Een Zevenslaper…

zevenslaper
Vanmorgen hebben we even snel wat boodschappen gedaan en daarna zou Paul weer terugrijden naar Nederland. Hij moet helaas nog een paar dagen werken. Bij het opbergen van de boodschappen zag ik opeens een vreemd keuteltje. Niet van een muis, groter en bruiner… en even later nóg een vers keuteltje… Nou ben ik niet echt bang van dieren maar een prettig idee vind ik het ook niet dat er een of ander beest in de caravan rondsluipt. We gingen dus op zoek en al snel ontdekten we een beestje in de opbergruimte. Daar bewaren we etenswaar dus daar moet zeker geen beest inzitten. Paul zag een grote grijze staart en kwam tot de conclusie dat het een grijze eekhoorn zou moeten zijn. We hebben het hele hok leeggeruimd maar het beest verstopte zich telkens weer. Op een gegeven moment lukte het Paul om het diertje naar de kamer te jagen en hij was ervan overtuigd dat het beestje door de openstaande deur naar buiten gevlucht was. Einde verhaal. Paul nam afscheid en reed terug naar Nederland.

Maar toen ik vanmiddag rustig zat te lezen hoorde ik opeens iets tinkelen op de plank met glazen… en jawel daar zat het beestje weer. Ik besloot er Joop, de campingbeheerder bij te halen. Joop was vroeger boswachter en weet alles van dieren in en om de bossen. Joop trok een paar speciale dikke handschoenen aan, want “die krengen kunnen flink bijten”. Joop zag meteen dat het geen grijze eekhoorn was. Het was een zevenslaper of relmuis. Ook Joop kreeg het beestje niet te pakken het verdween weer razendsnel en was nergens meer te zien. Dus besloten we een val te zetten. Op mijn vraag wat het lokmiddel zou moeten zijn vertelde Joop dat een boterhammetje met pindakaas het beste is. Dat vinden ze lekker. Ter geruststelling; het was een keurige ruime val waarin het diertje niets akeligs zou overkomen. Alleen om te vangen en dan in het bos los te laten. Ik vond het toch maar een akelig idee dat dat beest s’nachts rond zou sluipen tot hij in de val zou lopen, maar goed, afwachten dus.

Om mijn gedachten wat te verzetten besloot ik mijn boek weer op te pakken en in het zonnetje te gaan zitten. Ik pakte mijn vlinderstoeltje, droeg naar buiten, klapte het open en iiiiek… daar sprong het beest uit! Het vluchtte meteen onder de caravan, maar ik kon nog wel zien hoe het eruit zag. Grijs, met een dikke staart zoals een eekhoorn heeft. Ongeveer  30 centimeter lang. Het verdween té snel om een foto te maken. De foto heb ik van google geplukt.

Wikipedia leert mij dat zevenslapers in Nederland niet voorkomen. En wie nu denkt dat het hier toch over eten zou gaan;  De relmuis gold bij de oude Romeinen als een lekkernij. De dieren werden gehouden en vetgemest in potten, gliraria genaamd. Als de dieren vet genoeg waren, werden ze gekookt en opgegeten. Een gemiste kans dus… Maar goed ik ben eerlijk gezegd blij dat hij weg is. Nu mijn stoeltje nog schoonmaken, dat is helemaal volgescheten!

© ellen.

4 thoughts on “Een Zevenslaper…

  1. Wel mooie beestjes. Wij hadden ze een keer in het huis in Frankrijk. Daar slapen we op zolder zonder plafond op het moment en je zietcdus zo de dakspanten. Een paar nachten was het flinke herrie, er was een netje en ze waren aan hetspelen op de riggels en flink aan het piepen en rennen. Ook kwam er paar keer een marterachtige binnen en die eet ze graag (loir in het frans), dus er werd er een gepakt en marter liep ermee weg waardoor we het gekrijs steeds zachter hoorden. Dan slaap je erna toch niet meteen meer lekker als er boven je hoofd een moordje is gepleegd.

  2. Pingback: De verhuizing van de zevenslaper… | Ministerie van Eten en Drinken

  3. @ Lot, Mooie beestjes, maar ik ben toch blij dat hij/zij weg is. Ze kunnen behoorlijk schade aanrichten. Ik maaide vandaag het gras rondom de caravan en vond overal stukjes eierschalen van het vogelnestje dat de zevenslaper opgesoupeerd heeft. Kwikstaartjes hadden een nestje tussen de daklagen. Ik vond het leuk om ze af en aan te zien vliegen met allerlei eetbaars. Opeens was dat afgelopen; bleek dat de zevenslaper dus niet voor niets tussen ons dak zat… Een echte moordenaar!
    En, dank voor het Franse woord voor dit beest, dat maakte het wat gemakkelijker om onze campingvriendin Lilly uit te leggen wat voor beest we gevangen hadden…

  4. Schattig om te zien, kon ze zelfs aaien in mijn huisje! MAARRRRR ze vreten alles aan. Deurposten, Meubels, dekens t/m grote kortsluiting in mijn elektriciteitsdraden !!! levens gevaarlijk. Ook herrie op de vliering. In de schuur helemaal een drama, zelfs volle olieflessen doorgeknaagd.
    Gaten met cement gedicht waren na 48 uur weer open, of er naast was door de muur gevreten. Tegenwoordig gebruik ik fijn gaas, oprollen en in de openingen proppen, daarna afsmeren met cement. Ben al 11 jaar bezig en ben langzaam aan het winnen en de knaagdier-lucht in huis is eindelijk weg. Al mijn (Franse) buren zijn minder vriendelijk !! Soms komt de buurkat voorbij en dan hoor je ze elkaar waarschuwen met gekrijs, zo weet ik waar ze zitten, altijd hoog.

Leave a Reply to lot Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *