Feestje twee…

feestje 002

Ellen is morgen jarig. Een feest vieren midden in de week leek haar niet erg
wenselijk, afgelopen zondag was een geschiktere dag. Vanaf ‘s middags drie uur
was het volk welkom, rond een uur of zeven werd er gegeten. Voor tussendoor
hadden we een aantal hapjes.

De ham op de foto kochten we van de zomer in de Gaumes (het gebied rond
Arlon). Resultaat van thuisslacht en ambachtelijke verwerking op de boerderij.
En aangezien de boerin zelf haar producten verkocht op de markten in de
omgeving, was de prijs heel aardig. We vonden de ham wat aan de natte kant, dus
heeft hij tot eergisteren aan het plafond van onze keuken mogen hangen. Zondag
was hij perfect. We hebben hem helemaal opgesneden.

Op zaterdag bakten we bladerdeeghapjes. Heel eenvoudig, altijd goed. Bij onze
Turkse slager kochten we wat pikante worstjes. Die werden in schijfjes gesneden.
Op een velletje kant-en-klaar bladerdeeg pasten vier schijfjes. Dan een velletje
deeg erop om de worst af te dekken. Met een deegmesje werden de velletjes in
vieren verdeeld, de randjes aangedrukt en de bovenkanten bestreken met geklutst
ei. En dan in de oven. Zoals gezegd, die hapjes zijn ruim van te voren klaar te
maken, ze smaken koud uitstekend.

Op sneetjes stokbrood gingen de restanten van de saus van een
spaghettimaaltijd van eerder in de week. Wat geraspte kaas erover, even in de
oven en klaar. Warm eten!

Dan waren er nog kaasjes, olijven, kruidenboter en verse garnaaltjes. Die
laatste hielden we uiteindelijk maar achter, het werd te veel. Toen de laatste
gasten even na tienen naar huis waren hebben we ze samen opgesmikkelt, met een
beetje mayonaise en goed brood.

Verder heb ik een deel van de zondagochten doorgebracht met het uithollen van
piepklieine tomaatjes. Een heel gepruts met die dikke vingers van mij. Die
tomaatjes werden dan gevuld met wat zachte geitenkaas en een mini-blaadje
rucola.

Een tros druiven is altijd succes. Je wilt niet weten hoe snel die op gaat.

Ellen maakte in de ochtend van deze zondag een stoofschotel. Min of meer naar
een Joods recept van mevrouw Roden, met halal lamsvlees en biologische
varkensworst. (Hoe krijg je het verzonnen? Al die ex-katholieken lieten het zich
in ieder geval best smaken…) Het recept zal ze de komende dagen nog
beschrijven.

Er was bokbier en Palm, Alfa pilsner en Hoegaarden rozé. Er was frisdrank en
er was jenever, koffie en thee.Rode wijn was er zat, maar die werd nauwelijks
gedronken. Iedereen schoot aan de witte. En hoewel we ruim hadden ingekocht
moest ik tussendoor toch nog aanvullen uit mijn prive voorraad.

De kids van Eupotours keken op onze slaapkamer een DVD. We vonden ‘s avonds
nauwelijks chips in ons bed.

Het Kind kwam langs in de ochtend van maandag, haar vrije dag. Tegen de tijd
dat ze binnen wipte waren wij al klaar met opruimen. Het viel reuze mee met de
rommel.

Ellen heb ik de rest van de maandag niet meer gezien. Ze instaleerde zich met
haar stapel nieuwe boeken op de bank. Je had er geen kind aan…

© paul

Ich bin ein Oliebol…

oliebol

Dit ding is een oliebol. En zo voel ik me een beetje, als een oliebol.

Ellen zou een verhaal maken over haar feestje. Toen ik dat artikel wat later
op de avond niet zag verschijnen op het web-log dacht ik: “Dan doe ik het maar.”
(Op een andere computer.) Ik schreef mijn stukje, plaatste het en ging terug
naar de web-site. En daar stond intussen dus dat artikel van Ellen. De inhoud
correspondeerde heel aardig met die van mijn stukje.

Je denkt toch niet lezer, dat ik nou mijn artikel ga weg gooien. Ik dacht het
niet, ik heb er te lang aan gewerkt. Je moet zelf maar bedenken welke versie je
wilt lezen. Ikzelf vond het overigens aardig om de stukjes na elkaar te lezen.
Kwestie van hier en daar een lichte verschuiving van de werkelijkheid, een ander
accent, een iets andere kleur.

Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je het wel gelooft…

© paul

Varkensvlees in balsamicosaus

balsamicosaus 002

Geen deftig vlees vandaag. Gewoon schouderkarbonaadjes. Natuurlijk wél vlees
van onbesproken gedrag, biologisch, van de Sumiranboerderij. Dit gedeelte van
het varken kun je snel bakken, maar onze voorkeur gaat uit naar langzaam te
stoven. Tijdens dat stoven kun je het vlees dan ook nog extra smaak meegeven.
Dat deed ik vandaag met een scheutje mooie balsamicoazijn, een ui en wat
bouillon. Een heerlijk saus was het resultaat. Deze saus paste ook prima bij het
groentegerecht; radicchio uit de oven.

Voor twee personen;

2 schouderkarbonaadjes, 1 flinke ui in ringen gesneden, wat bouillon,
ongeveer een eetlepel balsamicoazijn, een scheutje port. Boter om in te
bakken.

Bak het vlees rondom bruin. Haal het uit de pan en bak de uienringen even
lichtbruin. Doe dan het vlees weer in de pan verwarm nog even en voeg de
balsamico toe en de bouillon. Laat het geheel zo ongeveer 45 minuten stoven. De
saus kookt vanzelf wat in. Bind eventueel met maizena of Johannesbroodmeel. Een
scheutje port is lekker als je wat mindere kwaliteit, (erg zure) balsamico
hebt.

© ellen

Radicchio uit de oven

balsamicosaus 007

Radicchio, Marcella Hazan schrijft er het volgende over in haar boek “De
Italiaanse keuken”:

Van de diverse soorten rode radicchio, is
de laat geoogste soort met het smalle blad de zoetste en daarom de lekkerste om
te koken. Gewoonlijk zult u buiten Italie genoegen moeten nemen met de
langwerpige soort de variegato di Treviso, waarvan de vorm lijkt op die van
kleine bindsla. Als u ook die niet kunt vinden, kunt u de beter verkrijgbare
Chioggia-soort nemen, liefst aan het einde van het jaar, want dan is deze minder
bitter. Proef de radicchio rauw; als u hem te bitter vind, neem dan 2 delen
radicchio en 1 deel witlof, zodat het geheel iets milder van smaak
is.

Ik kocht op de markt de Chioggia soort.
Twee kleine ‘kropjes’. als je nergens radicchio kunt kopen gebruik dan eens
gewoon witlof voor dit recept, ook lekker.

Snijd de kropjes in vieren. Kerf de kern 3
á 4 keer parallel in de lengte in. Was de groente in koud water en schud ze goed
droog. Leg de partjes in een passende ovenschaal en bestrooi ze met zout en
zwarte peper. Giet er een paar lepels olijfolie over en zet de schaal in een
voorverwarmde oven op 200 graden. Bak de radicchio 10 minuten. Schep alles
zorgvulidig om en bak nu 6 minuten. Schep weer om en bak dan nog 10 minuten tot
de radicchio gaar zijn als je er met een vork in prikt.

Een prima combinatie met het varkensvlees
en de balsamicosaus!

En natuurlijk espresso toe.

© ellen.

Feestje…

feestje 005

Gisteren vierde ik mijn verjaardag, alvast in voren of hoe zeg je dat. Het is
in onze directe vriendenkring al jaren gebruikelijk om verjaardagen op de
dichtsbijzijnde zondag te vieren. De feestjes beginnen om een uur of drie en
eindigen meestal rond een uur of tien-elf in de avond. Groot voordeel daarvan is
dat iedereen de volgende dag weer fris naar het werk kan en dat de kinderen
gewoon meefeesten. Zo ook gisteren. Ik besloot mijn feestje bescheiden te
houden, er zijn nog veel jarigen en andere genoegens deze maand. Er waren zo
rond de twintig volwassenen en drie kinderen. Ik maakte een paar Siciliaanse
cakes voor bij de koffie of thee en wat hapjes om zo tussendoor te nuttigen.
Gebruikelijk op onze feestjes is dat ik tegen een uur of zeven wat te eten
serveer. Dat moet een makkelijke éénpansmaaltijd zijn. Dit jaar maakte ik een
stoofpot van lamsvlees met oosterse kruiden. Helaas in de drukte vergeten er een
foto van te maken. Ook dit jaar geen foto van Hijn die mij altijd geweldig helpt
met opscheppen verdelen en zorgen dat iedereen zijn portie krijgt.

Wel een foto van één van de tussendoortjes; een stukje stokbrood met
Bolognesesaus en wat Parmezaanse kaas. Even in de oven gebakken. De
Bolognesesaus aten we de dag ervoor, Paul had extra veel saus gemaakt, heel
handig zo’n restant om mooie hapjes te maken.

Ik had  kleine biologische tomaatjes gevuld met romige zachte geitenkaas,
gegarneerd met een blaadje rucolla, ik maakte bladerdeeghapjes gevuld met Turkse
worst. En verder was er kruidenboter, stokbrood, olijfjes, zwart en groen met en
zonder peper en knoflook. Ik sneed een biologische gerookte Ardenner ham
(meegebracht van vakantie) in dunne plakjes en serveerde die met kleine
augurkjes. Ook de enorme tros druiven (vier kilo, mét pitten) verdwenen als
sneeuw voor de zon.

Het is altijd moeilijk in te schatten wat de gasten zullen drinken. Er zijn
natuurlijk de echte bierdrinkers, daarvoor een paar kratten gewoon pils gekocht,
een krat Palm én wat bokbier. Dit jaar vroeger dan ooit verkrijgbaar. Het Groningse bockbier was superpopulair.
Jan, een echte bierkenner liet ons weten dat dit het beste bokbier was dat hij
in jaren geproefd had! En dat zegt wel iets, Jan is echt een kenner! Verder ging
er om onverklaarbare reden een enorme hoeveelheid witte wijn op. We moesten
zelfs tussendoor de kelder in om er snel wat flessen bij te halen. Niet te
voorspellen waar dat aan te danken is. Het ene jaar is het rode wijn, het andere
witte. We hebben in ieder geval een fors aantal flessen rode wijn over.
Misschien het mooie weer? En verder limonade voor de kids, cola, jenever, een
paar kannen water, een fles port, een halve fles cassis (echte, 20% uit
Bourgogne, gemengd door een aantal liefhebbers met witte wijn. Een Kir dus) veel
potten koffie en één potje thee.

Kortom; het was een supergezellig feestje, de verhalen waren weer prachtig.
Ik ben verwend met fantastische cadeautjes, mooie oorknopjes, een hele stapel
nieuwe boeken. Een zilveren lepel, mooi versierd met een kaartje erbij dat het
boek even in herdruk is, maar dat ik het boek krijg zodra het weer in de
boekhandel ligt. En, eindelijk, een makkelijk te hanteren messenslijpsysteem.
Daarover later meer, mét foto!

Zo rond tien uur sloot het Ministerie de burelen en keken we voldaan terug op
een gezellig feestje. Nogmaals, dank je wel allemaal!!!

We dronken samen nog een glaasje, het was te laat voor espresso!

© ellen.

Hoera voor de Helmondse markt!!!

voorbereidingen 005

De verse catharellen waren op, zelfs Liddl bood geen uitkomst meer. Verse
grijze garnalen, nergens meer te koop! In de buurtsuper een treffen met Ans en
Alex, die zochten gewoon een savoie kool, niet te koop in de supermarkt! Het
lijkt wel of onze grootgrutter ons zoveel mogelijk wil aanzetten tot het kopen
van ver-a-weg-producten. Boontjes uit Kenia of groene asperges uit Egypte liggen
nog steeds volop in het schap, terwijl wij gewoon kool uit Holland willen!

Nou ja niet gezeurd, vandaag was een prima dag. Wij gingen naar de Helmondse
weekmarkt en vonden alles wat wij  graag wilden eten de komende dagen. Paul was
helemaal blij met een kilo ongepelde grijze garnalen. Ze waren nog nooit in
Marokko geweest, die garnalen. Gewoon van het schip op de markt, met schil en
al. Zelf pellen dus. Een kilo garnalen levert zeker een uurtje meditatief pellen
op, én een pannetje lekkere garnaalbisque, én morgen een mooie garnaalsalade!

Let vooral op de techniek; krant in het midden. Twee schaaltjes om de gepelde
garnalen in te werpen. Het schip kan gewoon binnenlopen zonder angstdromen van
de peller!

