Bloggen op de camping.

 bloggen op de camping

Goed, zojuist is nu toch echt het eerste blogje vanuit Septfontaines (Luxemburg) geplaatst! Pffft, dat ging niet zomaar even. Ik ondernam dit jaar al diverse pogingen, maar alles mislukte; een van school geleende laptop bleek geen “vreemde” netwerken te accepteren, de volgende laptop deed het wel maar toen was de draadloze verbinding te zwak. Vandaag lijkt eindelijk alles te kloppen, Na uren gefriemel kan ik nu eindelijk werken. De omstandigheden zijn niet echt ideaal; ik ben bijvoorbeeld vergeten een “echte” muis mee te nemen en het muisgedeelte op de laptop is verschrikkelijk lastig te besturen. Ook het opladen van foto’s naar mijn Flickr was een zeer langdurig klusje, daarna begonnen de insekten om mijn hoofd te zoemen en ben ik maar naar binnen gegaan. Ik heb me nu geinstalleerd aan de tafel in de caravan, een schaaltje Franse kersen binnen mijn bereik.

(het glas op de achtergrond is van Paul. Het bevat een uitstekende Single Malt Schotse whisky; een tien jaar oude Laphroaig. Paul zal er nog over schrijven)

Het is al laat en of het daaraan ligt weet ik niet, maar de draadloze verbinding werkt opeens op volle sterkte. Nog maar een kiekje dan.

Confiseur Namur

Meestal gaan we na het boodschappen doen een kopje espresso drinken bij confiseur Namur, een van de beste van Luxemburg. Vandaag waren de beroemde Mont Blanc gebakjes helaas op. We troostten ons met een citroentaartje. Ook heel lekker!

ellen.

kalfslever mer balsamico en salie

Een nieuwe poging vandaag om via de draadloze verbinding van de camping een stukje te publiceren. Ik dacht het me vandaag wat gemakkelijker te maken en wat dichter bij de bron te kruipen. Ik zit nu dus niet in, of bij onze caravan, maar in het caf’e, direct bij de draadloze verbinding. Hoe dit alles werkt weet ik niet, maar ik dacht als ik er maar dicht genoeg bij kruip zal het wel lukken! Het tegendeel is waar; zeer zwakke signaalsterkte geeft mijn apparaat aan! Bovendien stroomt het cafe nu vol met late gasten. Werken in een beetje herrie thuis lukt me nog wel, maar nu krijg ik ook last van taalverwarring. Mensen vragen me in het Duits/Luxemburgs hoe het gaat en ik typ in het Nederlands verder…/Dat gaat maar even goed, dat is heel schlim…

Het was een mooie dag vandaag, We stonden vroeg op, vroeg ontbijt. Een rondje met Hond Max om het kasteel en de kerk (volgorde is hier net andersom) en daarna lekker lezen met nog een forse pot koffie met een stuk chocolade. Zo rond een uur kregen we trek in iets hartigs en ik besloot een lunch te maken met de kalfslever die ik gisteren kocht. Een kalf van onbesproken gedrag natuurlijk. Mooie fijne lapjes lever, keurig uitgebeend, alle ongerechtigheden verwijderd.

Ik zocht een recept in een van de kookboeken die ik meegesleept heb en vond iets moois bij Giorgio Locatelli. Natuurlijk waren net niet alle ingredienten in huis en werd het iets anders…maar wel lekker! Aan te bevelen voor een lunch op een mooie zomerse dag;

  • Voor twee personen;
  • twee mooi lapjes kalflever, even door wat bloem halen en overtollige bloem afschuddden
  • wat geklaarde boter om in te bakken
  • een ui in fijne ringen gesneden
  • een handevol spekjes, fijngesneden
  • 2 eetlepels balsamicoazijn
  • een theelepel honing
  • eventueel wat bouillon
  • 6 blaadjes salie
  • peper en zout

Verhit de boter en bak daarin de lever aan beide kanten goudbruin. Voeg de uien en de spekjes erbij en bak ze ook mooi bruin. Haal, afhankelijk van de dikte van het vlees, de lever na ongeveer vijf minuten uit de pan en houd ze warm onder folie.

Meng de balsamicoazijn met de uien en spekjes en laat even zachtjes pruttelen. Doe de salie erbij en voeg eventueel wat honing toe als je de saus wat zoeter wilt. Laat de saus nog even doorpruttelen, voeg dan de lever bij de saus en dien snel op. Serveren met een stuk vers stokbrood, schijfje citroen, wat peper en zout.

Stukje kaas toe en een kopje espresso!

