26-06-2014. De etappe ging van Pedrouzo naar Santiago de Compostella! 20 kilometer.
Boven dit artikel over de laatste etappe had natuurlijk een kopfoto moeten prijken van de pelgrims terwijl ze aankwamen bij de Kathedraal van Santiago de Compostella. Toch heb ik besloten om te openen met wéér een Jacobsschelp, Ellen wees me op de symbolische inhoud van het plaatje.
Al die schelpen die ik de afgelopen maanden als illustratie gebruikte, hadden natuurlijk een symbolische waarde, zelfs de grashark van Saint Sever, en ze waren me allemaal lief. Maar deze hier oogde speciaal. In tegenstelling tot al die andere Jacobsschelpen was hij volmaakt rond, een gesloten cirkel. De afbeelding toonde een voorafspiegeling van wat er deze dag ging gebeuren. Een cirkel werd gesloten, een reis kwam ten einde, een taak was volbracht. Ans en Jan arriveerden in Santiago…
De schoenen zijn gestrikt, de herberg wordt verlaten, de stad is nog in diepe slaap, een snel ontbijt en de laatste etappe neemt een aanvang. Iets degelijks schreef Ans die ochtend in alle vroegte bij de eerste foto die ze naar het thuisfront stuurde.
Er waren 20 kilometers te gaan, het weer was prima en het lopen kostte geen enkele moeite. Regelmatig werd er gestopt bij uitspanningen en terrassen, overal trof men goede vrienden en vage bekenden. Een klein feestje van herkenning. Maar uiteindelijk liepen Ans en Jan de route getweeën, daar stonden ze op. Dit was hun zaak, ze hadden er verder niemand bij nodig…
Ans zegt: Toen we het bord Santiago zagen gaf dit ons een “doel bereikt” gevoel. Yes, gehaald! We realiseerden ons ook dat de lange weg naar Santiago ons eigenlijke doel was geweest. Dat onbeschrijfelijk goed gevoel is nauwelijks te verwoorden. We voelen ons rijk en gelukkig…
Bij het Internationaal Jacobsgenoodschap moest dan het diploma worden opgehaald. Het was er druk, het kostte twee uren wachttijd in een lange rij pelgrims. Het goede aan dat wachten was wel het hernieuwde contact met de talloze pelgrims die de afgelopen maanden regelmatig het pad kruisten. Een hartelijk weerzien, afgewisseld met de melancholie van het afscheid en een gedeeld gevoel van samen iets belangrijkst te hebben bereikt. En het was goed zo…
Ook bezochten Ans en Jan het Nederlands Jacobsgenoodschap. Daar kregen ze te horen dat ze nummer 917 en 918 waren van de Nederlandse pelgrims die sinds mei 2014 in Santiago aankwamen. Evenwel sprak het Genoodschap met gepaste trots haar waardering uit over de prestatie van onze wandelaars. Want geloof maar niet dat er veel pelgrims waren die de tocht écht helemaal, en dan ook nog eens in één ruk, hadden gemaakt.
Hierna zochten de wandelaars Marianne en Theo op, om samen dan de Kathedraal te gaan bekijken. Ze zouden er nog een paar maal terug komen.
En toen moest er natuurlijk gefeest worden. Het overwinningsbier dronk men in een eufore stemming en aansluitend werd het pelgrimsmaal genoten. Vervolgens vertrokken de pelgrims met Marianne en Theo naar de camping. De kampeerbus was berekend op zes personen en daarin zou de komende dagen worden gelogeerd. We sliepen zonder snurkers schrijft JAns Lopez…
Ik schreef het je al eerder lezer, de wandelaars bedachten zich met een toegift, ze lopen de drie dagmarsen tot aan de Atlantische Oceaan. We zullen er verslag van blijven doen, dus ik geef je een goede reden om de komende dagen het Ministerie te blijven bezoeken. Er was so-wie-so geen reden om het Ministerie niét te bezoeken…
© paul
Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen. En voor het overzichtskaartje van Sas: klik op de link hieronder.<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>
Hoi Ans en Jan, proficiat met deze fantastische prestatie! Met heel veel plezier en nog veel meer respect hebben wij jullie de afgelopen tijd gevolgd. Geniet van jullie overwinning! Groetjes uit Gemert van Rob, Karin & kids.
Lieve Paul en Ellen.
Fijn dat we samen nog enkele dagen doorgaan met onze fantastische belevenissen.
Thanks JAns!