Bacchus van Van Honsebrouck…

24 jul. 2011

bacchus

De naam Van Honsebrouck zegt je waarschijnlijk niet zo veel. Dat zal gelden voor de Nederlandse lezer, maar waarschijnlijk ook voor de Vlaamse volger van dit blog. En dat, terwijl de brouwerij met die naam toch al honderd jaar aktief is, oorspronkelijk als brouwer van pilsners en andere bieren van de lage gisting.

In de jaren vijftig van de vorige eeuw nam Paul van Honsebrouck de brouwerij van zijn vader over. Hij had een andere kijk op zaken en besloot traditionele bovengistende bieren te gaan maken. Bieren in de traditie van West-Vlaanderen, de brouwerij ligt per slot in Ingelmunster. Vreemd genoeg gingen ze dan ook al spoedig een Gueuze brouwen. (Gueuzebier komt voornamelijk uit een heel andere streek van België, uit het gebied onder de rook van Brussel, de Zennevallei, het Pajottenland.)

Tegenwoordig zet de brouwerij hoog in op Kasteelbier. Mogelijk gaat er nu bij de lezer een lichtje branden, want dat bier wordt bij ons volop aangeboden. Een andere bekende is het Brigand. Ik kan en wil niet zo veel over die bieren zeggen. Hoewel ik ze wel eens dronk heb ik de smaak niet voldoende in mijn geheugen om er een waardeoordeel over te geven. Van die gueuze weet ik evenwel zeker dat hij me niet beviel. Te a-typisch en te zoet. Bacchus, dat is het bier waarover ik het wil hebben.

In een ver verleden kocht ik dat bier bij een slijter in een ons aanpalend dorp. Doordat de slijter op de fles ging (eigenlijk mét de fles ging) raakte ik verstoken van aanvoer, was het gedaan met Bacchusconsumptie en verdween uiteindelijk het bier uit mijn geheugen.

Toen ik met Vriend Jan een speciaalbierwinkel bezocht in de Grote Stad stond het daar ineens weer. De flessen knipoogden me toe. Bacchus, hoe smaakte dat ook alweer. Enfin, ik schafte me een paar flessen aan, dat zul je begrijpen.

Vlaams Oud Bruin staat er op het etiket, maar het type mag ook Vlaams Rood heten, en ook nog Vlaams Rood-Bruin. Puristen zullen je op het verschil in rood en bruin en oud wijzen, het zit echter allemaal écht dicht bij elkaar, daar in West-Vlaanderen. In wezen komt het er op neer dat het bier wordt gemaakt uit speciale mouten en verschillende brouwsels, waarvan een deel heeft gerijpt op eikenhout. Oud en jong maken de “blend”.

De foto geeft je een aardige indicatie van de kleur. Bij zorgvuldig schenken geeft het bier een mooie, wat vettige schuimkraag. (Ik was zo lang aan het klungelen met het fototoestel dat die kraag aardig inzakte…)

Ik laat in mijn vrije vertaling biergoeroe Michael Jackson aan het woord, want hij zegt precies wat ik bedoel, maar dan beter: “Het bier heeft een wat edik-achtig bouquet (azijn-achtig klinkt niet goed en dekt ook niet de lading). Een tikkeltje caramel proef je, en het hout van de eiken vaten. Tamelijk vol proeft het, licht zuur en rijp. De afdronk is van een prettig zuur als bij een droge riesling, of een beendroge champagne.”

Een bier, fris en stevig tegelijk. Uitstekend om op een zon-overgoten terras te genieten. Het beste van brouwerij Van Honsebrouck.

Let wel: Vlaams Oud Bruin heeft niks te maken met het Oud Bruin uit Nederland, helemaal niks…

En dan die bokalen op de foto: zie eens naar die bokalen. Zo beschaafd…, zo elegant…, en wat drinken ze lekker… Ik ben stik-jaloers op Vriend Jan. Ik ga de komende week op zoek naar die bokalen…

© paul

Feest! Karbonaadjes gestoofd in Champus!

22 jul. 2011

 go andy go champus

Eindelijk, Andy Schleck won vandaag de meest verschrikkelijke etappe in de Tour de France. Heel Luxemburg staat op zijn kop! Ik mocht ervan meegenieten in het Café op de Camping. We keken naar de tv met een aantal vaste klanten en het “Go Andy Go” zoemt nog in mijn oren. Een mooie prestatie evengoed. Zou er dan toch dit jaar een Luxemburger in Parijs in het geel staan?