Verder waren er op de markt catharellen te koop en mooie trossen druiven mét
pit (over die druiven; met pit en zonder pit later meer), verse biet mét groen,
allerlei soorten kool, boontjes groen, paars en dikke snijbonen, schitterende
aubergines. Nou ja, noem maar op…

De cantharellen aten we vanavond, schoonmaken (*1) en even stoven met een
beetje peterselie en knoflook, misschien wat ham of spek. in ieder geval van een
onbesproken varken! )Beetje room erbij, peper en zout en je hebt een
Godenmaal!

voorbereidingen 015

Paul at de cantharellen met een ommelet, ik at ze met een beetje pasta.

Een kopje espresso toe.

© ellen.

)1 * Niet wassen die mooie paddestoelen, Gewoon even afborstelen en niet
mooie stukjes wegsnijden.

Grunn Bock…

bokbier

Het ligt al weer even in de schappen van slijter en super. Het nieuwe
bokbier. Ik zal dit jaar niet al te veel zeuren over de slechte bieren, ik
beperk me voornamelijk tot de betere zaken. (Hoewel?…)

Gisteren dronk ik mijn eerste gals van het seizoen, bij vriend Jan. Bavaria
Hooghe Bock. Ik was niet ontevreden, maar mijn favoriet zal het nooit worden.
Wel interessant is het extra brouwsel dat Bavaria maakte, kennelijk om tegemoed
te komen aan de drinker met “klassieke” smaak. Ik tik het nog wel op de kop en
zal je er dan over schrijven.

Maar dan Grunn Bock. Het komt uit het hoge noorden, van de Groningse
Stadsbrouwerij. Van de brouwerij had ik al wel gehoord, ik had er nog nooit iets
van gedronken. Ik begrijp dat de brouwerij niet zelf produceert, maar dat laat
doen door brouwers in Duitsland en België. Wél naar eigen recept, met een eigen
keus aan hoogwardige grondstoffen.

Hun bokbier heet, zoals gezegd, Grunn Bock. Bier van de hoge gisting, dat nog
nagist op de fles. Je zou het nog tijden kunnen bewaren, het zal er nog beter op
worden. Het is een prachtig donker bier, bijna zwart, in het licht gehouden
flonkert het diep robijn rood. Een lichte fruitgeur, caramel en gist. De smaak
is vol, mooi bitter en weer caramel. Heel erg op de achtergrond een zoetje. De
afdronk is aangenaam bitter en extreem lang.

Goed bokbier, voor de échte liefhebber een aanrader. Ik kocht het bij de
plaatselijke slijter, de prijs weet ik niet meer.

© paul

Up-date 29-09-08: Ik liet vriend Jan het bier gisteren proeven, hij werd
lyrisch. “Het beste bokbier van de laatste drie jaren…” ‘Het is maar dat je
het weet.

© paul

Fave al pancetta ofwel tuinboontjes met spek en schouderkarbonaden met gorgonzolasaus

tuinboontjes en schouderkarbonaden

Staking in het openbaar vervoer!

Vandaag lag het openbaar vervoer helemaal plat. De chauffeurs voeren al een paar weken actie; alleen bussen in de spits, gratis vervoer enzovoorts. Maar nu een echte staking, er rijden helemaal geen bussen meer behalve dan in de grote steden!
Vaak kan ik met De Jongste Bediende meerijden naar mijn werk. Maar soms moet hij heel vroeg beginnen, of juist heel laat, dan reis ik met het openbaar vervoer. Als ik dus niet met De JB kan meerijden moet ik nu door deze staking telkens een vrije dag opofferen. De stakingen beginnen mij dus wel wat op te breken. Ik heb nu al vier gedwongen vakantiedagen moeten opnemen omdat ik niet naar mijn werk kon. Ik heb nog wel genoeg vakantiedagen, veel te veel zeggen mijn vrienden en collega’s, maar ik heb daar ook veel extra dagen voor gewerkt, op momenten dat niemand daar zin of tijd voor had. Ik wil die dagen dus wel besteden als ík daar zin en tijd voor kan maken!!!

Ik geef overigens de chauffeurs groot gelijk. Er mag best wat op dat loon!!! En ik hoop ook dat ze snel een goede overeenkomst bereiken, het is ze van harte gegund!

