Tja, en dan is het Kerstmis. Hond Max heeft zich teruggetrokken onder de kerstboom en slaapt de slaap der onschuldigen. Hij komt alleen zijn mand uit wanneer hij geritsel van papier hoort. Dat geluid kan duiden op het uitpakken van etenswaar en misschien valt er nu wel een stukje van het een of andere lekkers te verschalken. Zo niet, dan ook goed. De hond slentert terug naar zijn mand en rolt zich behaaglijk op. Vanochtend tijdens de wandeling werd hij door en door nat, hij houdt het voor gezien vandaag.

Ons kerstdiner vindt, tegen de gewoonte in, dit jaar plaats in kleine kring. En of je er vandaag verder nog van hoort valt maar te bezien, we stellen het beschrijven uit tot morgen. Het is miezerweer, nat en koud. Maar de verwarming loeit, de kaarsjes flakkeren en het licht is gedempt. Het Monteverdi Choir laat Bachs “Jauchzet, frohlocket” schallen. Het appeleert allemaal aan onze romantische inslag.

Wij keutelen wat door het huis, het duurt nog even voordat de eerste gasten komen. We schenken onszelf een mooi glas armagnac in en pakken ieder een boek. Ik ga ermee aan tafel zitten, Ellen verkiest de bank. We hebben nog even…

We wensen je een fijn Kerstfeest lezer!

© paul