Voor de rest gaat alles hier rustig zijn gangetje; ik sta op, ga douchen, zet koffie, eet wat en loop een stuk met de hondjes. Dan rommel ik wat rondom de caravan, beetje poetsen, een muurtje bouwen en ja hoor, GETVER, Hond Mac wassen! Tijdens de wandeling begon hij opeens heftig in iets onbestemds te rollen…Resten van een kadaver? Vossenstront? Wat het was weet ik niet maar een wasbeurt met speciale shampoo was nodig, hij stonk een uur in de wind. Een hele toer overigens, alleen een hond wassen op een camping. Brrr. Hond Max glanst inmiddels weer prachtig en heeft nu ook een nieuwe riem. (Hond Spot kort de riem tijdens iedere logeerpartij een stukje in)

Maar goed, over Eten en Drinken: Andy won de etappe dus dronken we een glas Champus (Cremant de Luxembourg, Poll Fabaire) in het Café. Ook in onze koelkast stond nog een restje Champus (ze verkopen hier prima afsluitdoppen zodat de bubbels behouden blijven) Ik besloot vandaag de karbonaadjes ter ere van de overwinning van Andy Schleck dan maar in de bubbels te stoven, met wat salie en room;

  • Voor twee personen (of voor twee dagen in mijn geval)
  • 2 biologische schouderkarbonaden
  • 1 glas Luxemburgse Cremant
  • een flinke scheut room
  • peper en zout
  • een kleine ui in ringen gesneden
  • 1 teen knoflook geplet en fijngehakt
  • 5 salieblaadjes

champus karbonaden

Wrijf het vlees in met peper en zout en bak het in boter rondom bruin. Voeg uienringen en knoflook toe en bak ze even mee. Blus dan af met de Champus en roer de aanbaksels los. Voeg een flinke scheut room toe en de salieblaadjes. Laat het vlees zo ongeveer 45 minuten stoven. Voeg eventueel wat water toe als de saus te droog dreigt te worden en op het laatst nog een scheutje Champus. Even goed roeren.

Ik at er brocolli bij en gekookte aardappeltjes.

Kopje espresso toe, met een stuk chocolade en mijn boek! Heerlijk, Eetlezen!

© ellen.

Het geluid van een gebakken eitje…

22 jul. 2011

gebakken eitje!

Loesje Spruit kon het geluid van een gebakken eitje nadoen. Ik hoorde het zo’n vijfendertig jaar geleden. En sindsdien nooit meer…

De foto is van Ellen, ze had ook van mij kunnen zijn. We leven enige tijd op een goede driehonderd kilometer bij elkaar vandaan, maar blijken dezelfde lunch te gebruiken. (Gekker moet het niet worden!)

Een snede boerenbrood, een dikke plak Ardense ham, gebakken eieren. En dat alles bekroond met een flinke hand verse tuinkers. Als dit geen degelijke lunch is…

In tegenstelling tot Ellen ben ik niet in staat je te vermaken met mijn kooksels. Ik kan mijn foto’s niet opladen op de computer, het ontbreekt me aan een kabeltje. Dat ligt in Luxemburg. En dat gedoe met kaartjes en chipjes krijg ik écht niet voor elkaar. Enfin, volgende week haal ik het gereedschap op en dan laat ik je zien wat ik zoal uit mijn pannetje toverde.

Ik had natuurlijk een degelijk artikel moeten maken over bier, mogelijk over wijn, maar daartoe ontbreekt deze nacht de tijd. Komt nog wel…

De ochtend breekt aan, hoewel het nog donker is. Ik werk mijn zaken af, schrijf mijn rapportage en ga koffie en thee maken voor het volk. Dan fiets ik snel naar huis, schenk me een glas in, lees de ochtendkrant en ga naar bed. Eén glas, en de krant vluchtig, ik moet er weer op tijd uit. Ik wil Andy Schleck zichzelf vandaag in de Gele Trui zien rijden!

Welterusten lezer…

© paul

Kwartel met spinazie.

