel en stoppen met roken kost me bovenmenselijke kracht. Verder gaat het wel goed, geloof ik.

Echter steeds vaker de laatste weken steekt er een akelig duiveltje de kop in me op. Het gebeurt vooral wanneer ik achter de computer zit. Ik heb het allemaal nog wel in de hand, maar hoe lang gaat dát nog duren?  Steeds vaker krijg ik die onbedwingbare behoefte om macht te laten gelden.

Kijk, ik bedoel dit: ik ontvang trouw nagenoeg elke dag een berichtje van de wandelaars. Ik lees dat, combineer de gegevens met de foto’s die worden opgestuurd vanuit Spanje en probeer dan op het scherm (of op papier) een zo eerlijk mogelijk beeld te vormen van het leven van onze pelgrims; van hun doen en laten, van de omgeving waar ze doortrekken, van spijzen en dranken die hen op de been houden, van de ontmoetingen met andere pelgrims…

Maar waarom zou ik dat doen? Er zijn immers leukere dingen te bedenken… Ans en Jan zitten tweeduizend kilometer verderop en hebben wel andere zaken aan hun hoofd dan mij controleren. En jij lezer, ach jij zou mij gewoon geloven, wat moest je anders?

Ik bezit de macht om Ans en Jan aan een glas fonkelende oude Bourgogne te laten nippen, maar ik kan ze ook stomdronken onder hun barkruk neerleggen, de kleding bevlekt met ruw verspild kannenbier.

Ik kan Ans een dansje toedichten met een Circusbeer, ik kan Jan een tochtje laten maken op de rug van een kameel (hij wordt zeeziek…).  Ook laat ik dan de wandelaars een cabriolet stelen, een hele dure, je denkt toch niet dat die gasten dat hele stuk naar Spanje te voet hebben gedaan!. Voor mijn part maakten ze de eerste serieuze beklimming achterste voren lopend, of kropen ze de laatste 20 kilometer naar Santiago op blote knieën. Het kon allemaal gebeuren lezer, en ik was de baas.

Het zou nog heel anders kunnen gaan lezer. Misschien is het een idee dat jij de berichten aanlevert. Ik hoef dan niet te gaan zitten wachten tot de pelgrims weer eens WIFI hebben, en de verhalen gaan gewoon door. Wij samen zouden een geweldige pelgrimstocht kunnen maken, toch? En het hoeft niet te kloppen, als het verhaal maar goed is sprak mijn vader zaliger.

Enfin,.. denk er maar eens over na lezer, ik hoor het wel…

Oh ja, en kan iemand me helpen met photoshoppen, het lijkt me aardig om Jan een raar hoedje op te zetten…

IMG-20140527-WA0008

De herberg van de vorige nacht straalde een wat onpersoonlijk karakter uit. Niet dat het erg was, maar toch… Ans en Jan vonden er in ieder geval rust. En het was 07.15 uur toen de wandelaars hun nieuwe avontuur startten, de zon klom al boven het gebergte uit.

De route ging over aangename paden met zicht op prachtige landschappen. Na een goede 6 kilometer kwamen de reizigers aan in Boadilla del Camino, bij een aantrekkelijke herberg. Men genoot er van een kop koffie, en al waren de verlokkingen groot om te blijven zitten en een slaapplaats voor de nacht te boeken, de wandelaars trokken toch maar verder. Het was eenvoudigweg te vroeg om al te stoppen.

Daarna leidde de route de pelgrims door eindeloos akkerland, alles tarwevelden. Lange rechte wegen, warm en een beetje saai, hoewel…
IMG-20140609-WA0002

Al dagen zien we ooievaars schrijft Ans. Overal nesten, in masten, op kerktorens, soms wel drie of vier vlak bij elkaar. Prachtig om te zien. De groten die de jongen voeren en dan weer in glijvlucht van de nesten vliegen…

Mooi op tijd wandelden Ans en Jan Villalcazar de Sirga binnen. Op deze eerste Pinksterdag was er feest in het dorp. Alle bewoners verzamelen zich op de terrassen (Alle 251 inwoners bedoelt Ans.) De wandelaars schoven dan ook maar aan.
IMG-20140609-WA0003

Op enig moment werden de deuren van de kerk geopend en kwam daar een kleine processie naar buiten. Men droeg het beeld van de Virgin Blanca, de Witte Maagd, op de schouders. Een beetje rommelig deed het aan, maar het enthousiasme was groot. De verzamelde bevolking voegde zich bij de processie en in gezamenlijkheid trok men naar een klein klooster, 2 kilometer verderop. Ook Ans en Jan sloten aan…

Tijdens de tocht naar de ermitage, het kluizenaarsverblijf, maakten de wandelaars kennis met een Presbyteriaanse Dominee uit de Verenigde Staten. Zijn naam was David en hij deed de Pelgrimstocht samen met zijn dochter Karen. Olga uit Moskou kenden de wandelaars al langer, het was prettig haar weer terug te zien.

In de ermitage werd een korte dienst gehouden en daarna was het feest. Er werd gedanst en er werd gezongen op de sonore klanken van een trommel en een eenvoudige fluit.
IMG-20140609-WA0005Ans en Jan trokken dan met Olga en de nieuwe kennissen uit Amerika naar de refugio. Gezamenlijk gebruikten ze de maaltijd.

Doe me een lol lezer en klik bovenaan dit artikel op de rode plaatsnaam, je kunt zomaar de herberg bezoeken waar Ans en Jan deze nacht verbleven…

© paul

Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen. En voor het overzichtskaartje van Sas: klik op de link hieronder.<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>

 

2 thoughts on “De lange weg naar Santiago de Compostella, etappe 72…

  1. Paul, Je begint toch niet moe te worden? Wij genieten hier van je mooie stukjes.Goede kennissen van ons hebben dit voor 20 jaar geleden gelopen . maar wij krijgen er nu een goed beeld bij. Dit was vanuit Nijmegen. Hou dus nog even vol. Hulde voor verslaggeving.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *