Kurke(n)trekker…

 

armagnac 009

Kurke(n)trekkers, je hebt ze in alle soorten en maten. Aan mijn laguiolezakmes zit er een. Het is de simpelste vorm. Je draait de worm in de kurk, en dan maar trekken. Er bestaan ook ingewikkelde gevallen die gemonteerd zijn op een werkblad. Je slaat een pin door de kurk en via een hevel trek je hem eruit. Er zijn er met ingenieuze draaimechanismen, er zijn er met versierd heft, er zijn er van goud. Serieuze verzamelobjecten zijn het geworden, die kurketrekkers.

Ik had er eentje zoals hierboven afgebeeld. Hij had een groen heft. Ik was er zuinig op want het was de beste kurke(n)trekker die ik tegen was gekomen. Ik kreeg hem van de Kastelein aan de Overkant, alweer jaren geleden. Afgelopen zomer verdween de kurke(n)trekker. Hoe, waar, waarom, ik zou het niet weten. Ineens lag hij niet meer op z’n vaste plek, het linker vakje van de bovenste linker keukenlade. Het hele huis heb ik op z’n kop gezet, nergens was het ding te vinden. Ellen vond al snel dat ik een nieuwe moest aanschaffen, maar dat deed ik niet. Ik wilde mijn eigen ding terug…

Na het sluiten van het Café aan de Overkant bleven er natuurlijk allerlei zaken over. Te koop of te geef. Kastelein Mat, die me destijds de opener had geschonken, bedacht me nu met een erfenis. Ik kreeg bovenstaand exemplaar. Ik was de koning te rijk.

Het bijzondere aan deze kurke(n)trekker is het scharnierend gedeelte van de hevel. Je draait de worm in de kurk, zet de bovenste lipjes op de fles en hevelt de kurk er tot op de helft uit. Normaal zou je nu moeten gaan trekken om de rest van de kurk eruit te wurmen. Bij dit geval kun je, dank zij het scharnierend mechanisme, de onderste lipjes nu op de hals zetten en de rest van je kurk moeite- en probleemloos uit de fles halen. In al die jaren dat ik dit systheem hanteer heb ik nog nooit een kurk gebroken. Ik blijf me erover verwonderen dat niet iedereen zo’n ding in huis heeft…

© paul 

Culinaria Rusland….

 

boek 016

Ik doe vandaag helemaal niets, lekker lui. De dag begon hier vrij somber, echt zo’n dag om eens fijn de hele dag te lezen en een beetje te lummelen.
Vorige week in Kleef (D) kocht ik een nieuw deel uit de Culinaria-reeks. Ik dacht dat de serie niet verder meer uitgebreid zou worden en ontdekte opeens dit nieuwe deel. Snel gekocht, want in Nederland had ik er nog helemaal niets van gezien of gehoord. Na enig zoeken vandaag zag ik dat het boek ook in Nederland uitgegeven wordt:
Titel: Culinaria Rusland
ISBN: 9783833140891
Uitgever: H.F. Ullmann
Verkoopprijs: € 15,00

Ik betaalde er in Duitsland één euro minder voor. Een koopje voor zo’n prachtig uitgevoerd boek.

Ik schreef al eerder over de culinaria reeks, het is en blijft een prachtige serie.
Dit deel over Rusland bevat de hoofdstukken: Rusland Oekraïne, Georgië, Armenië, Azerbeidzjan en tot slot een aanhangsel over de geschiedenis en taal van de verschillende landen, een receptenindex en een verklarende woordenlijst.
De opzet van deze Culinaria is net als de andere delen; een stukje geschiedenis, stad en platteland, productinformatie, volkse gebruiken enzovoorts. De foto’s hebben een iets andere sfeer dan de overige Culinaria-delen, een beetje wollig, “Oostblok van vroeger” sfeertje. Evengoed heel mooi!

Veel informatie over groenten; kool en bieten zoals te verwachten viel, maar ook pompoen, tomaten en paprika.
Alles wat ik altijd al wilde weten over Krimsekt en de druiventeelt in Georgië.
Veel recepten en informatie over zoetwatervis en het hoe-en-wat over kaviaar kan in dit boek niet natuurlijk ontbreken.
Bij de vleesgerechten veel lams- en schapenvlees en orgaanvlees, pasteien en stoofpotten; stevige kost dus.
Maar ook prachtige zoete pasteien, taarten en gebak met honing en amandelen.
Een prima boek om de winter door te komen!
© ellen.

Karbonaden met cantharellen in roomsaus…

 

cantharellen met varkensvlees 004

We hebben alsmaar geen tijd om eens lekker te gaan wandelen en paddenstoelen te zoeken en het is nu toch echt de tijd voor deze herfstlekkernijen! Ik schreef het al, ik had vandaag een luie dag, beetje lezen, muziek luisteren, rondje met hond Max. Natuurlijk moesten er wel wat boodschappen gedaan worden een mens moet toch eten!
Zo kwam ik toch nog even bij de Lidl super in ons dorp en tot mijn genoegen werden er nog steeds cantharellen te koop aangeboden. Ik maakte er vanavond een mooie saus mee bij de varkenskarbonaden;

Voor 2 personen;
2 schouderkarbonaden, van een biologisch varken natuurlijk
klontje boter
scheutje witte wijn
250 ml room
1 sjalotje, fijngehakt
een paar reepjes spek
een flinke handvol versgehakte peterselie
peper en zout

Braad het vlees rondom bruin, blus het af met een scheutje witte wijn. Voeg de room toe en zet het op een laag vuurtje met de deksel op de pan. Laat het vlees zo ongeveer 45 minuten stoven.

Bak in een andere pan de sjalot met de stukjes spek even zachtjes aan en voeg de cantharellen toe. Bak ze zachtjes en roer om en om.

Neem het vlees uit de pan en houd het warm.
Voeg de cantharellen bij de saus. Roer nog even goed om en voeg naar wens peper en zout toe en in ieder geval een flinke handvol gehakte peterselie.
Leg het vlees op de borden en schep er wat saus en cantharellen over.

Wij aten er aardappeltjes bij en gestoofde witlof.
En, natuurlijk, espresso toe!
© ellen.

Kip, tomaat en saffraan…

 

kip 008

Vandaag kip, mooie biologische kip. Geen hele kip maar poten.

Je zult op dit weblog niet snel recepten vinden voor borstvlees, ook wel kipfilet genaamd. Wij eten liever een hele kip, pootjes, drumsticks, vleugeltjes en nog meer andere delen. Kipfilet, kippenborst dus, vinden wij allebei het minst lekkere deel van de kip; een beetje droog, een beetje saai.
Probeer ook eens een poot of drumstick en proef hoeveel méér smaak dit deel van de kip geeft!  Koop dan wél biologische kip!

De vleugeltjes van gisterenzijn inmiddels verwerkt tot een mooie bouillon, prachtig gelatineus. Dat kan alleen maar als er wat botjes in verwerkt zijn! Van alleen kipfilet krijg je nooit zo’n goede bouillon.
Ik heb de bouillon gezeefd en de botjes en velletjes en drelletjes heeft hond Max gekregen. ( Geef honden alleen kippenbotjes die echt helemaal gaar en zacht zijn,  en dat waren deze botjes. Max heeft ervan gesmuld)
Vandaag heb ik twee mooie kippenbouten uit de diepvries gehaald en langzaam ontdooid in de koelkast. Ik maakte ze als volgt klaar:

voor twee personen;
2 kippenbouten van onbesproken gedrag en afkomst, minstens biologisch dus
1 eetlepel olijfolie
4 kleine gedroogde chilipepers
een paar draadjes saffraan
4 rijpe tomaten
1 eetlepel tomatenpuree
2 flinke tenen knoflook, fijngehakt
twee flinke plukken tijm, ik gebruikte de bergtijm uit de Provence
2 scheppen bouillon
1 glas droge witte wijn, liefst ook uit de Provence
peper, zout, vers gehakte platte peterselie

