En hoe het verder ging met “die naam”…

espresso

Het artikel “What’s in a name…” maakte wél een en ander los.
Zoals je terug kunt zien is er volop gereageerd. We zijn onze lezers dankbaar
voor hun reacties, en met name ook voor de hartverwarmende
solidariteitsverklaringen, tips en aanverwanten. Ed Starren van de Wijnerij
zocht contact met de Haarlemse organisatie om zijn ongenoegen te uiten, en er
ontstond een kleine briefwisseling. Ik wilde die eerst gebruiken voor dit
artikel, maar intussen heeft één van de organisatoren uit Haarlem ook gereageerd
op dít web-log. Ik laat de correspondentie van Ed maar even voor wat het is,
want de strekking van de reactie op ons web-log komt er in grote lijnen mee
overeen. En die reactie was de volgende:

Beste Webmaster en bezoekers van deze prachtige site,

Wat een heftige reactie op ons beursinitiatief en wat jammer dat we niet
een beetje het voordeel van de twijfel krijgen.

Ik steek geheel de hand
in eigen boezem wat betreft de naam. Alhoewel iedereen van me aan moet nemen dat
ik die naam, dacht ik, origineel bedacht hebt aan het zwembad van mijn
vakantiehotel afgelopen zomer.

Ik kwam op deze naam omdat ik erg
gecharmeerd ben van de naam ʽHouse of Orangeʼ van een bekend visagisten team.
Daarmee verder filosoferend kwam ik via de naam Minestry of Sound (dancefeest in
het verleden) op de naam Ministerie van Eten en Drinken. In mijn enthousiasme
niet gegoogled maar wel de vrije webnaam geregistreerd en dat is zeker slordig.

Graag wil ik heel graag uit de wereld helpen dat we deze naam door
ordinair jatwerk of kopiegedrag hebben gekozen . Wij zijn geen grote organisatie
of mediathycoon maar een gewoon, mooi Concertgebouw in Haarlem die, naast de
ʽCulinaire Winterʼ, ook een culinair idee van ons, en Phils Kooktheater, een
avond vol lekker eten, drinken en muziek, gewoon het plan hadden om mensen met
een passie voor de goede dingen des levens samen te brengen op een
zondagmiddag.

Gisteren hebben wij naar aanleiding van een mail van een
van uw lezers via via contact opgenomen met de webmaster om te laten weten dat
het echt niet de bedoeling is/was om wie dan ook voor het hoofd te stoten.

We hebben de webmaster direct 100 vrijkaartjes aangeboden voor
leden/bloggers van de site en een gratis stand aangeboden om de site te promoten
bij ons publiek.

Nogmaals ik schrik erg van de heftige reacties op de
site en zal na de beurs zeker nogmaals in contact treden met de webmaster om te
zien hoe wij juist kunnen bijdragen aan het zo wijd mogelijk verspreiden van
onze gezamenlijke passie: eten en drinken en genieten.

Met culinaire groet!

Marc Schultheis

Tsja, denk je dan na het lezen van de brief, tsja…

Laat ik maar beginnen bij het begin. Marc Schultheis schrok van de “heftige”
toon van het artikel. Maar hoe had hij dat dan anders verwacht? Onze naam wordt
gebruikt voor zaken waar wij niks mee van doen hebben, dat is niet niks. (Er
bestaat écht zoiets als intellectueel erfgoed!)

Voorts schrijft Marc Schultheis dat hij contact heeft gehad gehad met de
Web-master. Dat is niet zo, hij heeft contact gehad met Ed Starren van het
wijnweb-log De Wijnerij. (Ed heeft hem gisteren al op zijn fout gewezen.) Zit Ed
nu met honderd kaartjes? Wij weten vooralsnog van niks.

Dan is er de verklaring over het ontstaan van de Haarlemse naam. Die vind ik
geloofwaardig, ja zelfs aandoenlijk. Ik geloof Marc Schultheis. Blijft staan dat
onze naam al ruim drie jaar gebruikt wordt (en midden jaren negentig werd
uitgevonden door de Keizer van Monera ). “Willem” stelt terecht in een reactie
dat een (merk)naam in beginsel niet hoeft te zijn vastgelegd om beschermd te
zijn. “Anton” wijst erop dat er zoiets bestaat als synchroniteit. Bijvoorbeeld:
twee mensen komen op verschillende plaatsen en tijden tot dezelfde oplossingen.
Ik ben het volkomen met Anton eens, dat gebeurt, dat bestaat. Nou en?

De honderd vrijkaartjes die Marc Schultheis (aan Ed) aanbiedt, dat lijkt heel
genereus. Maar het is natuurlijk flauwe kul. Hoe zou je op zulke korte termijn
überhaupt iets kunnen organiseren (zou je dat al willen)? En hoe dan? Onze
lezers zitten letterlijk over de hele wereld. En verder gebruikt Marc zijn
verhaal heel slim om nog wat reclame te maken…

Ach lezer, wij gaan ons erop beraden óf en hoe we ons verder zullen
beschermen tegen toekomstig gedoe. Ik geloof dat ik het hierbij moet laten, ik
heb er geen zin in dat het allemaal eindeloos gaat voortslepen. Overigens Frans,
de foto bij het vorige artikel toont de visitekaartjes van ons allereigenste
Ministerie. En oh ja, bedankt Ed.

© paul

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *