Paradijs op aarde…

 

bourgogne 011

Het loopt al weer aardig naar het eind van mijn vrije week.
Ik heb me tamelijk onttrokken aan de notoire huishoudelijke diensten. In veler ogen zal ik mijn week hebben verlummeld, maar ik zie dat anders.
Via Umberto Eco hield ik me weer eens bezig met kunstbeschouwing. Verder zag ik een aantal films, ik speelde eindeloos muziek op de gerenoveerde stereo-installatie en ik heb gelezen. Een vuistdikke roman van Anne Cuneo, twee jaargangen dagboekaantekeningen van Jan Wolkers en eindelijk de eerste hoofdstukken van “Het land van mijn vader, geschiedenis van een Duitse familie.” van Wibke Bruhns. Fantastisch boek!
Enfin, je ziet het, in mijn eentje hield ik de broodnodige cultuurconsumptie van ons dorp aardig op peil.
En ik heb gekookt. Een zuurkoolschoteltje en karbonaadjes in bier gestoofd Voor vandaag staat er een stoofschotel van restjesvlees op het programma.

Gisteren kwam er niets van koken. We maakten gebruik van de diensten van Chinees-Japans restaurant Paradijs in de buurgemeente Beek en Donk. We komen daar met regelmaat al jaren. En altijd eten we hetzelfde: Pekingeend met pruimensaus. En altijd is de kwaliteit prima.
Een halve eend (zonder pootje) per persoon, knapperige groentjes erbij en rijst of mie naar keuze. Twee glazen heel behoorlijke witte wijn en een kopje espresso toe. We betaalden € 25,- per persoon.
Een aanrader.

© paul

Stoofpot van restjes…

 

stoofpotje 004

Je kent het waarschijnlijk wel. Je koopt lamskarbonaatjes en het blijken er nét twee te veel. Die gaan dan maar in de vrieskast, je gebruikt ze volgende keer wel. En dat mooie stuk rundsvlees is twee centimeter te dik. Je snijdt het op maat en wat er over blijft verdwijnt ook in de diepvries. En zo verder en zo voort. Op den duur liggen er dan allerlei restjes te wachten op…, ja waarop?
Vandaag besloot ik een stoofpot te maken van al die los slingerende restanten. Varken, rund en lam, allemaal stukjes. Er lagen ook nog een paar worsten en wat ribbetjes. Ik gebruikte het allemaal.

In een grote stoofpan fruitte ik twee forse uien en wat tenen knoflook. In de tussentijd  bakte ik in gedeelten het in blokken gesneden vlees, iedere keer zoveel als mogelijk was. Toen het vlees dicht geschroeid was voegde ik het bij de uien. Twee eetlepels milde paprikapoeder gingen erover, dat mocht even meebakken. Vervolgens deed ik er een verse rode peper bij, een verse paprika. Zout naar behoeven. Voorts een flinke soeplepel bouillon en een glas rode wijn.   
Even later vond ik in de koelkast nog wat stengels selderij en een wortel. Die konden mooi meestoven.
Het vlees deed er twee uren over en toen was het klaar.

We aten er broccoli bij en gebakken aardappeltjes.
Een glas Bordeaux was niet helemaal de juiste keuze, de espresso daarna wél.

© paul

Koolpastei…

koolpastei 010

Zaterdag maakte ik behalve de Apfelstrudel ook nog een koolpastei. Ik had, tussen de buien door een spitskooltje gekocht en wilde er eens iets anders dan anders mee doen. Ik besloot er een soort grote pirosjki van te maken. Ik noem het maar een koolpastei.

Voor het deeg gebruikte ik het recept voor de kleine pirosjki;
300 gram bloem
5 eetlepels melk
125 ml yoghurt
1 ei
4 eetlepels zonnebloemolie
1 zakje bakpoeder en een mespuntje zout.
Kneed dat alles goed door elkaar tot een soepel deeg en laat het even rusten.

Voor de vulling;
1 kleine spitskool in fijne reepjes gesneden
75 gram biologisch gerookt spek in kleine reepjes gesneden
1 ui en 2 teentjes knoflook, fijngesneden
1 eetlepel olijfolie
flink wat zwarte peper
2 hardgekookte eieren, fijngesneden

Verwarm de olie en fruit daarin ui en knoflook even aan. Voeg het spek toe en bak tot het knapperig is.
Doe er dan de kool bij en de peper en laat het geheel 15 minuten zachtjes stoven. Voeg eventueel wat zout toe. Laat het mengsel afkoelen en voeg de hardgekookte eieren toe.

koolpastei 005

Rol dan het deeg uit tot een flinke rechthoekige lap. Beleg de helft met de koolvulling en klap de lap deeg dicht.
Versier de bovenkant met een leuk figuurtje van restjes deeg en bestrijk de pastei met losgeklopt ei.

koolpastei
Bak de pastei ongeveer 30 minuten in een voorverwarmde oven op 170 graden.

