13-06-2014. De etappe ging van Leon naar San Martin del Camino, 26 kilometer.
En ook deze dag gingen de wandelaars wat later op pad, want eerst moest pelgrim Patrick versierd worden. Hij was jarig vandaag.
Deze dag zouden de wandelaars oplopen met Olga uit Rusland. Het was haar laatste dag op de camino, het pelgrimspad, ze moest weer terug naar Moskou. De taak aan Ans en Jan om er de moed een beetje in te houden, Olga een beetje te troosten, haar afscheid een beetje op te fleuren.
En dat viel niet mee, want de omstandigheden lieten dat Samaritanenwerk aardig in de steek. De route was lang, saai en volgde eindeloos lang een grote weg, bestemd voor ander verkeer dan voetgangers. Er was geen schaduw en om 08.30 uur begon de zon al aardig te branden. Arme Olga uit Moskou…
Voor onze wandelaars waren de vooruitzichten voor deze dag aanmerkelijk rooskleuriger. De avond hiervoor kregen ze een telefoontje van Leonie en Jan, dorpsgenoten uit de Achterhaag te onzent. Zij vierden vakantie en waren in de buurt en ze wilden de reizigers ontmoeten, uit vriendschap, maar ook om eventueel ondersteuning bieden bij de laatste loden van hun pelgrimage.
In Villadangos del Paramo stonden Leonie en Jan uit de Achterhaag de wandelaars op te wachten. De gastvrijheid gebood hen om de pelgrims te dienen met een maaltijd, ze deden het met liefde en plezier. Er werd goed gegeten in hullie camper, de koffie was er zwart, heet en verkwikkend. Kei gezellig en kei gastvrij schrijft Ans…
De wandelaars moesten evenwel nog een goede vier kilometer verder, want er was geboekt in de herberg van San Martino del Camino. En na de afspraak om elkaar later op de dag te ontmoeten zetten de pelgrims zich weer ingang.
De herberg bleek een prima plek. Alle mogelijkheden waren er aanwezig voor het dagelijkse corvee: een douche, lijfgoed en rugzak in orde maken, een wasje doen. En daarna dronk men een goed glas bier op het terras aan de overkant. Leonie en Jan waren er intussen ook gearriveerd en natuurlijk namen onze reizigers Olga uit Moskou op sleeptouw. Men bracht er een aangenaam uur door.
Dan volgde de maaltijd in een van de restaurants van het dorp, met als hoogtepunt een toetje in de vorm van een stuk chocoladetaart, gebakken door de schoonmoeder van de uitbater. Na een hartelijk afscheid vertrokken Leonie en Jan naar hun camping, de wandelaars hadden genoten van het onverwacht bezoek uit Gemert. Evengoed doken Ans en Jan weer het kroegje in waar ze eerder al hadden zitten drinken. De Wedstrijd begon…
Natuurlijk heb ik iets meegekregen van de overweldigende entree van het Nederlands Elftal in Brazilië. Ik kan er alleen niet zo veel mee, dus laat ik Ans maar aan het woord.
Ans zegt dan : In de herberg moet je normaal om 22.00 uur binnen zijn, maar voor deze avond sluiten ze pas als de wedstrijd is afgelopen. Het was spannend, wij in de minderheid en na goal vier vroegen ze of we wat rustiger konden zijn. De komende vijf dagen sturen we geen foto’s van onze Jan want hij ziet er niet uit… Wij hebben beter geslapen dan de Spanjaarden!
En zo zie je maar weer lezer, Spanjaarden zijn gewone mensen, en pelgrims ook…
© paul
Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen. En voor het overzichtskaartje van Sas: klik op de link hieronder.<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>
Hoi Paul,
Geweldig jouw prachtige verhalen wat betreft de pelgrimstocht naar Santiago van Jan en Ans.
Continue genieten!
Wij gaan dit straks vast en zeker missen.
Groetjes Theo & Henny