Wolfgang Amadé Mozart (Amadeus heeft hij zich bij leven nooit genoemd!) werd geboren in Salzburg, Oostenrijk, en wel op 27 januari. Ere wie ere toekomt vindt het Ministerie. Met recht wordt Mozart als grootste componist aller tijden beschouwd. Vanaf de allereerste “kleine” sonates tot en met het onvoltooide Requim ademt de muziek originaliteit uit. Naar het einde van Mozarts leven toe wordt ze ronduit geniaal. Wil je genieten van Mozart, of ontroerd raken, kom dan naar het Ministerie: wij kunnen je dingen laten horen die je nooit meer zult vergeten… Maar goed, dit is een eet-log. Hoe sleutelen we eten, drinken en muziek tot een passend stukje? Ik heb daartoe mijn Mozartbiografie weer eens uit de kast genomen (Hildesheimer, Nederlandse uitgave, Arbeiderspers, 4e druk, 1991) en wat hap-snap gelezen. Tijdens de reizen met Pa en Zus (en later met Moeder) langs de vele Europese hoven dineerde Mozart heel verfijnd. Zijn voorkeur ging volgens zijn brieven echter uit naar de Oostenrijkse burgerlijke en boerenkeuken. Varkenspoot, knödel, orgaanvlees. Iets dergelijks valt te zeggen over zijn drankgebruik. Edele wijnen uit de beste kelders werden hem voorgezet. Hijzelf kocht zich zware Spaanse Amontillado’s en Tokayers uit Hongarije. Vooral zoete likeuren hadden zijn voorkeur. Mozart was een snoepkont… Zijn hele (té korte) leven heeft Mozart het ervan genomen. Sex, drugs en Rock’nRoll avant la letre. En altijd een rijk gevulde dis, om van de drankgelagen maar niet te spreken. Mozarts armoede is eerder een fabel of het moet zijn dat je het armoede noemt wanneer de familie wegens achteruit lopend financieel inkomen moet bezuinigen en twee bedienden neemt in plaats van drie. Eten en drinken zullen er niet onder geleden hebben…

© paul