Maandag is hier altijd een onrustige dag, voor Paul het wisselen van zijn wachtweek, voor mij de eerste dag van de werkweek. We moeten daar een soort evenwicht in zien te vinden, vroeg naar bed, nog een film kijken, iets ondernemen, of juist helemaal niets.

Vandaag was het allemaal nog anders;
De Jongste Bediende en de PR Manager van het Ministerie bouwen een huis, en bijna helemaal zelf!
Voor degene die dit weblog nog maar net volgen; zij bouwen er al erg lang aan, maar het wordt dan ook een droom van een huis.

Vandaag was het zover dat het fornuis afgeleverd zou worden, tussen 10 en 13 uur stond in de mail. En omdat Paul de enige was die niet hoefde te werken zou hij de kostbare lading in ontvangst nemen. Paul ging dus na zijn nacht werk naar het nieuwe huis om de wacht te houden tot het fornuis kwam, en wachtte…, en wachtte …en wachtte…
Toen de Jongste Bediende om 5 uur zijn nieuwe fornuis wilde bekijken was er nog steeds niets afgeleverd! Grrrr, en Paul maar wachten en wachten…Bellen hielp niet meer, de vrachtwagen was even kwijt!

We hebben toen in ons huis maar samen een nieuwe haring gegeten en een borrel gedronken ( wij zweren gewoon bij jonge jenever bij de nieuwe haring! Geen vodka, akvavit of Korenwijn, gewoon jonge!!!) Een hele troost voor alle partijen!

Van een deugdelijke maaltijd kwam natuurlijk niet veel meer terecht; er was nog wat lamsstoofvlees van gisteren over, ik maakte er een flinke salade bij met twee geitenkaasjes omwikkeld met spek ( de kaasjes even zachtjes aanbakken in een drupje goede olijfolie), verschillende soorten sla en een bakje tuinkers. Een paar lamskarbonaadjes en een paar stukken mooi brood met Belgische gezouten boter. Stukje kaas toe.
En espresso.

Nu maar hopen dat het fornuis morgen komt? Wordt vervolgd!

© ellen