22 jul. 2011

 kwartel met spinazie

Met Andy Schleck gaat het nog steeds prima, hij zal morgen zelfs in het Geel starten, of hij dat ook kan behouden tot in Parijs…? We hopen het hier allemaal. Hoewel, allemaal? Het is hier verdacht stil; heel veel Luxemburgers zijn afgereisd naar de Alpen…en als dan volgende week ook nog alle Portugese Luxemburgers naar Portugal vertrekken zal het helemaal stil worden hier in de buurt. Op de camping heb ik inmiddels gezelschap gekregen. Onze vaste buren van beide kanten zijn gearriveerd. Groetjes voor het thuisfront van Constant en Gerrie en van Frank, Petra en Martin. Wel fijn, dan kan ik zo af en toe mijn hart eens luchten als hond S wéér een riem doorgebeten heeft (één onbewaakt moment, ik trok mijn sokken en schoenen aan en hap, riem doormidden) Helpt Martien Gaus ook bij dit soort campingproblemen?) Morgen maar weer naar de dierenwinkel!

Nu had ik net heel lekker gegeten dus dat verzachtte de ergernis eniszins. (hondjes overigens ook, het is echt geen kwestie van honger of een lege maag) Maar goed ik at een heerlijk kwarteltje met spinazie en knoflook. Een variant op de Spaans-Portugese Codornices a la Bilbaina. Ik had nog wat verse spinazie en voegde die toe aan het braadvocht.

  • 1 kwartel per persoon, op de rugzijde doorgesneden en een beetje geplet
  • wat olijfolie en een klein klontje boter
  • peper en zout
  • 1 teen knoflook
  • 200 gram spinazie in reepjes gesneden
  • 1 eetlepel fijngehakte platte peterselie.

Verhit de olie en leg de vogels erin als plat uitgespreide kikkers. Bak ze zachtjes aan beide kanten bruin en gaar, in ongeveer 17 minuten. Prik erin met een houten prikkertje, als er helder vocht uit komt zijn ze gaar.

Haal de vogels uit de pan en leg ze op verwarmde borden. Verhit het achtergebleven vocht en voeg een eetlepel boter toe. Doe er de knoflook, spinazie en peterselie bij en laat het geheel even krokant worden.
Schep de spinazie en kruiden op de borden en leg de kwartel erbovenop.

Geef er mooi knapperig brood bij.

Kopje espresso toe.

© ellen.

Vakantie…

Uitzicht vanuit de caravan.

Ik ben een dag of 10 op vakantie geweest. Ik schreef het al eerder, we hebben in het dorpje Septfontaines in Luxemburg een stacaravan waar we regelmatig een paar dagen naar toe gaan.Paul bracht mij samen met hond Max weg. Meestal heb ik lang vóór Paul vakantie en dan vind ik het prettig om zo eens een weekje alleen in Luxemburg te verblijven. Wandelen, lezen, luieren en wat kletsen met de mensen in het dorpje, veel meer doe ik dan niet. Het dorpje ligt in een heel rustig gedeelte van Luxemburg, waar maar weinig toeristen komen. In het dorp is al sinds 25 jaar geen winkel meer. Het dichtstbijzijnde winkeltje is 6 kilometer lopen. (Ik heb daar geen auto als ik alleen ben!) Ik moet dus altijd goed nadenken wat er aan voorraad eten en drinken gekocht moet worden vóór Paul weer vertrekt. Het is ook wel mogelijk om naar de supermarché te gaan met de bus. Dat doe ik in zo’n week meestal wel één of twee keer. Luxemburg heeft een uitgebreid openbaar vervoer systeem. Goedkoop en aangenaam. 20 kilometer in een aircobus voor € 1,50!!!

Tafeltje in de schaduw.

Dit jaar was het wel weer heel warm, permanent boven de 30 graden. Dan is het voor mij geen weer meer om lange wandelingen te maken. Laat staan voor hond Max, die loopt dan gewoon halverwege de wandeling weer terug naar zijn plekje bij de caravan. Ik heb dus heerlijk zitten lezen in de schaduw, met af en toe iets lekkers; een glas Elbling Rozé. Een kopje espresso met een stukje chocolade, (extra bittere chocolade met citroen en peper, voor mij iets nieuws, van Swiss Delice). Ontbijt met Holzofenbrot en rauwe ham, Marque Nationale. Lunch meestal niet veel, het was te warm, maar lekker was de pasta carbonara of een salade met zalm. Dan in het café even naar de Tour de France kijken met een glaasje Champus. Het avondeten houd ik dan maar simpel; een biefstukje met sla en  Gromperen (de beroemde aardappelen uit Septfontaines, ik schrijf er later nog een artikeltje over) of een paar lamskarbonaadjes, een simpele pasta met boter en salie of een heerlijke verse forel.
En natuurlijk espresso toe.