(de discussies om mij heen zijn nu zo heftig dat ik maar snel een eind maak aan dit stukje. Bitte Mari, nog ein Champus!)

ellen.

kalfslever met balsamico en salie

kalsflever met balsamico en salie

Een nieuwe poging vandaag om via de draadloze verbinding van de camping een stukje te publiceren. Ik dacht het me vandaag wat gemakkelijker te maken en wat dichter bij de bron te kruipen. Ik zit nu dus niet in, of bij onze caravan, maar in het caf’e, direct bij de draadloze verbinding. Hoe dit alles werkt weet ik niet, maar ik dacht als ik er maar dicht genoeg bij ga zitten zal het wel lukken! Het tegendeel is waar; zeer zwakke signaalsterkte geeft mijn apparaat aan! Bovendien stroomt het cafe nu vol met late gasten. Werken in een beetje herrie thuis lukt me nog wel, maar nu krijg ik ook last van taalverwarring. Mensen vragen me in het Duits/Luxemburgs hoe het gaat en ik typ in het Nederlands verder…/Dat gaat maar even goed, dat is heel schlimm…

Het was een mooie dag vandaag, We stonden vroeg op, vroeg ontbijt. Een rondje met Hond Max om het kasteel en de kerk (volgorde is hier net andersom) en daarna lekker lezen met nog een forse pot koffie met een stuk chocolade. Zo rond één uur kregen we trek in iets hartigs en ik besloot een lunch te maken met de kalfslever die ik gisteren kocht. Een kalf van onbesproken gedrag natuurlijk. Mooie fijne lapjes lever, keurig gesneden, alle ongerechtigheden verwijderd.

Ik zocht een recept in een van de kookboeken die ik meegesleept heb en vond iets moois bij Giorgio Locatelli. Natuurlijk waren net niet alle ingredienten in huis en werd het iets anders…maar wel lekker! Aan te bevelen voor een lunch op een mooie zomerse dag;

  • Voor twee personen;
  • twee mooi lapjes kalflever, even door wat bloem halen en overtollige bloem afschuddden
  • wat geklaarde boter om in te bakken
  • een ui in fijne ringen gesneden
  • een handevol spekjes, fijngesneden
  • 2 eetlepels balsamicoazijn
  • een theelepel honing
  • eventueel wat bouillon
  • 6 blaadjes salie
  • peper en zout

Verhit de boter en bak daarin de lever aan beide kanten goudbruin. Voeg de uien en de spekjes erbij en bak ze ook mooi bruin. Haal, afhankelijk van de dikte van het vlees, de lever na ongeveer vijf minuten uit de pan en houd ze warm onder folie.

Meng de balsamicoazijn met de uien en spekjes en laat even zachtjes pruttelen. Doe de salie erbij en voeg eventueel wat honing toe als je de saus wat zoeter wilt. Laat de saus nog even doorpruttelen, voeg dan de lever bij de saus en dien snel op. Serveren met een stuk vers stokbrood, schijfje citroen, wat peper en zout.

Stukje kaas toe en een kopje espresso!

(de discussies om mij heen zijn nu zo heftig dat ik maar snel een eind maak aan dit stukje. Bitte Mari, nog ein Champus!)

ellen.

De Maitrank van café Suisse…

septfontaines hemelvaart 2009

Er stond al eens zo’n prachtig glas te pronken op dit web-log. En die vorige foto was op dezelfde plaats genomen: Café Suisse in Arlon. Het amberkleurig vocht is Maitrank (Maiwein) , en in voornoemd etablissement maken ze de beste die ik ken. Ik mag er graag mensen mee verrassen, dus troonde ik op Hemelvaartsdag weer wat gasten mee naar dat café. Mijn plannetje lukte, iedereen werd er blij van (van die Maitrank).

De wijn was goed gekoeld. Hij smaakte fris-zoet en bovenal naar Lievevrouwenbedstro. Alleen al voor de geur zou je een glas bestellen…

Het is nu de tijd voor Maitrank. Arlon noemt zich de Hoofdstad van de Maitrank en afgelopen weekend vierden ze dat weer met een spetterend festival. Wij waren er niet bij, we hadden even iets anders te doen.

© paul

Ossobucco en bijzondere pasta

 pinktsteren 2009 012

De trouwe lezer begrijpt het al, denk ik zo! Wij zijn er nog een weekendje tussenuit gepiept. Het vorige weekend waren we hier in Luxemburg met onze vriendenclub. Dat waren supergezellige, maar ook hele drukke dagen. Tijd om eens uitgebreid boodschappen te doen was er niet, dus besloten we ook de pinksterdagen hier in Luxemburg door te brengen en dan eens flink in te kopen; wijn, shag, gedistillleerd…

Vandaag togen we dus vol goede moed naar de supermarche in Mamer en laadden ons karretje helemaal vol met mooie wijnen, groenten, chocolade, tomatenpuree in tubes, onbekende soorten pasta, flessen Cremant de Luxembourg enzovoorts. De kwartels waren helaas uitverkocht dus het artikel over het uitbenen van kwartels zal nog even moeten wachten.