Maar goed, vandaag had ik weer zo’n gedwongen vrije dag. Het was gelukkig mooi weer en ik heb fijn wat in onze tuin kunnen werken. Paul moest naar het ziekenhuis voor de uitslag van de MRI-scan van zijn knie. Gelukkig is het allemaal vrij duidelijk, een operatie zal uitkomst brengen. En nog beter nieuws is dat hij volgende week al geopereerd kan worden! Als alle prognoses kloppen zal hij dan met de vakantie weer gewoon rondhuppen als een guppie. Natuurlijk was het daarna voor Paul veel te laat om gewoon te gaan slapen dus hebben we onze avondmaaltijd maar een paar uur uitgesteld.
(Paul heeft deze week nachtdienst en moet dus eigenlijk overdag slapen)
Ondanks dreigende onweerswolken en buien konden we nog nét buiten eten. Het hagelt hier inmiddels, en in de verte dondert en bliksemt het. Hond Max ligt onder de computer aan mijn voeten.

Omdat het mooi weer was én maandag bezocht ik vanmiddag onze Gemertse weekmarkt maar eens. (ik ben nooit op maandag vrij dus was ik er al jaren niet meer geweest). Wat een teleurstelling! Een paar kramen zijn er nog maar overgebleven van de toch eens zo florerende markt! Onderbroeken, dekbedden, garen-en-band, Vietnamese loempia’s en een kraam met groenten.
De groentekraam is goed. Ik kocht er jonge tuinboontjes en ging maar snel weer naar huis. We aten ze vanavond, klaargemaakt zoals ze dat in Rome doen;

voor twee personen reken ik twee kilo tuinbonen, ongedopt
1 flinke plak pancetta in kleine blokjes gesneden
2 eetlepels olijfolie
1 teentje knoflook en een uitje, fijngesneden
wat zwarte peper en peterselie

De olie verwarmen en daarin ui en knoflook even uitzweten. Pancetta toevoegen en even meebakken. Dan de tuinboontjes erbij doen en een paar lepels water. Het vuur temperen en de tuinboontjes met de deksel op de pan in ongeveer 8 minuten gaarkoken. Het vocht is dan verdampt.
Strooi er wat zwarte peper en peterselie over voor het opdienen.

Wij aten er schouderkarbonaden bij van de Sumiranvarkens natuurlijk, met gorgonzolasaus.

Een kopje espresso toe

Tomate crevette

tomaat crevette

Ik geef het toe, ik had me er wat gemakkelijk vanaf gemaakt met dit
voorgerecht. Het lag niet geheel aan mij.

Ik vertelde je al eerder over de verse “grijze” of Noordzeegarnalen, de
lekkerste van de wereld. We plachten ze te kopen op de zaterdagmarkt in Helmond.
Daar stond van ouds her een kraam met sprot, paling, makreel, nieuwe haring en
mossels. Én verse garnalen. Verdwenen is de kraam, opgelost, verdampt, nooit
meer gezien. Een héél enkele keer bieden de andere vishandelaren nog verse
garnalen aan, maar dat is eerder toeval dan regel. Wij zijn onthand. Nooit meer
meditatief pellen op zondagochtend, nooit meer garnalenbisque van de schokken. Nooit meer
verse zoete garnaaltjes…

Ik kocht deze garnalen bij de plaatselijke super. Eigenlijk moet je het niet
doen, maar ik had er zo’n zin in. Deze garnalen worden vanuit Nederland naar
Marokko gevlogen, daar worden ze gepeld en dan weer terug gevlogen naar ons land
om vervolgens hun weg naar de consument te vinden. Je begrijpt dat er
conserveringsrommel aan te pas komt om de garnaaltjes op hun lange tocht te
vrijwaren van bederf. Al met al gaat de smaak er fors op achteruit. En al die
“foodmiles”…

Enfin, voorbewerkte garnalen dus. En hetzelfde gold voor de mayonaise, die
kwam uit een potje. Ik gebruikte die van de zuurwarenfabriek Devos & Lemmens
uit België. Daar is (nauwelijks) suiker aan toegevoegd. Té veel suiker bederft
de delicate, zoetige smaak van de garnalen. Je proeft dan alleen nog mayonaise.

De tomaten waren écht. Biologisch en uit Nederland. Ik sneed er de kapjes af
en holde ze uit. Het verwijderde pulp gebruikte ik in een ander gerecht. Ik
mengde een paar lepels mayonaise door de garnelen en scheurde wat sla ter
garnering. Ik vulde de tomaten en het gerecht was klaar.

Ach, we hielden er een mooie foto aan over, maar ik ga toch mijn uiterste
best doen om weer verse garnalen te pakken te krijgen. Zo veel lekkerder…

© paul