Al bijna drie jaar is het gesloten, het café tegenover ons huis. Wij zagen het langzaam verkommeren…Deze week begon men met de sloop van Café Alleman.
Waar eens een mooi café stond ligt nu een berg puin. Het is al bijna niet meer te herkennen. Recht vooruit was het podium waarop ontelbare nationale en internationale sterren muziek hebben gemaakt.Links, nog even beschermt door een klein stukje muur was de bar en daarachter de keuken waar Suzan de scepter zwaaide…
Drie jaar geleden vierden we het afscheid van dit mooie café. Honderden mensen kwamen een laatste glas drinken, het werd een feest om nooit meer te vergeten.
Daarna bleef het Café nog een paar maanden open tot Mat en Suzan Bijnen eind 2007 definitief de deur sloten. Het pand, of liever gezegd de grond is verkocht. Er zullen appartementen gebouwd worden.
Ik zie de afgelopen dagen allerlei mensen een beetje triest rond de puinhopen lopen. En dan hoor ik steeds weer: “Het is toch jammer”, “We hebben hier zoveel plezier gehad”, “Ik weet nog steeds niet waar ik nu een pilske zal gaan vatten”.
Café Alleman; het was een begrip tot ver buiten Gemert, hier werd gegeten en gedronken. Muziek gemaakt, gezongen, gekletst en gezwetst en soms ook een traantje weggepinkt…
Wie nog één keer naar de foto’s van dat laatste feest wil kijken klik hier.
© ellen.
