Amandeltaart met sinaasappel

sinaaasappeltaart

Bij het pêkskes maken hoort natuurlijk ook wat lekkers bij de koffie. Paul kocht zaterdag op de markt bloedsinaasappelen en het leek me wel mooi om de bloedsinaasappelen te gebruiken voor een Spaanse amandeltaart met sinaassappel. Het deeg bestaat uit eieren amandel, en sinaasappelrasp. Je bakt de taart eigenlijk ondersteboven en op de bodem leg je wat sinaasappelschijfjes. Bloedsinaasappels zijn dan extra decoratief.

  • Voor een springvorm van 18 centimeter:
  • 2 kleine, bloedsinaasappels
  • 4 grote eieren
  • 175 gram fijne suiker
  • 225 gram gemalen amandelen
  • 1 glas rum

Bekleed de bodem van de springvorm met bakpapier. Smeer de zijkanten in met boter en bestrooi ze met wat fijne suiker.

Boen de sinaasappels goed schoon en snijd één van de sinaasappels horizontaal in dunne schijfjes. Leg de schijfjes sinaasappel in een mooi patroon op de bodem van de springvorm. Rasp de schil van de andere sinaasappel en pers het sap eruit. Bewaar het sap.

Doe de eieren in een kom en klop tot je een schuimig mengsel hebt. Voeg de suiker toe en blijf kloppen tot de massa mooi stevig is en je een streep kunt trekken met een mes. Spatel er dan voorzichtig de sinaasappelrasp door en de gemalen amandelen.

Verwarm de oven voor op 160 graden en bak het taartje in ongeveer 45 tot 50 minuten gaar. Laat de taart 5 minuten rusten. Stort de taart, met de onderkant boven, op een bord, verwijder de ring. Meng de rum met het sinaasappelsap en sprenkel dat over de taart.

© ellen

Pêkskes maken voor de Carnaval

Pêkskes 2012

Gisteren was het hier alweer de tweede Pêkskesmaakdag. Over een paar weken barst het grote Cranavalsfeest los en dan moeten we er toch een beetje knap bijlopen… Zoals ieder jaar zijn er vooraf vergaderingen om te bespreken hoe en wat we gaan maken en zoals ieder jaar wordt het plan gaande het werk nog een paar keer gewijzigd en/of aangevuld. Eén ding is dit jaar echt anders dan anders; er is geen basis!

Andere jaren was de basis voor de pêkskes altijd het kersttafelkleed. Dit jaar was er geen groot gezamenlijk kerstdiner, dus ook geen tafelkleed. We moeten ons bij het maken van de pêkskes nu maar behelpen met restjes, de crisis slaat ook hier toe! Het is een beetje puzzelen, maar het gaat helemaal goedkomen met de pêkskes…

Ennuh, Hijn, zoals je ziet heb ik gewoon helemaal zelf het internet weer aan de praat gekregen!!!

© ellen.

Gegratineerde knolselderij…

Het knolletje lag in de la van de koelkast te wachten op een heel andere toepassing. Maar aangezien ik even niets anders in huis had en het me teveel was om naar de winkel te lopen kreeg de selder de toepassing die ik daar, voor het bijna lege groentenvak, bedacht.

  • 1 kleine knolselder,
  • 60 gram geraspte kaas,
  • olijfolie,
  • snuifje nootmuskaat,
  • peper uit de molen
  • 1 bouillonblok.
Maak de knolselderij schoon en schil hem. Snijd hem vervolgens in kleine dobbelsteentjes.
Kook de dobbelsteentjes (goed) gaar in water, verrijkt met de bouillonblok. Werk de gare dobbelsteentjes door de pureeknijper. Voeg aan de puree een flinke scheut olijfolie toe, peper, geraspte nootmuskaat en 40 gram van de kaas. Schep met een houten lepel wat zorgvuldig om, zodat de massa luchtig blijft. Doe de massa over in een ovenschaal en dek die af met de rest van de kaas. Zet de schaal 35 à 40 minuten in een op 190 graden voorverwarmde oven.
  • Schoongemaakt hield ik 400 gram knolselder over, genoeg dus voor twee personen.
  • Ik kookte de knolselder goed gaar, want ik wist uit het verleden dat het problemen geeft wanneer de groente beetgaar is en dan door de knijper gaat. Nu ging dat prima.
  • Er had mogelijk een aardappel bij gemogen voor nog betere binding.
  • Ik gebruikte geen zout, de kaas is gezouten en de groente zijn gekookt in gezouten bouillon. (Je moet zelf op het laatst maar proeven, knolselder smaakt zoet wanneer hij gekookt is.)
We aten er biefstuk en frietjes bij. En we dronken een glas rode Mâcon.

Jambon au persil

kip
In Bourgogne staat dit gerecht in veel restaurants op de kaart en ook bijna alle slagerijen bieden deze ham in gelei te koop aan. Het smaakt overal anders en ziet er ook overal anders uit. De één gebruikt meer peterselie, de ander maakt de gelei grotendeels van kalfsbotten. Soms voegt men gekookt varkenvlees bij de ham en soms bestaat de jambon au persil puur uit gekookte ham. Het is een prima manier om de ‘kontjes’ ham  te verwerken die niet meer als broodbeleg gesneden kunnen worden. Toen ik bij onze slager een ons gekookte ham vroeg moest een nieuwe ham aangesneden worden. Het restje was niet meer goed genoeg om mooie plakken van te snijden. Het kontje bracht me op het idee om eens zelf Jambon au persil te maken.

Ik kocht het restje van de ham, nog ruim 2 1/2 ons. Prima kwaliteit eigen gekookte ham. Van de botten van de koekoek trok ik een mooi bouillon.

Voor deze ham in gelei moet de bouillon wel heel helder zijn.Je kunt daarvoor de bouillon klaren met eiwit. Trek bouillon, laat die afkoelen en zeef hem. Verwijder het vet. Zet dan de gezeefde bouillon met twee bijna stijfgeklopte eiwitten weer op en verwarm langzaam. De ‘vervuiling’ hecht zich aan het eiwit en je houdt een super heldere bouillon over.

  • 2 1/2 ons gekookte ham van goede kwaliteit, in kleine blokjes gesneden
  • 2 eetlepels vers gehakte peterselie
  • 450 ml bouillon
  • 50 ml witte wijn
  • 6 blaadjes gelatine
  • 4 gekookte kwarteleitjes
  • 4 kleine schaaltjes of kommetjes

Week de gelatine in koud water. Breng de bouillon met de wijn aan de kook. Voeg ham en peterselie toe. Doe de geweekte gelatine erbij en roer goed tot de blaadjes helemaal opgelost zijn. Giet een beetje van de vloeistof in de kommetjes en leg daarop de gehalveerde kwarteleitjes. Laat even stollen en schep dan het ham/bouillonmengsel erop. Laat de gelei verder afkoelen in de koelkast.

Haal even voor het gebruik de ham in gelei uit de koelkast en zet de kommetjes even in warm water. De gelei smelt dan een beetje aan de randen zodat ze makkelijk uit de vormpjes loslaten. Stort de gelei op een bordje en garneer met wat kappertjes of kleine augurkjes.

Wij aten deze ham in gelei als voorgerechtje bij het Bourgondisch dinertje met Bram en Maja. De hoeveelheid was iets teveel voor vier kleine kommetjes. De rest storte ik in een grote kom. Prima bij de lunch de volgende dag.

© ellen.

 

Koekoek au vin, ofwel Mechelse koekoek in rode wijn…

kip

Het recept voor de Mechelse koekoek dat moet hier nog wel even opgeschreven worden. Zo’n flinke kip was natuurlijk veel teveel voor ons twee en dus een goede reden om Bram en Maja weer eens te eten te vragen. We maakten er een Bourgondisch dinertje van; bij het aperitief  Gouchères, bourgondische kaassoesjes. Het voorgerecht; mijn versie van “Jambon au Persil”, dan  de Koekoek au Vin als hoofdgerecht en pruimenijs toe.

Gebruik voor dit recept een grote kip, liefst biologisch, of zoals ik deed een Mechelse Koekoek; een kip van ongeveer 2 1/2 tot 3 kilo. Zo’n grote kip kun je het beste in 8 á tien stukken verdelen: de poten in twee delen, de vleugels, de borstfilets elk ook in twee delen. Het karkas van de rug gebruikte ik om bouillon van te trekken.

  • 1 flinke biologische kip; Kemperhoen, Mechelse koekoek of, als je veel geld te besteden hebt, een Bresse kip van ongeveer 2  1/2 tot 3 kilo
  • 1 á 1/2 fles bourgogne of andere krachtige rode wijn
  • 500 gram wortelen
  • 5 uien
  • 1 bolletje knoflook
  • tijm, laurier, 2 kruidnagels
  • 1 dl marc de bourgogne
  • zout peper
  •  olijfolie
  • 75 bloem
  • 1 el cacaopoeder

Hak de wortelen en de uien in blokjes. Pel de knoflook en plet de teentjes knoflook. Maak een marinade van de kruiden, peper en zout, de Marc de Bourgogne en de wijn. Marineer de kipdelen hierin minstens 36 uur. (af en toe een keer omscheppen)

Haal de kip uit de marinade en dep de stukken goed droog. Wentel ze door de bloem en bak ze in een grote pan in de hete olijfolie aan alle kanten mooi bruin. Neem het vlees uit de pan en laat het uitlekken. Schep de groenten uit de marinade en laat ze goed uitlekken. Bak de groenten dan in dezelfde pan zachtjes aan.  Voeg de cacaopoeder bij de groenten en schep alles goed om. Breng de marinade aan de kook in een andere pan en giet hem door een zeef.

Schep de kipdelen en de groenten in een ruime ovenschaal en giet er de marinade over. Laat alles nu in een voorverwarmde oven op 160 graden zo’n  2 á 3 uur garen.

Schep de kipdelen uit de schaal en houd ze warm. Giet de saus door een zeef en breng ze verder op smaak met eventueel zout en peper. Serveer de kipdelen met de saus op een voorverwarmde schotel en geef er penne of macaroni bij en serveer de rest van de saus er in een kom bij.

Je zult zien dat de saus door bloem, groenten en cacao vanzelf al mooi gebonden wordt.

Schenk er een mooi glas Bourgogne bij, wij dronken er een Savigny-les-Beaune bij. Kortom een prachtig recept voor een ‘deftige’ kip.

Kopje espresso toe, mét een glas Marc de Bourgogne natuurlijk!

© ellen.

 

Klein potje zuurkool…

zuurkool 002

Zuurkool, ik weet nog steeds niet precies hoe het zit. Je hebt natuurlijk die traditionele uit de grote “Keulsche” pot, vers bij de groenteman. Je hebt die van de super, in plastic zak. Allebei te gebruiken, maar wat is het verschil? [Johannes van Dam (Dikke van Dam) biedt enige opheldering, maar helemaal snappen doe ik het niet.]

Enfin,.. Ellen heeft doorgaans de zuurkool in huis die verse zuurkool heet. Het milde type. Ik vind het prima, ik kan zo hele plukken uit de verpakking stelen, ik vind het “vers” heerlijk. Én ik heb er vanavond ook een schoteltje mee gemaakt.

Zuurkoolschotels maak je voor grotere gezelschappen, dat is de norm. De traditie wil dat nu eenmaal zo, en niet geheel onterecht. Voor grote gezelschappen laat je de kool op smaak komen met gepekeld vlees, met de gans en haar vet, met varkenspoot, met worsten, desnoods met het fijne afvalvlees van het kalf.

Nou heeft Ellen enorm de schurft aan ‘s avonds werken, zoals al haar collega’s hebben (ik heb daar minder begrip voor, want ik werk in de Gezondheidszorg, met andere woorden: in de 24 uurs-zorg. Onze keuze om te balen is beperkt… The show must go on…)

Ellen kon pas tegen tienen eten vanavond, maar ik maakte een maaltje naar haar smaak. Heel simpel…

Ik belegde een schoteltje met “verse zuurkool”. Op de groente strooide ik wat schilfertjes boter (vlokjes) en ik besprenkelde het geheel met peper uit de molen en een snuif zout. Ik kookte de aardappelen, drukte ze door de pers (ja zeker, ook bij kleine  hoeveelheden…) en drapeerde die op de zuurkool. Een beetje olijfolie om de aardappelpuree smaak te geven en dat was dat.

Ruim een half uur nam ik, om het schoteltje op temperatuur te brengen. Het zou een schande zijn wanneer de zuurkool niet warm was.

Enfin,.. het smaakte Ellen.

Erbij en kookworst van Slagerij Snijders en drank!!!

