Tsja, het verhaal van de zevenslaper is nog niet afgelopen; vanmorgen, zo rond dezelfde tijd als gisteren, hoorde ik weer gerommel op het dak. Onze caravan had een slecht dak en wij hebben op het dak een tweede dak gemaakt. Er zit zo’n 15 cm ruimte tussen de beide daken zodat de luikjes van de caravan gewoon open kunnen, dat ventileert prima. Ik had gisteren na het bezoek van de zevenslaper de beide dakluikjes voor alle zekerheid toch maar gesloten, je weet maar nooit… En ja hoor, rond de klok van 12.00 uur probeerde de zevenslaper weer door het luik naar binnen te komen. Ik heb er Joop maar weer bijgehaald en die besloot de vangkooi opnieuw te plaatsen. We zagen de zevenslaper over het dak rennen en even over het randje kijken. Joop concludeerde dat we te maken hebben met een zevenslaper met slaapproblemen want die beestjes moeten eigenlijk slapen overdag.
Ditmaal heeft hij de kooi, voorzien van een boterham met pindakaas, tussen de beide dak-lagen gezet. Geplakt moet ik eigenlijk zeggen (waar ducktape al niet goed voor is!) ik ben vanmiddag natuurlijk een paar keer wezen kijken maar pakte op een gegeven moment mijn boek weer op. Rond zes uur hoorde ik weer een hoop gerommel en ging naar buiten om te kijken. En ja hoor, gevangen! Hij/zij had de boterham met pindakaas al opgegeten en wilde nu snel uit de kooi. Ik heb geprobeerd foto’s te maken maar het beest zat natuurlijk niet stil.
Goed, gevangen, maar wat dan? Zielig om zo’n beestje dood te maken omdat het toevallig op een vervelende plaats zit. Laten zitten betekent ook vervelendigheid; ze knagen alles kapot. Joop heeft een donkere doek over de kooi gelegd en het beestje zo verhuisd naar een mooi bos 10 kilometer verder. Nou einde verhaal, hoop ik. Het zou zomaar kunnen zijn dat er nog een zit?
© ellen.
