Duid het mij niet euvel…

  • kristallen prikken mijn gelaat,
  • terwijl ik zuig op de ijspegeltjes in mijn snor,
  • mijn ogen raken geïrriteerd,
  • handschoenen waren geen overbodige luxe.
  • ————————————————————–
  •  ik stamp sneeuw voor me uit,
  •  de laan toont me haar maagdelijk wit,
  • achter me zie ik slechts de littekens van mijn kapotte bergschoen,
  • hier was niemand, noch mens, noch dier.
  • —————————————————————
  • hond max is het spoor bijster,
  • kwestie van een bevroren neus,
  • hij hapt naar duizend wattebolletjes,
  • hond max is de welp die hij niet zijn kan.
  • ————————————————————–
  • het huis is warm en behaaglijk,
  • het is goed thuiskomen, zelfs al is er niemand,
  • ik drink mijn wijn en word rozig,
  • buiten verzamelen de tonkinstokken sneeuw.

4 thoughts on “Duid het mij niet euvel…

Leave a Reply to nieta Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *