Anita’s Kerriesoep met eieren…

25  februari 020
Ik beloofde het al; het recept van Anita’s kerriesoep met eieren. Het kwam er even niet van. Een foto van de soep is er in de carnavalsdrukte ook bij ingeschoten, dus hier nu maar een foto van de ingredïenten.
Het recept komt uit een heel oud kookboek en is door Anita aangepast.
Voor een groot gezelschap;
3 liter bouillon
60 gram rijst
60 gram bloem
60 gram boter
2 eetlepels kerrie
2 uien en 3 teentjes knoflook
100 ml room
5 hardgekookte eieren
Bereiding
Maak de bouillon. Kook de rijst hierin 15 minuten.
Snipper terwijl deze kookt de ui (niet te fijn) en de knoflook, en snijd de eieren in dunne plakjes.
Bak de ui en de knoflook met de kerrie in de boter zachtjes totdat de ui gaar is.
Voeg dan de bloem toe en laat de bloem even garen.
Voeg nu met een soeplepel iedere keer een schep bouillon (met rijst) toe. Roer telkens net zolang totdat de bouillon opgenomen is. Ga hiermee door tot alle bouillon toegevoegd is.
Laat de soep nu nog 5 minuten (onder af en toe roeren) zachtjes koken.Voeg als laatste, met de pan van het vuur, de room en de eieren toe.

Godenspijs… (“Gebakken” Vacherin Mont d’Or)

25 feb. 2011

mont d'or

Op mijn artikel over Mont d’Or kwam een reactie van Tanja. Ze had ooit de “ovenvariant” van dit kaasje gegeten. Ikzelf was dat gerecht intussen ook tegen gekomen op het internet. Én in mijn oude kaasatlas, én in mijn nieuwe handboek van Franse Kazen. En had ik niet mijn artikel afgesloten met de belofte om verder te experimenteren met dit kaasje… Tijd om er dan maar eens werk van te maken.

Gisteren kocht ik weer zo’n kaasje. Ik betaalde er een goede zeven euro voor. We rommelden wat recepten bij elkaar, ze spraken malkander allemaal tegen. We hebben dan maar gedaan wat ons logisch leek.

  • 1 Mont d’Or kaasje (In spanen doos),
  • 2 tenen knoflook,
  • 1 glas wijn,
  • vastkokende aardappelen naar behoefte,
  • vers brood naar behoefte.

Mont d’Or kaasjes komen altijd in een spanen doosje. Verwijder al het plastic van de verpakking en pak het doosje in in alu foli. Prik met een vork gaatjes in de korst van de kaas en maak in het midden een kleine holte. Stop daar de fijngehakte knoflook in en overgiet het geheel met een (klein) glaasje wijn. Zet het kaasje in een voorverwarmde oven bij 180 graden. Laat het kaasje ongeveer 25 minuten “bakken”. Kookt intussen de aardappelen en zorg dat ze nog stevig zijn, anders raak je ze kwijt zodra je ze in de kaasfondue doopt. Verwijder aan het eind van de baktijd het alu foli en dien de kaas warm op. Begin meteen met eten, het zaakje koelt snel af.

Waarlijk godenspijs… De smaak is milder dan die van een klassieke fondue. Ellen had het lumineuse idee om het kaasje op een aardewerken schotel in de oven te plaatsten. Het voordeel hiervan is dat de kaas daarna op tafel wat langer warm blijft. Want anders dan kaas in een fonduepannetje koelt dit kaasje snal af. De ideale wijn hadden we even niet in huis, maar onze Costieres de Nimes voldeed prima.

© paul

mont d'or

Kalfsvlees met salie, ham en kaas…

22  februari 005

Eindelijk weer eens een gewone maaltijd vandaag. Daar waren we wel aan toe na al die dagen feesten.
We aten een flinke salade met ruccola, tomaat en krulsla, een bordje pasta en kalfsvlees met salie.
Voor vier personen ;
4 kalfslapjes
1 bolletje Mozzarella (liefst van buffelmelk)
4 plakken gedroogde ham, bijvoorbeeld Parmaham
2 teentjes knoflook, even pletten en hakken
olijfolie
12 blaadjes salie
1 blik tomaatjes
een paar zwarte olijven
peper en zout

Klop de kalfslapjes flink plat tussen een vel plasticfolie.
Bestrooi ze met peper en zout en leg op elk lapje een plak ham, een plakje mozzarella, drie blaadjes salie. Rol de lapjes op en steek ze met een prikkertje vast.
Verwarm de olijfolie en bak de rolletjes snel aan alle kanten bruin. Voeg de knoflook toe en bak even mee. Dan de tomaatjes en de olijven erbij doen en 20 minuten laten stoven.
Verwarm de gril, leg nog een paar plakjes mozzarella op de rolletjes en lepel de saus erover. Zet de schaal zo 5 minuten onder de hete gril.

We aten een stukje kaas toe.
En espresso.

Broodje kroket!..

18  februari 059

Zaterdag werd dan de échte carnavalsstart gemaakt. (Het indrinken op donderdag en vrijdag beschouwen we toch min of meer als “warming-up”.)

Jan en Ans kwamen afscheid nemen, zij vieren hun feest dit jaar in Dublin. En mét hen druppelde zo zoetjes aan het hele huis vol. Ik had me voor genomen die zaterdag de deur niet uit te gaan. Ik trek het niet meer, alle dagen op stap. Neemt niet weg dat thuis feesten een bijna even grote aanslag op mijn uithoudingsvermogen is.
Om een lang verhaal wat in te korten: de laatste gasten vertrokken zo rond het middernachtelijk uur richting huis of Dientje, de eerste “opgevers” stonden een uur later al weer op de stoep voor het notoire afzakkertje, de taxi, of gewoon voor de gezelligheid. Het uur tussen de gaande en de komende kon ik netaan besteden aan het grondig reinigen van keuken en kamer en een kort ommetje met de hond. En zo werd het dan toch nog snel een uur of vier.
Volgend jaar ga ik op zaterdag gewoon weer uit!

Natuurlijk was Ellen wél op reportage. In de keuken van Dientje liep ze neef Paul tegen het lijf, net op het moment dat hij zich te buiten zou gaan aan wat Carnaval zoal aan cullinairs te bieden heeft. Misschien moeten we die man inkopen als recensent voor het Ministerie?

© paul

In de bonen…

17 feb. 2011

noord hollandse krombekbonen

Al jaren schrijf ik dat wanneer je bonen, linzen of andere peulvruchten kookt, het zout pas toegevoegd mag worden als de peulvruchten gaar zijn… Overal lees ik dat en dus nam ik dat altijd maar voor waar over… Ik heb het eerlijk gezegd ook nooit anders geprobeerd… Tot ik deze week een artikel op het weblog van Klary Koopmans las over ‘bonen en zout’. Zij schreef al eerder over haar manier van gedroogde bonen koken Iemand vroeg haar onlangs of ze dat ook echt serieus getest had; “Side by side”. Dat had Klary niet, en ze bedacht dat dat eindelijk maar eens moest gebeuren. Klary bracht maar liefst vier pannen bonen aan de kook; twee pannen ongeweekte bonen, één mét zout, één zonder en twee pannen voorgeweekte bonen, waarvan één met en één zonder zout. Lees haar verslag van de Side By Side Test.

Conclusie; het maakt niet zoveel uit of je de bonen eerst weekt. Ze moeten dan natuurlijk wel langer koken. Maar goed, mocht je zin hebben in lekkere zelfgekookte boontjes, maar je vergat 10 uur tevoren de bonen in de week te zetten…, geen nood. De ongeweekte bonen moeten dan wel zo’n 2 uur zachtjes garen, maar dan heb je ook wat! Ook het verschil van zout toevoegen vóór of ná het garen maakte volgens Klary niets uit, lees maar terug in haar verslag. Zij heeft er veel moeite op gedaan om een keurige test uit te voeren. Ze heeft hapje voor hapje de bonen in diverse stadia geproefd… Wij mogen haar wel heel dankbaar zijn. Alweer een vooroordeel uit de wereld geholpen!

Door het mooie bonen-test-verhaal kregen wij hier op Het Ministerie ook zin in zelfgekookte boontjes. Ik had bij de Gezonde Apotheker onlangs een zakje Krombekken gekocht, een mooie grote, witte bonensoort. Omdat ik gisteren al zin had in de boontjes en wist dat ik er vandaag geen twee uur kooktijd aan wilde besteden, heb ik ze toch maar voorgeweekt. De boontjes hoefden nu maar een krap uur te garen.

De krombekken dus gisteren om 23.00 uur in ruim koud water te weken gezet. Vandaag om 18.00 het weekwater weggegoten en

  • 300 gram boontjes (droog gewogen)
  • wat zout
  • een laurierblad
  • een sjalot
  • twee teentjes knoflook
  • een flinke tak rozemarijn
  • een scheutje olijfolie
  • koud water

De boontjes opzetten in ruim koud water en met alle ingredienten aan de kook brengen. Dan zachtjes op een klein pitje laten garen. Deze krombekken waren in 50 minuten gaar en boterzacht.

Een deel verwerkte ik in een stoofschoteltje met tomatensaus, van de rest maak ik een bonensalade.

© ellen.

Het Carnavalsfeest begint al een beetje te kriebelen…

17 feb. 2011

Tjsa, het begint hier in het Diepe Zuiden alweer wat te kriebelen…, het komt eraan…, nog 16 dagen en het Feest der Feesten barst los!

Ik kreeg vanavond een mailtje van Walter: “Heb je de nieuwe hit al gezien?”

Geweldig! Onze favoriete Band, The SOA Band, denkt nu met ons mee aan de “Vergeten Groenten”. (ennuh, voor wie niets snapt van Carnaval, gewoon snel doorskrollen…er komt vanzelf wel weer iets te eten op dit web-log!)

 

Het Ministerie is er trots op dat onze SOA Band ook tijdens de carnavalsdagen toch aandacht aan de meest elementaire groenten besteedt! Ze leren het wel die jongens: “Op bier alleen kan een mens niet leven”!

kopje espresso toe!

© ellen.

Jambon persillé…

15 feb. 201

jambon persillé

We zijn weer terug. Sterker, we hebben alweer gewerkt. In de late ochtend vertrokken we uit Luxemburg en gisterenmiddag leverde ik Ellen keurig op tijd af bij haar baas. Ikzelf heb er intussen bijna een nacht opzitten.

Omdat ik me slecht heb voorbereid op het nachtwerk zit ik nu met een duf hoofd dit stukje te tikken. Maar goed, dat is mijn eigen schuld, ik probeer er maar het beste van te maken.

Jambon persillé hoort onlosmakelijk bij Bourgogne. Elke slager, elke delicatessenzaak, elk restaurant biedt de lekkernij aan. Gekookte ham in aspic met een overdaad aan peterselie. Maar de Bourgogne heeft niet het alleenrecht op dedelicatesse. Je vindt hem bijvoorbeeld ook vaak in Luxemburg. Wel met aanmerkelijk minder peterselie, maar de Ardenner ham is topkwaliteit. En de aspic wordt doorgaans gemaakt met Rieslingwijn, soms ook Rivaner. Zacht en subtiel van smaak zijn ze in Luxemburg, terwijl ik me die Bourgondische juist herinner als geprononceerd, sterk en vol.

Wij aten de hamtorentjes samen met Eupotours, als voorgerecht. Een beetje rucolla erbij omwille van het smaakcontrast.

© paul

Bikersontbijt!

13 feb. 2011

bikersvuurtje...

We verblijven sinds vrijdag in ons optrekje in Luxemburg. Even een paar dagen lekker uitrusten en niksdoen in serene stilte, tenminste dat dachten we… Bleek er op de camping nou net een bikersweekend te zijn… Zo’n twintig stoere motormuizen, zónder vrouwen en kinderen, vierden hun jaarlijkse mid-wintertreffen. Of het nou sneeuwt, vriest, of regent dat het giet maakt ze niet uit, zij vieren hun weekend. Natuurlijk maakten ze een enorm vuur om warm te blijven… Ze stookten een aanhanger hout op (en ook nog wat afgedankte stoelen). En natuurlijk moest daarbij flink gedronken en gezongen worden…

Gisteravond begon de vermoeidheid al wat toe te slaan. De verhalen over vrouw en kinderen werden sterker en vanmorgen waren het alweer bijna brave huisvaders…

Wilma, de beheerster van de camping zorgde voor een stevig ontbijt.

bikers

© ellen

Stoofpot met kip…

13 feb. 2011

pot au feu met kip

Evert en Neel van Eupotours waren ook hier in Luxemburg. Zij zijn al een paar weekenden bezig om hun nieuwe optrekje hier op de camping te schilderen en te verbouwen. Ik had beloofd dat ik voor ons vieren zou koken, dan konden zij doorwerken. Nu is het in de winter zaak om alles wat kan bevriezen in de caravan, weg te doen. Blikjes frisdrank knallen spontaan uit elkaar bij min zoveel en zelfs bier bevriest. Aardappelen en uien kunnen ook niet tegen de vorst. Als ik wil koken in de winter moet ik dus steeds van alles inkopen om een maaltijd klaar te maken. Ik was dan ook heel blij met de actieaanbieding in de supermarché. Zij voeren elke week een ander thema en verkopen daarbij behorende producten dan tegen actieprijzen. Deze week was “de stoofpot” het thema en bij de actieaanbiedingen lagen mooie pot-au-feu groentenpakketten voor slechts € 2,49. Het pakket bevatte: een ui, een teen knoflook, vier stukken prei, flink wat wortelen, 1/4 witte kool, 1/4 knolselderij, 1/4 meiraap, vier aardappelen en wat peterselie.

groentenpakket

Ik besloot zo’n pakket te kopen en het te verwerken in een stoofpot met kip. Alles in één pot, bespaard nog afwas ook! Een stokbrood en een fles wijn erbij en je hebt een prachtige maaltijd voor vier hongerige personen.

  • een flinke biologische kip
  • wat olijfolie
  • een ui, een teen knoflook
  • vier stukken prei, flink wat wortelen, 1/4 witte kool, 1/4 knolselderij, 1/4 meiraap alles in grove stukken gesneden
  • vier aardappelen in blokjes gesneden
  • een bosje dragon, fijn gehakt
  • een flink glas witte wijn
  • water of bouillon
  • een scheut room
  • peper en zout

Snijd de kip in 8 stukken en braad die in een flinke pan even aan in de olijfolie. Neem de kipdelen uit de pan en bak de ui met de knoflook lichtbruin. Doe dan de kip weer terug in de pan, voeg de groenten erbij en de wijn. Doe er eventueel nog wat water of bouillon bij. Laat zo een uurtje zachtjes stoven. Doe er dan de aardappelen bij, de room en de dragon. Breng op smaak met peper en zout en laat nog even stoven tot de aardappelen gaar zijn. Dien op in de pan en geef er knapperig stokbrood bij.

Kopje espresso toe!

© ellen.

Oliekoeken met Carnaval…

nonnevotten 006

De Oost Brabander kent de traditie niet, maar het ís een heuse traditie. In allerlei streken waar men carnaval viert horen oliekoeken er gewoonweg bij. Het gaat dan om een primitief gebak, een soort van veredeld gistdeeg, gefrituurd in de hete olie. Oliebollen dus…

In Italië gaat er een vleugje rozemarijn door, in delen van het Rijnland vult men ze met vruchten, en in Luxemburg zweert men bij een verfijning met kandij. In Keulen heten ze Muzen, in Heerlen noemt men ze Sjtrikke, Louis Paul Boon spreekt van Smoutebollen bij het Aölster Carnaval. En dat allemaal dan weer naar aard, streek en ingrediënten van de betreffende oliekoeken. Zelfs in Ellens geboortedorp werden de oliebollen gebakken op de vooravond van de vasten. Daar bleven ze gewoon oliebollen heten, maar Hillegom is dan ook geen carnavalsdorp…

Het gebak van de foto noemt men Nonnevotte, naar de strikken die de nonnen in vroeger dagen op haar derrière droegen. Het gebak is al beschreven in 1676. Het werd aangeboden aan de bevelhebber van de Franse legerschaar, die kamp maakte voor de poorten van Sittard.

We werden op het gebak opmerkzaam gemaakt door Ed Starren van de Wijnerij. En sinds dien is het een vast onderdeel geworden van al het eten dat hier tijdens het Grote Feest gaat schuiven. Het zal zaterdag worden vooraleer Ellen aan bakken toe komt, maar het komt lezer, het komt…

Ed Starren is niet meer. Hij overleed heel plots op 28 april van het vorig jaar. We mochten altijd graag verwijzen naar zijn wijnweb-log, het was zeer terzake kundig geschreven. Ed was kritisch, maar nooit lomp of gemeen. En doorgaans was zijn toon mild en doordesemd van de liefde voor de wijn. Hij tikte me graag op de vingers wanneer ik over de schreef ging bij de beschrijving van een Riesling, een Tokayer of een Bordeuaux. En hij tipte ons wanneer er weer een fantastische aanbieding te vinden was bij Cora of Delhaise. We maakte vage afspraken om elkaar te ontmoeten, het is er nooit van gekomen, het bleef vitueel. We missen Ed.

De familie Starren heeft het web-log open laten staan. Je kunt het nog steeds bezoeken. Je vind er honderden lezenwaardige artikelen over wijnen en de wijnwereld. En elk jaar op carnavals zaterdag de aankondiging dat de Wijnerij voor drie dagen sluit…

Wienerei is dees drei Vastelaovendsdaog geslote.
Vaanaof Asselegoonsdaag zien veer weer dao !