Verhit de olie en braad de kip daarin rondom bruin. Voeg de pepertjes toe en de knoflook en bak ze even mee.
Temper het vuur en voeg de in grove stukken gesneden tomaten en de draadjes saffraan toe. Bak ze zachtjes even mee. Blus af met wat bouillon en witte wijn. Voeg de tomatenpuree toe en roer even goed om.
Doe er dan de tijm bij en laat het geheel ongeveer 50 minuten stoven. De stooftijd is heel erg afhankelijk van het soort kip je hebt. Biologische kip, en zeker de poten hebben wat langere gaartijd nodig dan een kipfileetje!
Voeg eventueel wat bouillon toe. De bedoeling is dat je een mooie gelatineuze saus krijgt. Strooi er op het laatst nog wat vers gehakte peterselie over.

Serveer de kippenpoten met een flinke schep van de saus en wat pasta. Wij aten er een frisse salade bij van groene kropsla en tomaatjes.

En natuurlijk espresso toe.
© ellen.

Green Zebra…

 

tomaat 005

De foto vond ik in het archief van het Ministerie. Helemaal vergeten er over te schrijven.Maar dat kan alsnog lezer, dat kan alsnog…

De groene schijfjes zijn gesneden van een tomaat. Green Zebra heet-ie. Het typische aan die tomaat is dat hij zowel van binnen als van buiten groen blijft, ook in super-rijpe staat. Hij komt uit de collectie van Piet.

De tomaat smaakt zoet en vol, met heel ver weg een vederlichte zurige ondertoon. Niet zurig van elende of onrijpheid, maar gewoon als extra smaak-eigenschap. De Green Zebra schijnt zich prima te lenen voor het vervaardigen van sauzen. Wij gebruikten hem rauw, als kleine salade.

Snijdt de tomaat in schijven. Drappeer er een paar ringen ui over en brokkel wat geitenkaas op het geheel. Een beetje peper en een snuifje zout. Bedruppel de schotel met de beste olie die je in huis hebt. Laat de salade even staan zodat de smaken zich wat naar elkaar kunnen voegen. Zo simpel is dat!

© paul

Herr Weckman…

 

5 oktober 013

Dit broodmannetje vind je bij verschillende bakkers in en om Kleve (Kleef). Het is een mannetje, zoveel is zeker, het heet Weckman (met één n). Er wordt altijd een aarden pijpje meegebakken. Dit mannetje ziet er redelijk ontspannen uit, net een échte Rijnlander.

De poppetjes zijn zowel mét als zonder krenten te bekomen. Het deeg is een soort briochedeeg, maar dan met minder boter. Het smaakt zoet. Zo’n broodje kost luttele € 1,60.

Wél noteerde ik de naam, maar ik vergat te vragen waar naam en gebruik vandaan komen. Een rondje internet leverde niks op. Wie van de lezers helpt ons verder?

© paul

Eenvoudige kippensoep…

 

9 oktober 002

Onze planning voor het eten vandaag liep helemaal mis!
Paul zou drumsticks van de biologische kippen uit de diepvries halen. Ik had ze niet in de goede lade gestopt en Paul was moe…gevolg was dat er een paar stukjes kippenvleugeltjes ontdooit waren. Niet genoeg voor een maaltijd. Het was te laat om nog iets anders te bedenken dus namen we onze toevlucht tot de Afhaal-Chinees. Jammer, geen recept vandaag. Niets lekkers te melden?!?

Nou ja, de kippenvleugeltjes moesten toch ook een bestemming krijgen, dus maakte ik kippensoep.
Alles bij elkaar toch zo’n 300 gram vleugeltjes van biologische kippen. Netjes schoongemaakt, niet te vet, goed geschikt om een mooi pannetje soep te maken.