© paul

Knalkurken…

 

kurken

Gall en Gall houdt een actie; Voor elke knalkurk die je bij deze slijter inlevert krijg je een euro korting op een nieuw aan te kopen fles naar keuze. Je mag per fles twee kurken inleveren. Leuke actie, héél leuk. Laten wij nu net een heleboel knalkurken opgespaard hebben…

Neef Cor, we komen eraan!

© ellen.

 

 

Driekoningen (met dekschaal…)

Ik was het plaatje jaren kwijt, maar het zat daar waar het thuis hoorde, in de schoenendoos met oude kunstkaarten. We kregen het kado van Ute en Cees, samen met de Beste Wensen voor het jaar 2006. De afbeelding prijkte in het stenen tijdperk van het Ministerie nog enkele dagen als “kopfoto” op het web-log. (Tegenwoordig doen we niet meer aan kopfoto’s…)

Ook toen verbaasde me de voorstelling. Kijk ik er met een half historisch oog naar dan kan ik me van alles voorstellen bij de laat-romeinse uitdossing. Maar uiteindelijk blijven het toch antieke obers, druk in de weer met dekschalen, zich spoedend naar tafel zes, alwaar een gezelschap druk keuvelend op de maaltijd wacht. (Die mantels lijken me hoogst hinderlijk in de bediening…)

Driekoningen gaat in dit huis nooit onopgemerkt voorbij. Het feest markeert ons nieuwe jaar. De kerstboom wordt afgetuigd, de zwabber gaat over de vloer, de lichtjes in en om het huis worden weer opgeborgen. Hoogste tijd om de plannen voor het nieuwe jaar te bespreken. En enige bespiegeling is ook op zijn plaats. Hond Max levert zijn steentje bij. Hij is vreselijk in de rui, druk doende zijn wintervacht af te stoten. Ook voor hem een nieuw jaar…

Natuurlijk is er een driekoningenkoek. Benieuwd wie dit jaar het boontje treft. En hoe zou het toch zijn met die Driekoningenpubers in Kessenich ?

(De afbeelding kun je overigens in levenden lijve zien in de Basiliek van Sant’ Apollinare Nuovo in Ravenna. Het mozaïek stamt uit de zesde eeuw.)

 

Mechelen en haar koekoek…

mechelen (b)

Ik ben al de hele week snotverkouden en grieperig, maar om nu de hele vakantie thuis op de bank te zitten is ook niet alles. We besloten dus toch maar een uitstapje te maken. En wel naar onze zuiderburen. In de stad Mechelen loopt een tentoonstelling van de schilder/beeldhouwer Rik Wouters en die wilden we zien. Bovendien hebben we goede herinneringen aan het aardige stadje Mechelen. Het leek ons leuk om na het bekijken van de tentoonstelling nog wat door het centrum van Mechelen te wandelen en de mooie geveltjes te bewonderen.

Na een helse tocht met hevige rukwinden en zware plensbuien kwamen we tegen lunchtijd in Mechelen aan. Een goed restaurant aan de Grote Markt was snel gevonden en we nuttigden  een prima  lunch met oesters en lamskoteletjes met rozemarijnsaus. Mooie oesters (creuses), simpel opgediend met wat citroen.  Het lamsvlees was van een uitmuntende kwaliteit. Bij het lamsvlees een taartje van aardappelgratin, boontjes en geroosterde tomaat. Gewoon een goede maaltijd, verse groenten, a point gebraden vlees en eerlijke saus en dan ook nog een zeer redelijke prijs.

Na de lunch bezochten we de tentoonstelling van Rik Wouters. Prachtig werk, we waren onder de indruk! Paul zal er nog wel over schrijven. Het was zeker de moeite van de tocht waard! Van harte aanbevolen Rik Wouters in Mechelen!

mechelen (b)

Onze geplande wandeling door het centrum van Mechelen viel letterlijk in het water. Het kwam met bakken uit de lucht dus liepen we in rap tempo naar de parkeergarage terug. Maar je kunt toch niet in Mechelen zijn geweest zonder een souvenir… En wat is nou een beter aandenken aan Mechelen dan een Mechelse koekoek? We schreven hier al eerder over de beroemde Mechelse kip. Gelukkig zagen we door het regengordijn een poelier. Super gesorteerd; mooi opgebonden fazanten, kwartels, patrijzen, Poule de Bresse en natuurlijk de Mechelse koekoek. We kochten een fraai exemplaar van 2200 gram. De koekoek werd ons getoond mét pootjes en kop, zo kunt ge zien dat het een echte is.

Kop en poten werden er met een deskundige klap afgehakt. Lever en maagje werden in een apart zakje bijgeleverd en zo hoort dat ook!

Ik zal de koekoek met respect in een mooi gerecht verwerken. Later meer dus over deze bijzondere vogel.

 

Zelfgemaakte ravioli met spinazievulling en gorgonzolasaus

ravioli met spinazie en ricotta

Wij hebben deze week nog samen vakantie en brengen de dagen bijzonder lui door; lezen, rondje met Max, een film en/of een opgenomen Tatort kijken en, wat mij betreft, een hoop gesnotter en gehoest. Paul lijkt alsnog van dit virusje gevrijwaard, maar je weet maar nooit… Tussen het lezen en film kijken door twijfelen we al dagen; zullen we de kamer Witten en Schilderen, de kerstboom opruimen, of zullen we naar Luxemburg vertrekken? Zullen we naar de film gaan, of morgen naar Mechelen een tentoonstelling bezoeken? Kortom heerlijke luie besluiteloze dagen…

Vanmiddag had ik toch wel even genoeg van het lanterfanten en ik besloot (mijn boek was uit natuurlijk, maar er liggen nog twee bestsellers klaar…) maar eens wat actiever te worden en iets lekkers klaar te maken voor ons avondmaal. Zelfgemaakte pasta; lekker knutselen in de keuken. De pasta maken kost bijna geen tijd maar zelf ravioli maken dat is handenarbeid, daar ben je wel even mee bezig. Wel heel aangenaam werk vind ik. Deeg maken, laten rusten, vulling maken, deeg uitrollen en in porties verdelen, kleine kussentjes vormen, saus maken om erover te gieten… Aangename tijdsbesteding voor een verkouden hoofd… Zo maar een beetje met je verstand op nul iets moois maken… Heerlijk!

  • Voor de pasta;
  • 300 gram pastameel
  • een snuifje zout
  • drie eidooiers (bewaar het eiwit om de ravioli mee vast te plakken).

Kneed eierdooiers, zout  en pastameel door elkaar tot je een mooie deegbal hebt en laat die even rusten onder folie. Verwerk/kneed het deeg dan verder in de pastamachine of rol het met de hand uit tot een mooie dunne lap.

ravioli met spinazie en ricotta

  • Maak de vulling met:
  • 250 gram sppinazie
  • 200 gram ricotta
  • 2 eidooiers
  • 150 gram vers geraspte Parmezaanse kaas
  • 100 gram vers geraspte oude kaas
  • wat zout, peper en nootmuskaat

De spinazie even blancheren in kokend water en goed uit laten lekken. Druk het vocht er zoveel mogelijk uit en hak de spinazie fijn.
Meng dan alle ingrediënten tot een zalvige massa.

  • en voor een romige saus;
  • 1 sjalot zeer fijngesnipperd
  • 1 klein klontje boter
  • scheutje witte wijn
  • 100 gram gorgonzola
  • een flinke scheut room
  • versgehakte platte peterselie
Verwarm de boter en laat daarin de sjalotjes even uitzweten. Blus af met de witte wijn en laat inkoken. Giet er de room bij en breng langzaam aan de kook. Brokkel de gorgonzola in de room en laat de kaas smelten. Breng de saus verder op smaak met peper, en eventueel wat zout. Kook de saus nog even wat in en strooi er wat vers gehakte platte peterselie over.

Maak pastadeeg en steek er rondjes uit met een doorsnee van 7 centimeter.
Leg op ieder plakje deeg een lepeltje van de vulling. Bestrijk de randen met losgeklopt eiwit, en leg er een rondje deeg op. Druk de randen goed aan en leg de ravioli op een schone doek.

Kook de ravioli in ruim water ongeveer 5 minuten. Ze zijn gaar als ze boven drijven!
Schep ze met een schuimspaan uit de pan en leg ze op voorverwarmde borden. Giet er wat van de saus over en dien snel op.

Geef vooraf een mooie groene salade met tomaatjes. Kopje koffie toe.

Als dessert nog een ‘restje van de kerst‘; Café Benedictine; één deel Benedictine, drie delen espresso en daarop een flinke klodder zachtgeklopte slagroom.

café Dom

Hemels… Ik ga nu mijn boek uitlezen en later beslissen we wel of we nog naar het zuiden afreizen of niet…

© ellen.