Marleen ruimt regelmatig haar wijnkeldertje uit, en ze doet dat grondig. Eigenlijk verwijdert ze alles wat ze niet voor eigen consuptie belieft. Met grote regelmaat wordt het overbodige gedropt op het Ministerie. Marleen ontvangt het jaar door, uit hoofden van haar arbeidelijke positie, mooie drinkbare spulletjes. Ergo: het Ministerie wordt regelmatig voorzien kostelijke wijnen en voortreffelijke kazen.
Wij houden veel van Marleen…

Gisteren had ik er de eerste negen nachten opzitten bij mijn nieuwe baas. Het was uitstekend bevallen. Ik meende mezelf en de rest van het Ministerie te moeten verwennen met een feestelijke maaltijd. Wild stond op het menu. En voor die bijzondere gelegenheid haalde ik een van de erfenissen van Marleen uit de kelder.
Een rode Bordeaux was het. Château Haut Baradieu, Saint-Estephe Cru Bougois anno 2000 van het wijnhuis Jean Anney en geïmporteerd door het niet minder prestigieuze wijnhuis Robbers & van den Hoogen uit Arnhem.
Van de wildragout kwam niks terecht, maar de wijn hebben we gedronken.
Hoe omschrijf je een wijn van zulk een kwaliteit in godsnaam?
Proefnotities schieten tekort. Want wat doet het ertoe dat die wijn naar pruimen geurde, een tikje ceder meekreeg, maar ook gerookt hooi. Het doet er helemaal niet toe! Elke slok wordt vooraf gegaan door een heerlijke geur. Het vocht walst even in je mond en dan zakt de wijn zoetjes richting je maag. En je proeft hem nog een hele tijd, zodat je niet onmiddellijk een nieuwe slok hoeft te nemen. Dus snuffel je maar vergenoegd aan je glas.
Zoiets lezer, zoiets… 

Het wild staat dus op het programma voor vanavond. Moet ik verdorie wéér de wijnkelder in.

© paul