Pirosjki…

pirosjki

Met de nieuwe keukenmachine is deeg maken dus echt een fluitje van een cent! Met de kneedhaak maakte ik vandaag deeg voor deze kleine pasteitjes. Ik vulde ze dit keer met lamsgehakt, hardgekookt ei, een fijngehakt uitje. Aangemaakt met wat harissa.

pirosjki met het nieuwe machien

Voor het deeg:

  • 300 gram bloem
  • 5 eetlepels melk
  • 125 ml yoghurt
  • 1 ei
  • 4 eetlepels zonnebloemolie
  • 1 zakje bakpoeder en een mespuntje zout
  • een losgeklopt ei om te bestrijken

Alles in de kom en even laten draaien, klaar.

Het deeg uitrollen tot een rechthoekige lap en daaruit kleine lapjes snijden van 9×6.

Leg daarop de vulling en vouw de pasteitjes dicht. Bestrijk ze met wat losgeklopt ei en bak ze 25 minuten op 170 graden.

© ellen.

Mootje zalm…

zalm

U verwacht hier natuurlijk spetterende recepten gemaakt met behulp van die mooie nieuwe keukenmachine. Dat zou ik wel willen maar mijn werkweken zijn op dit moment zo vol en rommelig dat ik blij ben als ik thuis ben en niets meer hoef. Geen puf om na het werk en een vervelende busreis nog eens taarten te gaan bakken. Dat moet helaas dan maar even wachten tot het weekend.

Vanavond een simpele maaltijd; een mootje zalm (biologische gekweekte zalm) gewoon even om en om bakken in wat arachideolie. Erbij wat aardappeltjes uit de oven en een brocollischoteltje. Paul maakte ket brocollischoteltje; de brocolli even blanchren in kokend water. Afgieten en in een ovenschaaltje schikken. (schaaltje invetten met wat olie) Een ei hardgekookt, fijnkruimelen en met wat Parmezaanse kaas over de brocolli strooien. Samen met het schaaltje aardappeltjes 15 minuten in de oven en klaar.

 broccolischoteltje

Kopje espresso toe, en dan een mooi boek. Morgen nog even naar Sittard en dan ga ik daarna toch echt spelen met de nieuwe keukenmachine!

© ellen

Nieuwe keukenmachine…

nieuwe keukenmachine

Ze zat er al weken op te wachten, ze was het zo zoetjes aan zat. Binnen vijf werkdagen leveren, dat was de afspraak. En de spullen waren al in het oude jaar besteld. “Dat komt nooit meer goed.” zag ik haar denken…

Maar vanochtend was het dan toch zo ver. Er reed een busje voor en een kwiek mannetje in de oranje-bruine TNTkleding sprong eruit. Hij bezorgde de levering. Ik zei hem snel dat hij op dit moment waarschijnlijk de meest welkome man van Nederland was. Hij mocht er hartelijk om lachen. Zijn dag kon niet meer kapot…

De dag van Ellen ook niet. Als een klein kind zo blij. De twee pakketten werden op de keukentafel gezet. Een soort verlate pakjesavond, daar leek het op. Het uitpakken ging met veel zorgvuldigheid, je zou eens wat beschadigen. De dozen en het tempex werden verwijderd en in een hoek gesmeten. De inhoud overtrof alle verwachtingen. Onze nieuwe keukenmachine en een staafmixerset. Uitgevoerd in sprankelend rood, mat chroom en glanzend staal. kMix van Kenwood.

En zeg nou zelf, het ziet er toch prachtig uit, nietwaar? Mooi én sterk. De machines hebben allebei ruim voldoende vermogen. In ieder geval ruim voldoende voor het doel waarvoor wij ze gaan gebruiken. En het hele spul is degelijk uitgevoerd. Wij zijn trots!

Ellen SMSte me zojuist dat ze de mixer van hullie heeft besteld. Ze had nog wat over van haar kerstgratificatie.

nieuwe keukenmachine nieuwe keukenmachine

© paul

Portobello met lamsgehakt en mozzarella…

portobello met lamsvlees

Die portobello’s (reuzenchapignons) zie je steeds vaker liggen bij de groetenboer en de buurtsuper. Je maakt er een snel en smakelijk voorgerecht mee.

