Ik begon me de laatste dagen wel érg te identificeren met mijn favoriete karakter uit “Little Britain”, Andy het dikke mannetje in de rolstoel.
Een beetje vanaf de bank invalide spelen, en zijn de huisgenoten uit het zicht dan vliegensvlug op eigen gelegenheid dàt halen wat gewenst is ( met of zonder krukken). Ik besloot vanochtend dat het maar afgelopen moest zijn.

Voor wie het even gemist had: laatstleden donderdag onderging ik een kleine operatie aan mijn rechter knie. Er werden wat ongerechtigheden verwijderd.
De pijnklachten waar het allemaal om begonnen was lijken verdwenen, wel zeurt de operatiewond nog wat na.
Auto rijden mag nog niet, maar wandelen wel.
Ik ga voor Ellen een mooie biefstuk kopen, als dank voor alle zorgen.

© paul