Les oeufs en meurette; Bourgondische eieren.

oeufs en meurette

De Pelgrims wandelen nu door Bourgogne richting Vezelay en dat is precies de streek waar wij graag een paar vakantiedagen mogen doorbrengen. Omdat ik op dit moment toch niet veel kan doen bekeek ik nog maar eens de vakantiefoto’s van vorig jaar. We verbleven toen in onze Bambi op de camping in Asquins, vlak bij Vezelay. Het dorpje telt  één café annex bezinepomp, brooddepo, tijdschriftenhandel, rockpaleis en wat al niet meer. Het café heet zeer toepasselijk “Les Hirondelles”. De zwaluwen vliegen je letterlijk om de oren. Prachtig om mee te maken hoe de slang van de benzinepomp met man en macht over een vol terras naar de wachtende auto’s wordt geleid.

vakantie zomer 2013 Asquins

Verder is er in het dorpje een eenvoudig restaurant, vrij recent geopend. Wij kenden het restaurant niet van vorige bezoeken aan Asquins en besloten er te gaan eten. Een zeer eenvoudige kaart, prima prijs-kwaliteit verhouding. Het was  een erg warme dag en we kregen ongevraagd eerst een kan heerlijk koel water, zeer attent! Vervolgens aten we Oeufs en Meurette, een beroemd streekgerecht, gepocheerde eieren in een saus van rode wijn gegarneerd met kleine champignons, croutons en spekjes. Het leek me gisteren heel toepasselijk om deze gepocheerde Bourgondische eieren maar eens zelf klaar te maken. Het kan haast niet anders dan dat ook de pelgrims zo rond Pasen in dit zelfde restaurant belanden en dit gerecht eten. Van harte aanbevolen Ans en Jan! Leuk idee misschien ook wel voor de Paaslunch van de thuisblijvers? In ieder geval weer eens iets geheel anders met eieren!

Het recept heb ik overgenomen uit een boekje dat ik ter plekke kocht: “Les recettes de Bourgogne”, van Gérald Carpentier. Natuurlijk heb ik het recept wat aangepast, het leek me niet helemaal te kloppen.

  • Voor 4 personen:
  • voor de saus
  • 50 gram boter
  • 1 ui, fijngesneden
  • 3 sjalotjes, fijngesneden
  • 1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
  • 1 flinke wortel, in blokjes gesneden
  • 20 gram (een flinke eetlepel) bloem
  • 1 fles rode wijn, Bourgogne passetoutgrain of Macon
  • 50 cl bouillon, van kip of rund
  • 1 bouquet garni, tijm laurier en peterselie
  • Voor de garnituur:
  • 8 eieren
  • 5 sneetjes wit brood, één sneebrood in blokjes snijden
  • 1 teentje knoflook
  • 200 gram kleine champignons
  • 100 gram spekjes
  • 50 gram boter
  • Voor het pocheren
  • 50 cl rode wijn
  • 1 liter water
  • 10 gram zout
  • 20 cl wijnazijn

Begin met de saus. Verwarm de boter in een sauspan en laat daarin de ui, sjalotten, knoflooken spekjes even bruinen. Voeg de wortelen toe en de bloem en laat die ook ven meebruinen. Giet er dan de wijn en bouillon bij, roer goed tot de bloem helemaal gemengd is en maak op smaak met zout en peper. Laat de saus zachtjes inkoken tot hij net aan de lepel blijft hangen. Zeef de saus en houd die apart.

Verwarm in een andere pan de tweede portie boter en bak daarin de champignons met de spekjes en de broodblokjes. Wrijf de overige sneetjes brood in met knoflook en rooster ze lichtbruin.

Laat het  water koken met azijn, wijn en zout en pocheer daarin de eieren 3 minuten, het eigeel moet zacht blijven.

Schep de warme saus in diepe borden, lepel de garnering erover en leg het gepocheerde ei erop. Serveer met een snee geroosterd brood.

© ellen.

 

 

 

Escargots de Bourgogne…

1 sept 009
Omdat er opeens zoveel bezoek was besloot ik om ook Bourgondische escargots te maken. Ik kocht deze vakantie in Bourgondië een glazen pot met 5 dozijn escargots. Een flinke hoeveelheid maar met zo’n groot gezelschap de moeite waard om open te maken. Het waren prima slakken, veel groter dan je doorgaans koopt en in een goede bouillon geconserveerd.
Ik maakte ze heel eenvoudig klaar met peterselieboter. Je kunt de slakken natuurlijk in de huisjes stoppen, maar zoveel huisjes heb ik niet en deze schaaltjes voldoen prima.

Ik maakte slakkenboter van:
250 gram goede roomboter
1 fijngehakte sjalot
4 teentjes fijgehakte knoflook
een bosje platte peterselie ook heel fijgehakt
peper en zeezout.
Alles goed door de zachte boter prakken.
Smeer dan in elk kuiltje van de slakkenschaaltjes wat van deze boter, leg er een slakje op en dek de slakjes af met nog wat boter. Verwarm de oven voor op 200 graden en bak de escargots zo ongeveer 10 minuten. Serveer ze met veel brood om de boter op te dippen en een glas witte wijn.

© ellen

Wijngaardslakken…

Toen het Kind nog kind was en regelmatig mee naar Luxemburg ging gebeurde het al. Bij druilerig weer werden wijngaardslakken verzameld. En een paar logs terug is te zien dat dat nu nog steeds geldt.

In een ver verleden besloten we dat er een voorraad wijngaardslakken mee naar huis moest om ze ten burele van het Ministerie klaar te maken. Het verzamelen ging snel en gemakkelijk. Het bereiden was niet moeilijk, maar wel een hoop gedoe. En niet altijd even prettig. Met name het ontslijmen van de beestjes met keukenzout was een rotklus, voor de beestjes, en voor ons. Ze dienden gekookt te worden in goede bouillon. En daar was dan ook meteen de winst te behalen. (De kwaliteit van de bouillon bepaalt voor een belangrijk deel de smaak van de slakken.) Voorts moesten de beestjes van hun huis worden ontdaan om ze schoon te kunnen maken. Het spijsverteringsstelsel diende verwijderd, zodat je alleen vlees over hield. Vervolgens werd het vlees weer terug gestopt in de huisjes. De opening werd afgesmeerd met boter, verrijkt met knoflook, tijm en peterselie. Daarna gingen ze in de oven. We hadden ruim een gros slakken, dus werk zat.

De smaak, evenwel, was de beloning voor al het geploeter. Het vlees was veel malser dan de restaurantslak, bijna zacht zelfs. En de slakken hadden smaak! (Restaurants gebruiken altijd slakken uit een potje of uit blik, geprepareerd door de vleesverwerkende industrie en die zijn waarlijk niet te vergelijken met de zelfbereide.)

Een gezelschap van 10 mensen hadden we uitgenodigd. We aten de slakken met zelfgebakken brood. Wat we er bij dronken kan ik me niet herinneren. De kans dat het sloeberwijn uit Velletri was is groot.

Het Ministerie heeft zelf wijngaardslakken gekweekt. Dat was niet moeilijk, de slakken verrichtten de belangrijkste handelingen. Wel was het ingewikkeld om aan goed voedsel te komen, dat moet namelijk kalkrijk zijn. Een van de buurkinderen stootte op een dag het glas van de slakkenbehuizing stuk zodat de hele kweek zich verspreidde over de wijk waar we toen woonden. Nog jaren doken er her en der wijngaardslakken op in aanpalende tuinen. Er zijn er zelfs een paar mee verhuisd naar onze nieuwe woning, alweer zo’n 15 jaar geleden. En geloof het of niet, gisteren middag kwam ik er weer eentje tegen in de tuin.

Hoe groot de wijngaardslakken wel zijn kun je aflezen aan de gewone tuinslakjes die de Kids liefdevol tussen de kudde hebben gestald. Zou je er aan willen beginnen zelf je slakken klaar te maken, houd er dan rekening mee dat je ze een paar dagen laat ontgiften. Slakken eten met graagte planten die voor de mens schadelijk zijn. Je kunt ze in die ontgiftingsperiode voeren met pasta. Daar zijn ze gek op, en het komt de smaak van de beestjes ten goede. (de Romeinen deden dat al.)

©  paul.

KINDKOK EN DE SLAK…

Al een paar keer afgelopen jaar hebt je haar op het Ministerie voorbij zien flitsen, maar echt voorgesteld hebben we haar, geloof ik, nog niet. Het is Julia, de Kindkok (niet te verwarren met het Kind!).

Het bijzondere aan Julia is dat ze (anders dan de meeste kinderen) eigenlijk voor alles in is wat maar met voedsel van doen heeft. Ook is ze op elk gepast moment inzetbaar; of het nu slagroom kloppen, broodjes maken dan wel eieren bakken betreft. Het Ministerie zal nog vaak en graag van haar diensten gebruik maken.

Een van Julia’s favoriete bezigheden in Luxemburg is spelen met wijngaardslakken. Het Ministerie zal haar binnenkort leren hoe je ze klaar maakt.

©  paul