Het vlees voor dit recept komt uit een lamsworstje. Verwijder het velletje en je hebt een keurig maaltje gehakt. Bak dat rul en voeg eventueel peper en zout toe. Bak de paddenstoelen aan in olijfolie. Haal ze dan uit de pan en plaats ze in een ovenschaal. Vul ze met het gehakt en leg er een schijfje tomaat op. Een plak Mozzerella komt op de top. Het geheel gaat nu voor, laten we zeggen, 15 minuten in een voorverwarmde oven op 180 graden. Serveer het gerechtje met een beetje tuinkers. Zo simpel is dat.

Natuurlijk kun je ander gehakt gebruiken, of spekjes, of verzin zelf maar. Andere kaas kan ook. We maakten het gerecht al regelmatig, iedere keer weer net iets anders.

© paul

Aubergines met mozarella en ansjovis…

lamsworstjes en aubergines met mozarella en ansjovis

Wij hadden een prachtige bol mozarella weten te bemachtigen, van echte buffel. Gisteren maakte ik eenvoorgerechtje. Vandaag nog een lekker, vegatarisch, groentengerecht; aubergine met mozarella, tomaat en ansjovis. Turkse slager Sabir verkocht vandaag eigengemaakte lamsworstjes. Dat leek me een prima combinatie met de aubergines. Een beetje couscous erbij en je hebt een echte multiculti-maaltijd, gewoon van Nederlandse bodem, zonder vlieguren. Lamsvlees van Nederlands lam, aubergines, tomaten, gewoon uit de buurt. Ansjovis en couscous van rond de Middelandse zee, dat kan nog nét.

  • Voor vier personen;
  • 2 kleine aubergines
  • 4 kleine tomaten
  • 2 teentjes knoflook
  • wat gedroogde oregano
  • 4 ansjovisfilets
  • 4 plakken echte buffelmozarella
  • peper en zout en wat vers gehakte platte peterselie

De oven voorverwarmen op 180 graden. De aubergines in de lengte doorsnijden en meteen in alufolie verpakken. De pakketjes in de oven leggen en 30 minuten laten garen. Ontvel de tomaten (velletje insnijden en een minuttje in kokend water. dan kun je de velletjes er makkelijk afpellen)

De tomaatjes fijnhakken, samen met de geplette knoflook en de oregano. roer dit alles goed door elkaar met eventueel wat zwarte peper. Haal de auberginepakketjes uit de oven en verwijder de folie. Leg de auberginehelften in een passende ovenschaal. Plet de bovenkant van de aubergine licht met een vork en smeer er dan het tomatenmengsel over. Snijd de mozarella in een paar dikke plakken en leg die op het tomatenmengsel. Leg daarop nog een ansjovisfilet. Zet de schaal met de aubergines nog 10 minuten in de oven tot de mozarella mooi gesmolten is.

lamsworstjes en aubergines met mozarella en ansjovis

Wij aten er vandaag lamsworstje bij, gewoon even gebakken in de pan en wat couscous.

Kopje espresso toe.

Nu nog een rondje met Hond Max, wij vieren vandaag zijn verjaardag dus heeft hij zojuist een extra feestelijk maaltje gekregen; brokken, een schepje couscous, een stukje van de lamsworstjes en een schep “vlees voor de hond”. Hij kreeg vandaag een echte verjaardagskaart: een foto van een paar prachtige koeien. Er kwamen zelfs echte vrienden van Hond Max om zijn verjaardag te vieren. Hij kreeg een leverworst en een zak met gedroogde varkensoren. Nou ja, gekker moet het niet worden. Volgend jaar zitten we hier een hondenfeestje te houden: Kom je op mijn feestje… je wordt thuisgebracht…Ben je eindelijk uit de kleine kinderen en dan moet je hondenfeestjes gaan organiseren…

© ellen.

Saffraan, rood goud…

saffraan

Saffraan: het is zo duur als goud. Dat gold in de ouheid, dat gold in de middeleeuwen, en het geldt nog steeds.

Reken maar even mee: voor een buisje saffraan betaal je bij Albert Heijn € 1,25. Het buisje bevat een paar draadjes saffraan. Het gewicht van de inhoud is 0,05 gram.

Reken je de prijs door naar een kilogram dan kom je op het meer dan forse bedrag van € 25.000,- . Voor één baar fijngoud 999,9 van een kilogram betaal je bij de integere goudhandel hier ten lande op het moment € 25.661,-. Denk je die zeshonderd-een-en-zestig euro even weg (peanuts) dan zie je dat ik gelijk heb. Saffraan is zo duur als goud.

Ach, er zit een demagogisch tintje aan deze redenering, dat weet ik ook wel. Wij kochten bij de groothandel een potje saffraan met een inhoud van tien gram en door die grotere hoeveelheid slonk de prijs fors. We betaalden niet € 250,- maar “slechts” € 78,-. En dat terwijl de goudprijs aardig stabiel blijft bij het vergroten van het kwantum. Voor 10 gram fijngoud betaal je al gauw € 260,-

Ongetwijfeld wordt de saffraan nog een stuk goedkoper wanneer je een hele kilo koopt, maar daar heb ik geen gegevens over gevonden.

Saffraan noem je de rode stampers van de Saffraancrocus (Crocus sativus). Elke bloem heeft er drie, en ze moeten met de hand geplukt worden. Vandaar dan ook die hoge prijs.

Saffraan geeft kleur aan je gerecht, maar vooral geur en smaak. Voor ons hoort de saffraan thuis in een rijtje samen met truffel en vanille. Heb je het échte spul een keer geproefd dan wil je niet anders meer.

Met de saffraan van Albert Heijn is niks mis. De stampertjes worden netjes geleverd in een plastic buisje om ze te beschermen tegen invloeden van buiten. En over het spul op zich hebben we nooit te klagen gehad. Gebruik je de specerij slechts een enkele keer, dan heeft het geen zin om op grotere schaal in te kopen, die van AH voldoet dan prima. Wij zijn door de jaren steeds vaker saffraan gaan gebruiken. Zo’n bus van 10 gram is toereikend voor zeker één jaar en levert uiteindelijk een besparing van een goede honderdzeventig piek.

Wij zijn er heel tevreden mee.

© paul

saffraan saffraan

Grote garnalen…

grote garnalen

Een bijzonder rommelige week was het hier in ons huishouden. En door al dat gerommel werd er vooral te weinig huis-gehouden. Te laat thuis, geen tijd en vooral geen zin meer om te koken. Ook al geen tijd om boodschappen te doen terwijl de diepvries toch nog vol zit met allerlei lekkers. Maar ja, dat moet dan weer ontdooien…

Vanmorgen maar in alle haast een flinke portie reuzengarnalen uit de diepvries gevist en laten ontdooien. “Luxe” misschien, voor een doordeweekse dag, maar het was het eerste waar mijn oog op viel toen ik de, ook al rommelige, diepvries opende.

Nou ja, mijn weekend is begonnen en morgen zal ik eens flink opruimen. Wie weet wat dat weer voor een vreemde maaltijd opleveren zal. (Goede voornemens hoeven niet altijd precies op 1 januari te beginnen!)

Maar over die garnalen; het lijkt luxe, ze waren bestemd om ergens tussen kerst en nieuwjaar te eten. Ze zien er voor mij altijd wel ‘chique’ uit. ‘Sausje erbij en je hebt iets moois’, dat denk ik dan. Maar eigenlijk vallen die ‘chique grote garnalen’ mij altijd bar tegen. Flauw, weinig smaak, waterig en bovendien komen ze van ver! Tè ver! En dat was nu juist iets wat ik niet meer wilde in het nieuwe jaar…

Ik bakte ze vandaag in wat arachideolie. Eerst een teentje knoflook even laten bakken in de olie. Teentje eruit vissen en de garnalen, een paar tegelijk, snel om en om bakken. Even uit laten lekken op keukenpapier en aan tafel gewoon iedereen zelf laten pellen. (zet voor iedere een kommetje klaar met warm water en een stukje citroen om de handen even schoon te kunnen maken, een servet alleen voldoet niet)

Erbij een puree van brocolli, dat is altijd een succes: Brocolli verdelen in kleine roosjes en in kokend water met een beetje zout zes minuten koken. Afgieten en pureren met de staafmixer. Vandaag voegde ik twee eetlepels Boursin toe om de puree extra smeuig te maken.

grote garnalen

Met de brocolli-boursin-puree was niets mis maar de garnalen bleven wat flauw naar onze smaak dus rommelden we aan tafel nog maar wat verder; een scheutje sojasaus en wat limoensap deed wonderen!

Volgende keer deze reuzengarnalen meteen maar een “Oosters” tintje geven, of gewoon niet meer kopen? Misschien verwacht ik ook teveel door die mooie roze plaatjes op de dozen. Ze zijn in ieder geval nooit te vergelijken met onze eigen grijze garnalen, en ze komen van ver, véél te ver.

grote garnalen

Een kopje espresso met discussie toe, dat is wel het minste na zo’n rommelige week!

© ellen.

Linzensoep…

linzensoep

Ik beloodfe een artikel over saffraan te maken, maar dat gaat me nu te veel tijd kosten. Ik heb mijn dag té vol gepland. Morgen dan maar…

Om toch snel iets te schrijven diepte ik deze foto op. Degelijke linzensoep van enige tijd terug. Het kwam er toen niet van om erover te publiceren.

De soep is gemaakt van restjes. Wat groentenrestanten uit de koelkastla, een stuk pikante varkensworst, een paar koppen bouillon uit de diepvries. En dan nog een schaaltje linzen, over van de maaltijd van de vorige dag. Rustig mocht het hele gedoe een kwartiertje trekken. Er ging nog een schep harissa door en helemaal op het laatst wat vers gehakte peterselie. En toen was de soep al klaar!.

De soepterrine komt van een vlooienmarkt. Ze staat heel aardig op tafel, maar uiteindelijk is het een onhandig ding. Door de “domme” constructie kun je nooit met je opscheplepel bij de bodem…

linzensoep

© paul

Erwtensoep, altijd anders?

erwtensoep

Als er iets is wat men typische Hollandse kost noemt is het wel erwtensoep. Het hoeft maar even te vriezen en we maken weer grote pannen vol met deze dampende verwarmende soep. Ik zie het ook in de lijstjes met bezoekers. Via Google of andere zoekmachines typt men: “Erwtensoep”, “Erwtensoep voor veel mensen”, “Hoeveel erwten in erwtensoep”, “Wijn en erwtensoep”, “Erwtensoep met spekpannenkoeken”, en komt vervolgens bij dit weblog terecht. Toch maar weer eens een recept dan, voor gewone erwtensoep. Hoewel, wat is gewoon? Iedereen die ik ken en nog de moeite neemt om zelf erwtensoep te maken in plaats van een blik Unox open te draaien heeft zo zijn of haar eigen recept. En die recepten varieren fantastisch. De één zweert bij winterwortel, de ander doet er aardappelen bij om te binden. Weer een ander gebruikt geen vlees, of juist wél veel schouderkarbonaden, of spek, of gerookt spek, een lepeltje sambal, een teentje knoflook. Spliterwten of ronde erwten. Erwten uit de diepvries, het gebeurt allemaal. En u lezer, wat is uw geheim? Lijkt me leuk om hier eens een erwtensoepspecial te maken! Reageer en schrijf wat jouw erwtensoep tot de lekkerste maakt!!!

Ik geeft u mijn recept van vandaag, ik maak de soep niet altijd precies hetzelfde, koken is immers net als een levende taal en recepten worden naar de omstandigheden aangepast.

Alles voor de erwtensoep

Een aantal ingrediënten in mijn erwtensoep zijn wel altijd hetzelfde; Ik gebruik altijd spliterwten. Ze koken helemaal gaar en binden de soep mooi gelijkmatig. Verder doe ik altijd een stuk varkenspoot met bot in de soep. Het stuk van het varkensbeen nét boven de voet Een hieltje noemen ze dat hier. Het bot zorgt voor een mooie gelatineuse binding van de soep. Wie niet van drelletjes in de soep houdt snijdt de drelletjes na het gaarkoken gewoon weg en geeft ze aan de hond. De rest van het vlees gaat terug in de soep. Verder gaat er hier standaard een chilipepertje in en een teentje knoflook in.

Ik maak nooit een klein pannentje erwtensoep. Vraag me niet waarom maar erwtensoep moet naar mijn mening altijd in een flinke hoeveelheid gemaakt worden. Je kunt het prima invriezen in kleine porties zodat je op een plotselinge koude dag snel een hartverwarmende kom soep hebt.

Maar goed, genoeg gekletst. Ik lees het wel wat u er zoal voor erwtensoep-ideeën op na houdt.

Voor 6 liter erwtensoep;

  • 750 gram spliterwten
  • 1/2 knolselderie in kleine blokjes gesneden
  • 2 preien, in kleine ringentjes gesneden
  • 1 flinke ui, fijngesneden
  • 1 winterwortel, in kleine blokjes gesneden
  • 2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
  • 1 rode peper, het zaad verwijderen en fijnsnijden
  • 1 varkenshiel
  • 2 rookworsten

Neem een ruime pan en doe daarin alle groenten en de varkenshiel. Vul de pan tot vijf centimeter onder de rand met water en breng alles langzaam aan de kook. roer regelmatig en laat de soep zeker twee uurtjes garen. Neem het hieltje uit de pan en snijd de drelletjes weg. Snijd het vlees in kleine stukjes en voeg die weer bij de soep. Snijd de rookworsten in plakjes en doe die er ook bij. Warm nog even door en voeg naar smaak peper en zout toe.

Geef er roggenbrood bij met gekookt spek of stokbrood met boter.

Vandaag een stukje appeltaart toe en een kopje espresso.

© ellen.

Codornices a la bilbaina, ofwel kwartels met peterselie en knoflook…

Codornices a la bilbaina, ofwel kwartels met peterselie en knoflook

Wordt u ook een beetje somber van al dat winterweer; vriezen, dooien, regen, sneeuw en sombere luchten? Wetenschappers in Engeland hebben berekend dat morgen de sombertse/zwaarste dag van het jaar is. Zij noemen het “Blue Monday”. “Kerst is al weer lang voorbij. Het weer is somber en triest. De goede voornemens raken op de achtergrond, de dieetpogingen zijn mislukt en de eerste rekeningen van het jaar (en vooral de afrekeningen van de met de creditcards gekochte kerstcadeaus) vallen loodzwaar op de deurmat.

Een bekend gegeven, de januarimaand is niet de leukste van het jaar. Natuurlijk hebben wij hier in het Zuiden wel een belangrijk punt om naar toe te leven; nog een paar weken en het Carnaval barst los. De Prinsen zijn gekozen en geïnstalleerd, de eerste kletsavonden worden in overvolle zalen gehouden, er zal weer een Boerenbruidspaar in de onecht vereningd worden. De familie treft reeds haar voorbereidingen. En wij, hier op Het Ministerie, hebben een mailtje van  de Kolonel van de SOA band gekregen. Ze willen ons wel een “serenade brengen en een soepje eten”, op Carnavalsmaandag. Genoeg dus om naar uit te kijken en sombere gedachten te verjagen.

Een lekker zonnig gerecht vandaag (de rest van de erwtensoep gaat in de diepvries voor komende barre tijden).

  • Codornices a la bilbaina, ofwel Kwartels met peterselie en knoflook, een Portugees recept:
  • 1 eetlepel olijfolie
  • 2 kwartels, op de rug doormidden gespleten en geplet
  • wat olijfolie om in te braden
  • een klontje boter
  • 3 eetlepels oud witbrood, in blokjes gesneden
  • 2 teentjes knoflook
  • 3 eetlepels versgehakte platte peterselie
  • peper en zout

 

Verhit de olie en bak de vogels zachtjes bruin en gaar aan beide kanten in ongeveer 20 minuten. Prik er met een houten prikkertje in, als er helder vocht uit komt zijn ze gaar.

Haal de vogels uit de pan en leg ze op verwarmde borden. Verhit het achtergebleven vocht en voeg een klontje boter toe. Doe er de broodblokjes, knoflook en peterselie bij en laat het geheel even krokant worden.
Schep dit mengsel over de kwartels en dien snel op.
Wij aten er saffraanrisotto bij.

Zonniger kan het niet!

© ellen.