Het is altijd moeilijk te bedenken wat we zullen eten hier. Er is zoveel keus dat het kiezen ingewikkeld wordt. Ik had vandaag geen zin in experimenten en koos voor twee mooie biologische kalsschenkels; ossobucco.

Ossobucco is een va de weinige gerechten waarbij men in Italie risotto eet. (risotto wordt meestal als zelfstandige gang opgediend) Het zou dus logis zijn geweest om de kalfsschenkels te eten met risotto, ware het niet dat ik niet zoveel puf had om risotto te maken.

Armoniche Caserecce

We kochten onder andere deze pasta; Armoniche Caserecce, een pasta gemaakt van harde, biologische tarwe en langzaam gedroogd. De vorm van deze pasta is bijzonder geschikt om dunne sausen op te nemen. De saus bij de osso bucco was niet echt heel dun maar de pasta voldeed toch prima. Ik zal thuis wel een recept bedenken dat perfect bij deze pasta past. Wordt vervolgd dus.

Toe een kopje espresso met een stukje chocolade, gevuld met kirsch.

Nu maar hopen dat het internet sterk genoeg is om dit stukje naar Nederland te sturen!

ellen.

Kapucijners met spekjes en een Italiaans tintje…

kapucijners

Het seizoen is maar kort, je moet dus even goed opletten welke groentenleverancier ze verkoopt; “Hollandse kapucijners”. Jaren moesten we er naar zoeken en vragen maar ik moet zeggen dat er dit jaar op de Helmondse zaterdagmarkt een groot aanbod van deze mooie peulvruchten was. Zouden de groentenleveranciers toch eindelijk iets doen met onze vergeefse vragen naar…Goed, ze zijn nu te koop. Wij kochten superkwaliteit. Eén kilo (ongedopt) is dan ruim genoeg voor twee personen, wij eten er dan geen aardappelen of andere koolhydraten bij.

Ik bereidde de kapucijners zoals ik ook verse doperwtjes of de eerste kleine tuinboontjes klaarmaak. Heel simpel, een beetje afgekeken van hoe de Italianen dat doen met hun verse peulvruchten; smoren in wat olijfolie met weinig water geeft, vind ik, een mooie ronde smaak aan deze delicate verse peulvruchten. Het zout altijd pas ná het garen toevoegen, anders worden de schilletjes taai!

  • Voor twee personen
  • 1 kilo kapucijners, ongedopt
  • 1 teentje verse knoflook
  • 100 gram pancetta, in kleine blokjes gesneden
  • 2 eetleples olijfolie
  • wat water
  • zwarte peper
  • zout
  • wat platte peterselie

Verwarm de olie en smoor daarin de knoflook met de helft van het spek. Voeg de kapucijners toe, flink wat versgemalen zwarte peper en een paar lepels water. Smoor de erwtjes in ongeveer 10 minuten mooi beetgaar. Het vocht zal nu ook ongeveer verdampt zijn. Bak intussen de rest van de spekjes en strooi die over de kapucijners. Voeg eventueel wat zout toe en wat vers gehakte platte peterselie.

kapucijners

Kopje espresso toe!

© ellen

Hemelvaart in Septfontaines..

septfontaines hemelvaart 2009

We waren er weer even niet, maar dat had je natuurlijk al gemerkt. We vierden de afgelopen dagen ons traditionele Hemelvaartsweekend in Luxemburg.

Eupotours verscheen er op volle sterkte, en verder Sam en Zjak. Rian, Jeanne, Hijn en Ans waren er en ook Cees en Ute. Een gezelschap van vijftien mensen in totaal. Er gebeurde van alles en de avonturen waren niet van de lucht.

In het kader van dit web-log beperken we ons maar weer voornamelijk tot eten en drinken. Ellen kookte twee dagen voor het voltallig gezelschap, en verder genoten we een voortreffelijke maaltijd in het Portugees Restaurant in Wanhaff. Het voornemen is om het allemaal te beschrijven, en dat zal uiteindelijk ook wel gebeuren. Er is echter één grote handicap: onze computer gaf gisteravond de geest. Niet een beetje, maar heel waarschijnlijk heel definitief. Hoe het nu de komende dagen moet is nog niet helemaal duidelijk. Gelukkig is een deel van het vakantiegeld intussen binnen…

Op zondag reisde het merendeel van het gezelschap weer af richting Nededrland. Bleven over Ans, Hijn, Jeanne, Rian, Ellen en ik. Ellen maakte van de restanten van de voorgaande dagen nog een maaltijd voor ons zessen. Een goed gevulde spaghettisaus met mooie dunne sliertjes. Vooraf was er dan een piepklein hapje. Voor ieder een gevulde champignon en een steeltje bleekselder.

De vulling bestond uit gebakken rauwe ham, knoflook, ui en tomaat. En heel veel verse peterselie.

© paul

Broccoli met penne en gorgonzola

broccoli en lamskarbonaadjes

De grote crash van onze computer lijkt toch weer even uitgesteld…Ik paste de truck toe die vaak helpt bij computerproblemen; even-aan-en-uit-zetten. Nou ja, uit ging het ding vanzelf dus trok ik er de stekker maar uit, je weet maar nooit…En inderdaad, vandaag werkt het ding weer als vanouds!

Paul schreef al over ons weekende in Luxemburg, er is zoveel te vertellen dat ik niet goed weet waar ik moet beginnen. Laat ik dus beginnen bij de restjes. Boodschappen doen voor 15 personen is niet makkelijk; ontbijt, avondmaaltijd, koffie, thee, snacks en snoep, bier, wijn enzovoorts, er blijft altijd wel wat over ( te weinig is echt vervelend). Het bier en de wijn blijven wel staan tot de volgende keer, het fruit en de overgebleven chocolade worden verdeeld over de diverse auto’s, maar de bederfelijke waar moet toch snel verwerkt worden.

Dit keer waren er twee flinke stukken kaas over, een stuk Brie de Meaux en een stuk Gorgonzola. Ik bedacht vandaag een snelle maaltijd met Gorgonzola, penne en broccoli. Een prima resultaat vond ik zelf.

Voor twee personen;

  • 400 gram broccoli
  • 200 gram penne
  • 1 klein bekertje room
  • 100 gram gorgonzola

De broccoli in kokend water 3 minuten koken, afgieten, even laten schrikken in koud water en goed laten uitlekken. Intussen de room met 75 gram van de gorgonzola verwarmen en even laten indikken. De penne al dente koken zoals de beschrijving aangeeft en afgieten. De penne en de broccoli in een ovenschaal sschikken en de saus erover gieten. Nog een paar stukjes gorgonzola er het geheelstrooien en de schotel 10 minuten in de voorverwarmde oven zetten.

broccoli en lamskarbonaadjes

Wij aten er een paar lamskarbonaadjes bij, even snel om en om knapperig gebakken in wat olijfolie. Een stukje Brie de Meaux toe en, natuurlijk een kopje espresso.

© ellen.

Kippenragout, soepkip deel één

soepkip 007

Wat is er eigenlijk mooier dan een soepkip! Een biologische soepkip ook nog! Zo’n kip heeft een prachtig lang leven gehad, ons vele eieren geschonken en na hele vele jaren trouwe dienst mogen ze ook nog eens in de pan. Niet iets om zomaar even klaar te maken dus. Vlees om met aandacht en respect te behandelen…

Ik kocht een biologische soepkip, en bedacht er een pan risotto bij. Maar van één goede soepkip kan je veel meer maken…

Met deze kip ging het zó:

Kip schoonmaken en eventueel in delen snijden. Opzetten met koud water en langszaam aan de kook brengen. Afschuimen tot het water helder is. Dan de smaakmakers toevoegen;Bijvoorbeeld;1 ui, een paar stengels selderij,petersele, laurieblad, tijm, wat peperkorrels en wat je nog meer lekker vind. Laat de kip zo zeker 3 uur zachtjes sudderen. Dan af laten koelen en overtollig vet en kruiden verwijderen. De kip netjes verdelen; velletjes en drelletjes voor de hond, vlees apart voor latere gerechten. De bouillon eventueel een keer zeven. Ik bedacht voor de boullion een mooie risotto met spinazie en met het vlees maakte ik een ragout.

  • voor vier personen;
  • 60 gram boter plus een klontje om de champignons en de ui te bakken
  • 5 eetlepels bloem
  • 1 uitje, fijngesneden
  • 250 gram biologische kastanje-champignons
  • bouillon
  • gaar kippenvlees, fijngesneden, flink wat versgemalen peper, een handjevol vers gehakte platte peterselie, eventueel wat zout.

De champignons in partjes snijden en met het uitje even aanbakken in het klontje boter.

In een pan met dikke bodem de rest van de boter smelten en de bloem toevoegen. Roer goed over de bodem en laat even zachtjes garen.
Voeg er de bouillon beetje voor beetje bij tot de ragout de juiste dikte heeft en roer tot alle klontjes weg zijn. Laat de roux 20 minuten heel zachtjes garen en doe er dan het kippenvlees bij, de peper, de champignons en peterselie.Voeg om het extra romig te maken eentueel een scheutje room toe.

Ik heb pasteibakjes gekocht in de supermarkt, die moeten 10 minuutjes in de oven op 160 graden. Je kunt de bakjes natuurlijk ook zelf maken.

Blijft over een flinke pan kippenbouillon, voor nieuwe risotto-experimenten natuurlijk…Risotto met verse spinazie en gorgonzola lijkt me wel wat. Wordt vervolgd dus…

© ellen.

Köstrizer Schwarzbier…

zwartbier

Zwartbier, ik ben er dol op. Ik schreef je al eens over mijn passie voor dat type, met name over dat uit Tsjechië. Maar geloof me, Duitsers maken er ook wat van.

Het Zwartbier hoort thuis in Midden Europa. Behalve in Oostenrijk, Hongarije en Tsjechië is het bier altijd populair geweest in het oosten van Duitsland. Door de tweedeling van dat land als gevolg van de Tweede Wereldoorlog verdwenen de Oostduitse bieren tamelijk radicaal uit de Westerse schappen. Lokaal werd er in het Westen nog wel gedaan aan Zwartbier, maar het mocht niet écht een naam hebben. Men hield het bij Pilsner, Alt, Kölsch en Weissenbier. En verder hielden de Westduitsers er een behoorlijk protektionistisch beleid op na wat betreft “vreemde” bieren. Denk maar niet dat buitenlandse brouwerijen als Heineken of Bavaria zomaar hun producten in die markt konden uitzetten. En diezelfde beschermende maatregel paste men toe op de Oostduitse bieren. Ze kwamen er niet zomaar in! Toen echter het wonder geschiedde en de beide Duitslanden begin jaren negentig weer tot één staat werden gesmeed kwam daar verandering in. Heel Duitsland werd weer één grote markt en de Zwartbieren uit de oostelijke deelstaten vonden hun weg naar de westelijke consument.

De Köstritzer Schwarzbierbrauerei is gelegen in het plaatsje Bad Köstritz in Thüringen, deelstaat in de voormalige DDR. De brouwerij bestaat al sinds het begin van de 16e eeuw (hoewel je dat soort gegevens altijd met een korreltje zout moet nemen). De brouwerij deed het niet slecht in de DDR. Het was echter iemand van de Bitburger Brauerei Th. Simons die de bui zag hangen. De Westduitse markt zou weer open gaan voor andere dan in Westduitsland geproduceerde bieren. En Zwartbieren zouden wel eens een deel van het marktsegment kunnen gaan bezetten dat nu door de pilsverkopers werd bediend. Voor Simons gold dan ook: of zelf Zwartbier maken, of zorgen dat je op een andere manier die markt bezet. Ze deden dat bij Simons door de Köstritzer Schwarzbierbrouerei in 1991 op te kopen. Het was een gouden grip…

De Köstrizer Schwarzbierbrauerei is een zelfstandig ondernemende brouwerij, hoewel ze dus deel uitmaakt van een groot concern. Wel kon men gebruik maken van de faciliteiten van het moederbedrijf, en vanaf 1993 werd het Zwartbier gericht in heel Duitsland afgezet. Twee jaren later waren ze marktaanvoeder, en dat zijn ze gebleven tot de dag van vandaag.

Verwacht van het Zwartbier geen uitgesproken smaaksensatie zoals je die vindt bij Belgische of Engelse zwarte bieren. Duitse zwarte bieren zijn gemaakt om te drinken, niet om snoepen. Het zijn bieren van de lage gisting, en je drinkt ze zoals je pils drinkt. Tegen de dorst of gewoon als avondvullende drank. Ze gaan niet tegen staan. Het alcoholpercentage schommelt altijd rond de 5 procent.

Ik vind het Köstritzer een prima Zwartbier. Het is vol van smaak, droog en chocoladebitter. Het geurt niet overdadig, er is geen lage afdronk. Gewoon uitstekend bier om een avond mee door te zakken. Probeer het maar eens.

Oh ja lezer, die roos op de achtergrond van de foto. Die roos heet Westerland. Hij staat in onze tuin uitbundig te bloeien, en de vaas op tafel maakt dat de hele keuken geurt naar roos…

© paul.