Kortom, ik heb ervan genoten. Nu nog een weekje thuis en dan begint voor ons samen de echte vakantie

Groetjes van Spot…

20 jul. 2011

spot

De familie Eupotours is op vakantie. Zij verblijven ergens in de buurt van Heidelberg. De poezen van Eupotours zijn gewoon thuis, onder de hoede van Mary. Voor Hond Spot is een andere oplossing bedacht. Hond Spot mocht wel logeren op Het Ministerie, maar ja, Het Ministerie zou naar Luxemburg gaan… Dus pakten we potten, pannen en boeken in, én Hond Spot én Hond Max en vertrokken we vorige week al naar Septfontaines. Paul is inmiddels weer naar huis, hij moet een weekje werken en komt maandag hier weer terug. Ik blijf voorlopig hier. Je krijgt de komende weken dus berichten te lezen vanuit Brabant én vanuit Luxemburg beste lezer.

Familie Eupotours vertrok zondag richting Heidelberg en volgens de sms berichten maken zij het prima. Ze missen Hond Spot natuurlijk wel, vandaar dat dit berichtje even niet over eten gaat. Hoewel Hond Spot en eten…Het beest eet ALLES, van brokken tot hondenriemen, van tassen tot nieuwe schoenen…Je ziet het niet af aan het lieve beestje maar hij knaagt in één onbewaakt moment de zoom uit je leren jas. Hij heeft dan wel een paar dagen nodig om de zware kost te verteren maar dat mag de pret niet drukken! Maar goed, tot nu toe is de schade bijna nihil, kwestie van opletten en veel wandelen. De foto is gemaakt na de middagwandeling. Hond Max wil buiten blijven, Hond Spot vindt het snel te koud op de natte grond (ook hier veel regen tussendoor). Hond Spot verkiest het bed…Lekker een dutje na de wandeling…en dan ETEN.

Evert, Neel, Julia, Lotte en Flora, Spot maakt het prima! Hij mist jullie wel een beetje maar een kluifje op zijn tijd helpt goed tegen de heimwee! Veel plezier in Heidelberg (en verlies je hart niet daar). Pas op in Freiburg, als je daar in het water gaat staan moet je alsmaar terug…

Kopje espresso met een stukje chocolade en dan nog een avondwandelingetje door het dorp…

© ellen.

Pastis… Anis…

Ricard; pastis...

Ik kom er nog even op terug, want we hadden er pas weer woorden over met een ongelovige die meende alles op één hoop te mogen smijten. Terwijl het al met al heel simpel is.

Pastis is een Franse aperititiefdrank. Om Pastis te verkrijgen worden kruiden en specerijen voor een bepaalde tijd bij alcohol gevoegd. Macereren het dat proces. De belangrijkste vertegenwoordiger van pastis is Ricard.

Anis (of Anisette) is ook een Franse aperitiefdrank. Je krijgt Anis door een mout van (onder anderen) anijszaad te destilleren. Het bekendste merk anis is Pernod.

Het resultaat van de twee verschillende bewerkingen is familie van elkaar, maar niet hetzelfde. Dat komt ook tot uitdrukking in de smaak.

In het hele Middellandse Zeegebied komen anijsdranken voor. Het gaat dan bijna altijd om Anisettes. Denk aan het notoire borreltje Ouzo, aangeboden vóór de Griekse maaltijd. Of denk aan de Mastika uit Macedonië .

De grote spelers Ricard en Pernod zijn allang geen concurenten meer. In 1975 werden de twee bedrijven samengevoegd tot één groep. Intussen zijn er wel weer een stel kleine producenten bij gekomen. Het is interessant om die in de gaten te houden, want daar ontstaan verrassende nieuwe smaken. (Ook in Nederland en België!)

Om het toch nog even ingewikkeld te maken: er zijn door de jaren heen steeds vaker mengvormen ontstaan.

© paul

Pruimentijd

20 jul. 2011

 pruimentijd

Terwijl ik hier lekker uitrust, boeken lees en wandelingetjes maak, heeft Paul alweer twee nachten gewerkt.