Deze hoeveelheid was voor ons tweetjes veel te veel. Ik had ook een flinke pan pörkölt gemaakt, van rundvlees ditmaal. Ook veel te veel voor twee, maar ik bedacht dat we dat zondag ook nog konden eten.
Zo’n stoofpot is de volgende dag vaak nog veel lekkerder!

Alles bij elkaar was het zoveel dat we zondag met vieren er nog eens van konden eten!
De Jongste Bediende en Marleen waren uitgeput na een lang weekend vol Schutverplichtingen. Zij lusten wel een hapje. Ik kookte wat rijst, warmde de pastei en de pörkölt even op, een flinke salade erbij en klaar…een maaltijd voor vier personen!

Ik vind het dus moeilijk te zeggen voor hoeveel personen deze pastei is. De afmetingen waren 24×17 cm en 5 cm hoog.  Als lunch of bijgerecht bij de hoofdmaaltijd zou ik zeggen voor vier tot 6 personen.
Lekker was het in ieder geval wel! Een experiment dat we zeker herhalen! En, zonder spek dan natuurlijk, ook heel geschikt als vegetarische maaltijd!
© ellen.

Kippenragout met paddestoelen…

 

kippenpasteitje 002

Ik weet niet of het overal zo’n pestweer is maar hier is het nu al twee dagen van dat weer dat je de deur niet uitgaat. Snel een rondje met de hond en dan lekker op de bank met een mooi boek. Liefst een pan geurige soep op het vuur en een taart in de oven. Die taart, daar ga ik dadelijk aan beginnen…
Gisteren maakte ik kippenbouillon. Ik had nog wat biologische kippenvleugeltjes in de diepvries en trok er een flinke pan bouillon van. Hond Max kreeg de velletjes en de drelletjes. Het vlees verwerkte ik in een ragout.

voor vier personen;
60 gram boter
1 uitje, fijngesneden
250 gram champignons
4 eetlepels bloem
bouillon
gaar kippenvlees, fijngesneden, (ik gebruikte ongeveer 1 kilo vleugeltjes, moeilijk te zeggen hoeveel vlees hiervan overblijft)
flink wat versgemalen peper, een eetlepel peterselie

De champignons in partjes snijden en met het uitje even aanbakken in de boter.
Dan de bloem erbij en goed roeren tot alle klontjes weg zijn. Voeg er de bouillon beetje voor beetje bij tot de ragout de juiste dikte heeft. Laat nog even goed doorpruttelen en doe er het kippenvlees bij, de peper en peterselie.
Ik had nog pasteibakjes op voorraad. Die moeten 10 minuutjes in de oven op 160 graden. Je kunt de bakjes natuurlijk ook zelf maken.

© ellen.

Apfelstrudel…

 

Apfelstrudel 008
Het lijkt ingewikkeld maar het is niet echt moeilijk om zelf strudel te maken. Belangrijk is dat je het deeg echt héél dun uit moet rollen. Je moet de krant kunnen lezen door het deeg!
350 gram bloem
snuifje zout
3 eetlepels zonnebloemolie
125 ml lauw water
1 ei
Doe de bloem in een kom, maak een kuiltje in het midden en doe daarin zout, het ei, de olie en het water. Kneed met de vingertoppen het deeg tot een soepele bal. Smeer de deegbal dan met een kwastje in met olie en verpak het deeg in folie.
Laat het deeg zo op een warme plaats  20 minuten rusten. Maak intussen de vulling;
5 goudreinetten of andere appelen
200 gram rozijnen (even wassen en weken in lauw water)
100 gram gehakte amandelen
1 theelepel kaneelpoeder
2 eetlepels honing
100 gram gesmolten boter
100 gram paneermeel. Bestrooi een theedoek met bloem en rol daarop het deeg uit. Steeds verder tot je een flinterdunne deeglap hebt. Bestrijk het deeg met de gesmolten boter en strooi daarover het paneermeel.
Verdeel de vulling over het deeg.

