Het tempo zat er lekker in, één stukje per dag, soms twee. En dat voor een aantal dagen achtereen. Tot het noodlot toesloeg…
De valpartij met Hond Jaros veroorzaakte een infectie in een recente operatiewond aan mijn linker hand. Binnen enkele dagen was dat deel van mijn lichaam in het geheel niet meer te gebruiken. Met als gevolg ziekenhuisbezoek, extra behandeling en tijdelijke invaliditeit.
We hadden de zaken nog maar amper op orde, hier thuis, of de computer werd opgehaald voor een degelijke opknapbeurt. Natuurlijk het tegendeel van rampspoed, maar we waren dus even extra onthand.
Inmiddels is het apparaat terug, opgepimpt en wel. Inmiddels ook is Ellen alweer een aantal dagen uit de running. Zaterdagavond maakte ze een slipper op de overloop van ons huis. In haar val greep ze naar de trapleuning, die brak af en Ellen stuiterde een stukje naar beneden. Pijnlijke kneuzingen aan armen, rug en bil. Nauwelijks in staat om te lopen, zitten gaat helemaal niet. Blijft over: staan of liggen. Ellen kiest voornamelijk voor het laatste.
Daarbij wordt er door de Firma Snijders druk gewerkt aan onze keukenvloer. We krijgen nieuw Marmoleum. Geweldig natuurlijk, alleen blijkt het tijdstip wat beroerd gekozen, gezien de deplorabele staat van ons gezinnetje. Ook wil de smeervloer niet goed drogen en kost het me de grootste moeite om Hond Jaros van die vloer te houden. Er kan niet gekookt worden, en ergens anders gaan huizen is geen optie, gezien Ellens immobiliteit.
Verder gaat alles eigenlijk wel goed. We hebben zat steun en support van vrienden en familie, de perenbloesems van Marleen zijn een troost.
Wat er verder ook nog staat te gebeuren, ik ga je de komende maanden op de hoogte houden van een voettocht van 2400 kilometer, die vanochtend zijn aanvang nam. Ans en Jan zijn sinds enige uren op weg naar Santiago de Compostella.
© paul
wens jullie sterkte met het ongemak en beterschap.
groet mien
“Verder gaat alles eigenlijk wel goed.”
Wat een spirit! sterkte daar.