Vlak voor we vorige vertrokken kwam Paul thuis van zijn werk met een flinke zak met mooie kleine pruimpjes. Gekregen van een collega die op dit weblog had gelezen dat wij vaak jam maken. In alle haast voor ons vertrek dus maar snel wat nieuwe potjes gekocht en die prachtige confiturepan tevoorschijn gehaald. De drie kilo pruimen leverden een flink aantal potjes op met lekkere confiture, gewoon simpel bereid. Altijd een mooi gezicht zo’n lading eigengemaakte jam die af staat te koelen op de aanrecht. Ik stond er tevreden naar te kijken toen de bel ging; Marleen en de Jongste Bediende, met; jawel, nog eens drie kilo pruimen! Blauwe ditmaal. Ik besloot met deze blauwe pruimen een chutney te maken.

pruimentijd

Paul deelde deze dagen al een aantal potjes van de jam en de chutney uit aan collega’s op zijn werk en zij vroegen naar het recept van de chutney. Bij deze:

  • 2 kilo blauwe pruimen, ontpit en gewassen
  • 500 gram uien, geschild en in fijne snippers gesneden
  • 2 teentjes knoflook, geplet en fijngesneden
  • 3 rode pepers, zaadlijsten verwijderen en fijnsnijden
  • 5 cm gemberwortel, geschild en geraspt
  • piment, komijn en kruidnagel, van elk een 1/2 theelepel fijngemaakt in de vijzel
  • wat zout
  • 2 eetlepels appelstroop
  • 1000 gram suiker
  • 6 dl rode wijnazijn
  • 1 dl balsamicoazijn

Doe alle ingredienten in een confiturepan en breng onder voortdurend roeren aan de kook. Laat de massa zo’n 30 minuten zachtjes doorkoken. Test even of de chutney ook echt gaat stollen (flinke druppel op een schoteltje en kijken of het stolt). Giet de chutney in schone potten, sluit ze met dekseltjes en zet ze even ondersteboven op een schone doek. Keer de potten na een half uurtje om.

  • Neem altijd de volgende regels in acht:
  • gebruik alleen gave vruchten
  • was de potten uit in de vaatwasser en spoel ze na met kokend water
  • zet de potten daarna omgekeerd op een schone doek
  • zet de potten als je ze gevuld hebt even omgekeerd op het werkvlak
  • bewaar de jam op een koele, donkere plaats

© ellen.

ps; wel fijn als ik de potjes weer terugkrijg!

Andy, champus en andere genoegens…

17 jul. 2011

cremant Andy

Ik zit me al dagen te ergeren. Bij de beelden van de Tour de France, jaargang 2011, uitgezonden door de NOS. Ik word voortdurend geconfronteerd met de darmen van Sanchez, de trubbel van Gesink, het prikkeldraad van Hoogerland, de knie van Contador… En verder alle perikelen en pijntjes van landgenoten, die veeleer dienen als vulling voor het peleton. En ik begrijp het wel. Er zijn in de eerste tourweek ook erbarmelijk veel renners tegen het asfalt gesmakt. Het zal je maar gebeuren. Met een beetje pech ben je in een mum van je broodwinning beroofd.

Intussen ken ik de ellende van renners uit nagenoeg elk continent van deze aardkloot. Ik ben er, geloof ik, niet zo heel erg in geïnteresseerd. Ik zit gewoon te wachten op nieuws van het volk waar ik al sinds mensenheugenis fan van ben, de broeders Schleck. En ik hoor er potjandorie (quote Maarten Ducrot) niks van terug. Alsof ze niet bestaan… En worden de broeders dan eens vernoemd dan heet het: De Slekjes!

Hoezo de Slekjes? Wat is dat nu voor badinerend gedoe, de Slekjes. En denk erom, ze doen het allemaal. Martje Smeets, Herbertje Dijkstra, Maartje (ik had hem altijd hoog omwille van de correcte behandeling van zijn onderwerpen) Ducrot.

Bedoeld als koosnaampje? Ga nou toch heel snel op het dak zitten! Waar zijn Contadortje, Gesinkie, Thommie, Markje?… Kadelletje, of misschien Torretje, dat zou nog om te lachen zijn. Maar Slekjes?