8 december 2006 006
Pak de randen van de theedoek en laat de strudel nu langzaam rollen. Het gebak rolt zichzelf op.
8 december 2006 009
Als de hele deeglap opgerold is de strudel voorzichtig dichtvouwen en op een ingevette bakplaat leggen. Strijk met een kwastje de rest van de boter over de strudel en zet het gebak 30 minuten in de voorverwarmde oven op 200 graden.
Eet de strudel warm of koud bestrooid met poedersuiker en met een flinke schep licht gezoete slagroom.

© ellen

Pasta carbonara…

 

carbonara

Hoe de enige echte carbonarasaus gemaakt moet worden weet ik niet, er zijn wel honderd manieren.
Iedereen vindt zijn of haar recept het meest authentiek. Over ieder ingrediënt in deze saus kun je van mening verschillen.  De één voegt room toe, de ander melk, weer een ander gebruikt witte wijn. Sommigen gebruiken rauwe eieren, anderen absoluut niet. Ook over de te gebruiken kaassoort verschillen de meningen; Parmezaanse, Romano, Pecorino, maar in ieder geval vers geraspt. Niet van dat kartonstrooisel uit een zakje. En wordt de saus gemaakt met pancetta, bacon of gewoon Hollands gerookt spek?

En dan de pasta soort; meestal spaghetti maar ook hierop zijn allerlei varianten te lezen. Marcella Hazan schrijft in haar boek de Klassieke Italiaanse keuken; “Ik kan me carbonara moeilijk met iets anders voorstellen dan met spaghetti”. Antonio Carluccio maakt zijn favoriete carbonara met Bucatini ofwel percilatelli, een hol soort spaghetti. Ik had geen gewone spaghetti in huis. Ik had nog Capellini no 1, een hele dunne spaghetti en Bavette no 13, een platte dunne pasta, zelfde kooktijd als gewone spaghetti. Ik gebruikte de Bavette, die leek me het beste passen bij de carbonarasaus.

Uit alle recepten en tips gebruikte ik wel iets en kwam tot de volgende saus;
Voor vier personen (als hoofdmaaltijd, met een salade erbij)
500 gram Bavette no 13
100 gram gerookt spek van de Sumiranboerderij, in kleine stukjes gesneden
4 eetlepels Pecorino
4 eetlepels Parmezaanse
2 eieren
2 tenen knoflook
2 eetlepels olijfolie
4 eetlepels droge witte wijn
flink wat versgemalen zwarte peper
1 eetlepel gehakte peterselie

Plet de knoflook en fruit de tenen in de olijfolie tot ze goudbruin zijn. Vis ze uit de pan. (lekker door de sla). Bak dan de stukjes spek in de olie tot ze knapperig zijn. Voeg de wijn toe en laat die even  doorkoken.
Neem een schaal waarin je de pasta wilt opdienen en breek daarin de eieren en klop ze even los. Roer er dan de kaas door, de peterselie en flink wat peper. Meng alles goed door elkaar.
Kook de pasta al dente. Voeg de afgegoten pasta bij het ei-kaasmengsel en schep alles goed om. Verwarm het spek nog even voeg dat, met het vocht ook bij de pasta.
Dien meteen op.
Geef er een salade bij.
© ellen.

Vondeling…

 

gemberpot

Ik zat met Jan Wolkers aan de keukentafel, Ellen lag met Thomas Mann op de bank en hond Max droomde van Martin Gaus in z’n mand. Een serene rust in en om huis, en dat gedurende een groot deel van de middag…
Toen Ellen dan toch even de deur uit moest voor wat kleine boodschapjes sommeerde ze de hond om zijn riem om te doen. Intussen ze trok de voordeur open en daar stond het potje. Of eigenlijk de pot, want het was er een van het grotere formaat.
Iemand had de gemberpot te vondeling gelegd op onze stoep. We hebben het niet horen gebeuren, de hond sloeg niet aan.
Je zou denken dat het iemand geweest is die vaak aan de deur komt. Hond Max is waaks genoeg, zeker daar waar het vreemden betreft. Het moet ook iemand zijn geweest die onze liefde voor gemberpotten  kende, mogelijk een lezer die het weblog al jaren volgt. Ik schreef namelijk al eens over dat keramiek. Maar waarom heeft die onbekende bekende niet gewoon aangebeld? Wij willen hem of haar graag bedanken.
Raadselen lezer, raadselen…

¢ paul

WbW…

wbwlogo

Vanavond proefden we de tweede wijn van WBW, editie januari 2007, de rode. Je herinnert je misschien mijn gevecht met de schroefdop , vorige week. Iets dergelijks leek vanavond ook weer te ontstaan. Ik had een en ander al eens bekeken en dacht: “Dat lukt nooit!”
De Jongste Bediende kwam even langs, keek en draaide de dop los, zo maar. Alsof het niks was.

