Op tien oktober van het vorig jaar schreef ik een stukje over de Cidre de Berkhoek. Althans over de wording daarvan. Nou, het gele goedje ontwikkelde zich wel degelijk tot appelwijn, maar te drinken was het niet…

Rian en Jeanne namen een kloek besluit en brachten het hele spul dan maar naar Henkie van de Belichting. Die toverde in het verleden al de mooiste eau de vie’s uit de meest onvolkomen vruchtenwijnen. En ook deze keer lukte het hem om er een goed stooksel van te maken. Het Ministerie kreeg een flesje aangeboden. Het smaakte jong, rauw, maar onmiskenbaar naar calvados. De geur ontwikkelde zich al redelijk en er was geen spoor van foezels (zeg maar slechte smaak- en geurstoffen). Een ferme 45 % alcohol bevatte de drank.

De verdere ontwikkeling van het goedje hangt af van de truuk met de eikenschilfers. Omdat ze op de Berkhoek geen eiken fusten hebben om de calvados verder te laten rijpen stoppen ze eikenhout in de afgevulde flessen. Looi- en andere zuren kunnen dan toch een beetje hun werk doen. Uit eerdere ervaring weet ik dat deze handelwijze de smaak nog fors kan oppeppen. Een beetje rauw zal het goedje altijd wel blijven, maar dat lijkt me niet erg. Ik houd wel van die typische scherpte van eigen stooksels.

Het etiket is ontworpen door Lotte van Eupotours. Let op de verspillende kabouter!

© paul