En dat terwijl zowel de Broeders, alsook hun hele ploeg, er altijd zijn, nooit te beroerd om te werken, echt niet. Cancellara, kampioen van Zwitserland en oud-wereldkampioen fietst de longen uit zijn lijf voor de ploeg. Hoor jij er ooit iets van? Of “onze” Joost? Of nog zoiets: Jens Voigt klettert een paar keer tegen de grond, maar hij is er wel bij om het volk op gepaste manier af te zetten voor de eindklim. Had jij er iets van mee gekregen?.. Ja, een beetje een meewarig verhaal over “oh, oh die Jens”…

Dit artikeltje begint te lijken op een stukje van een verongelijkte fan, ik realiseer me dat. Maar ik eis het gelijk op! Ik heb (vorige week al) voor de t.v. zitten turven, met pen en papier. En echt waar, het ging altijd over anderen. Al sleurde de complete Leopard-Trek ploeg de goegemeente deze of gene bult op, het ging echt altijd over anderen ( hun pijntjes, hun moraal of hun familiale omstandigheden), snap je nu wat ik bedoel?

Wie zat er nu te “linkeballen” (quote Maarten Ducrot)? Misschien waren dat toch de Nederlandse commentatoren van mijn NOS. Noodgedwongen luister ik de afgelopen dagen naar Duitse, Franse en Luxemburgse verslagen. Zij doen in ieder geval recht aan mijn behoeften.

Onze favoriete Cremant de Luxembourg snapte in ieder geval wat wij wilden zien: en gele tui en een aanmoediging: Go Andy, Go!.

Ik zag in de etappe van vandaag Laurens ten Damme een beroerde smak maken. Mijn hart stond stil, ik droeg geen horloge maar om me heen tikte alles gewoon verder, ik vond het verschrikkelijk. Mijn enige RABO-favoriet… Ik wens hem het aller-aller beste.

Overigens ben ik van mening dat Andy de tour gaat winnen, een stille hoop. Ellen daarentegen is er van overtuigt. En dat is andere koek!

Trouwens, van Frank Schleck waren wij altijd al fan…

Kopje espresso toe!

©paul

Kip met Ricard

 

 kip met Ricard

Een van de aardige bijkomstigheden van een verblijf in Luxemburg is dat hier de accijns op drank, tabak en brandstof nog steeds veel lager is dan in Nederland. Wij mogen hier dan ook graag onze kast buitenlands gedistilleerd aanvullen. Bij ons eerste bezoek aan de Cactus supermarche in Bertrange kochten we behalve de noodzakelijke dingen zoals brood, groenten, fruit en kaas, een fles Ricard. Heel verleidelijk, een literfles voor slechts €12,95, met ook nog een mooi nostalgisch glaasje. (Spaar ze alle drie! Ja ja!)

Ricard

Maar goed, heel lekker om van te genieten op een zonnige dag. En dat was het hier gisteren, tot de avond viel. Toen kwam de regen met bakken uit de lucht. We vluchtten naar binnen met onze zonnige glaasjes en ik besloot ons avondeten dan maar een Zuidelijk tintje mee te geven: Kip met Ricard.

  • Voor twee personen:
  • 2 kippenbouten, biologisch
  • peper en zout
  • wat boter
  • 4 sjalotten, schoongemaakt en in de lengte in vieren gesneden
  • 2 tenen knoflook, geplet en fijngehakt
  • een scheut Ricard
  • wat geraspte schil van een (biologische) citroen
  • wat water of bouillon
  • een scheutje room
  • wat versgehakte platte peterselie

Verwarm de boter in een kleine pan waar de bouten precies inpassen. Wrijf de bouten in met peper en zout en bak ze rondom lichtbruin. Voeg de sjalotten toe en bak ze even mee. Voeg de knoflook toe en bak ook even mee. Doe er dan de scheut Ricard bij en de citroenrasp, roer even en blus af met wat water. Laat de kip zo ongeveer 40 minuten stoven. Voeg de room toe en stoof nog zeker 10 minuten tot je een dikke romige saus hebt. Wij dronken er een glas Rivaner bij.

Aardappeltjes en salade erbij en toe een stukje overheerlijke Epoisses.

Paul schreef al een over de Epoisses, en deze was werkelijk van uitmuntende kwaliteit. In de winkel sneed de mevrouw een stukje af, schepte het voorzichtig in een plastic doosje, deed er na het wegen nog een mooi schepje bovenop en ried ons de kaas dezelfde dag te eten en niet in de koelkast te bewaren. Werkelijk Goddelijk!

Kopje espresso toe! Een waar vakantiediner!

© ellen.