Een afgewogen oordeel over de wijn (ook die van vorige week) kun je volgende week woensdag verwachten. Wel kan alvast verteld worden dat hij paste bij de maaltijd van vanavond. Maar of het onze keuze was?…
We aten een entrecote, simpel van de grill. Daarbij een saus van tomaatjes, spekjes en pepertjes. En voor de zuiderse toets olijven erin. Stevige saus en stevig vlees, maar daarvoor was de wijn geschapen, beloofde de wijnboer. Nou, die belofte was niet loos.
Aardappeltjes uit de oven met een beetje rozemarijn en boontjes met de bacon van de vrolijke varkens.
Wij waren tevreden.
Kaas en espresso toe.

© paul

Gegrilde kippenpoten, saffraanaardappeltjes en…Mothermania

 

Mothermania, from Google

Een laat verslag vanavond, we waren even met iets heel anders bezig;
Onze stereo installatie was al een tijdje niet meer helemaal in orde. De Draaitafel was niet meer te gebruiken, de radio kraakte, de boxen in keuken en kamer deden niet meer wat ze moesten doen en ga zo maar door…
Wij zijn niet zo “technisch begaafd” en het kwam er maar niet van om de hele boel eens goed na te laten kijken. Een collega van Paul bood uitkomst. Wat meten, wat doorkijken, afkoppelen en weet ik wat nog meer. Kortom, we hebben nu een andere draaitafel, een vervangende versterker tot de oude gemaakt is, een cd-speler die weer werkt, een radio die niet meer kraakt en het belangrijkste, alle boxen werken weer! Ik zit dus nu te typen met op de achtergrond het geluid van Frank Zappa en the Mothers of Invention; “Mothermania”.

Voor de liefhebbers: gewoon op vinyl dus, zoals dat heet. Een echte oude, beetje krakende grammofoonplaat. En ze zingen ook nog: “Call any vegetable”. Mooier kan het vandaag niet meer worden.
Maar goed, gelukkig hadden we toch eerst maar gegeten voor we aan de grote verhuizing en vervanging van de apparatuur begonnen. Collega Bo had wel een overduidelijke handleiding gemaakt hoe het allemaal moest gebeuren, maar voor leken zoals wij zijn was het toch een hele klus om alle stekkers weer in het juiste gat te krijgen!

Met het oog op dit klusje maar makkelijk eten; gegrilde kippenpoten met saffraanaardappeltjes.

gegrilde kippenpoten

Biologische kippenpoten van de Sumiranboerderij, zo lekker dat je er bijna niets aan hoeft toe te voegen!
Ik wreef ze in met wat grof zout en olijfolie en legde ze onder de gril in de oven. Op 200 graden ongeveer 45 minuten. (Deze bio kip heeft wat langere tijd nodig om lekker gaar en mals te worden. Maar er is veel verschil in kippen van divers pluimage en gaartijden zijn dus moeilijk aan te geven)

We aten er een salade bij van veldsla en aardappeltjes met saffraan. Dit aardappel recept is eigenlijk echt iets voor de zomer. Je maakt het bij voorkeur met jonge krieltjes. Vandaag had ik er zomaar zin in en gebruikte gewone aardappelen. Dat gaat ook. Iets anders, maar best lekker:

saffraan aardappeltjes

Voor vier personen:
1 kilo vastkokende aardappelen, geschild en in stukjes gesneden
1 grote rode ui, in halve ringen
4 eetlepels olijfolie
1 blikje gepelde tomaatjes
een dozijn saffraandraadjes
1 glas droge witte wijn
zeezout
een paar olijven
1 eetlepel pijnpitten.

Fruit ui en knoflook zachtjes in de olijfolie, zonder ze te laten kleuren. Voeg de tomaten en saffraan toe, laat even meebakken en doe er dan de wijn bij. Laat het mengsel inkoken tot een dikke saus. Voeg de aardappelstukjes toe en zoveel water dat de aardappels net onder staan. Breng alles weer aan de kook en laat het op een hoog vuur inkoken tot de aardappeltjes gaar zijn en de saus is ingedikt.
Voeg de olijven toe en laat nog een paar minuten doorsudderen om de smaken goed te laten mengen.
Rooster intussen de pijnpitjes. Schep de aardappelen op een schaal en strooi er de pijnpitjes over.

Er was nog nét tijd over voor een kopje espresso!

© ellen.