300 gram kipdelen, met bot
1 hele ui | selderij | peterselie | 1 laurierblad | 1 pluk tijm | een paar peperkorrels

Zet de kipdelen op met koud water en breng langzaam aan de kook. Schep met een lepel het bovendrijvende schuim af tot de bouillon helder is. Voeg dan kruiden en groenten toe en laat het geheel op een heel zacht vuurtje 2 uur trekken.
Haal dan het vlees uit de pan en zeef de bouillon. Maak de soep verder af met wat zout en peper.
Haal het vlees van de botjes en voeg ze bij de soep, strooi er wat verse peterselie en selderij over en dien op met wat vers gebakken brood.
Geef de velletjes en drelletjes aan de hond.

© ellen.

Wulken…

 

wulken 011

Er moet een hoop worden geschreven over afgelopen weekend. Het komt eraan lezer, het komt eraan.

Laat ik eerst maar vertellen over mijn avontuur met de wulken, het was voor mij ook nieuw.
Al eerder schreef ik eens over die zeeslakken, die ik een aantal keren at bij een Portugees restaurant in Luxemburg. Ze staan niet op de kaart, maar als je vraagt om “búzios”, dan blijkt er altijd wel een schoteltje ergens in de keuken op voorraad te zijn. Ze worden gestoofd in een sterk gekruide tomatensaus, en je maakt ze aan tafel schoon. Het smaakt me altijd heel wel.

Zaterdag zag ik verse wulken liggen op Helmond-markt. De prijs was voortreffelijk, € 5 ,- voor drie kilo.
Onze visboer vertelde dat hij ze eigenlijk alleen aan Oost Aziaten verkoopt. Nederlanders, Indo’s, Surinamers, Turken of Marokkanen moeten er niks van hebben.
Ik kocht drie kilo, en dat bleek achteraf veel te veel.

Een deugdelijk recept was niet te vinden, in onze hele kookbibliotheek niet.
Gelukkig wist ik intussen dat je de wulken moet koken in een sterk gekruide bouillon, en beslist niet langer dan een half uur. Zo gebeurt het in Antwerpen, waar ze nog niet zo heel lang geleden kant en klaar in de viskraam en op de markt werden aangeboden onder de naam “caracollen”.
Na het koken verwijderde ik de einddarm. (Net als je doet bij wijngaardslakken.)

Ik heb een maaltje wulken gegeten (in bouillon). Taai, maar eetbaar. Niet bijzonder smakelijk.
Vanavond stoof ik ze na in veel knoflook en tomaat. Mogelijk gaan ze dan een beetje lijken op die wulken van De Portugees.

© paul

Ps: Het is vanavond niks geworden met die slakken, ondanks tomaten, pepertjes en knoflook. Binnenkort ga ik het wéér proberen.

Dolle Dwaze Noten Dagen…

 

6 oktober 011

Het is blijkbaar een goed notenjaar want overal in ons dorp worden noten te koop aangeboden. Zaterdag leek het hier in onze buurt wel Dolle Dwaze Noten Dagen! Mede dankzij het mooie weer verscheen het ene na het andere kraampje langs de straatkant. De meeste kraampjes werden “bemand” door kinderen die met de verkoop een extra zakcentje proberen te bemachtigen. Kwaliteit van de aangeboden waar was overal zo’n beetje gelijk maar de prijsverschillen liepen behoorlijk uiteen. In één straat zag ik 1 kilo noten voor € 1,50 , één zak noten voor € 1,- en dan bij deze prachtige kraam de allergoedkoopste: € 0,20 per zak!
Eigenlijk had ik al een grote zak noten gewoon gratis gekregen maar deze prachtige winkel, gedreven door twee zeer enthousiaste kleuters kon ik toch echt niet voorbijlopen zonder iets te kopen!
Mama had de tekst geprint maar verder was het een geheel eigen idee van de ondernemende kleuters.
Ze sleepten zelf de winkel naar buiten en prezen hun waar meer dan actief aan. Geen mens kwam er langs zonder een zak noten gekocht te hebben! Wat een ondernemingsgeest, die komen er later wel!!!

Ik liep snel naar huis om mijn fototoestel te halen en de beide dames mét hun handel te fotograferen. Toen ik na vijf minuten terugkwam trof ik alleen de mama. De kleuters waren moe geworden van het handelen en hadden een limonadepauze.

In ieder geval weten deze kinderen dat noten aan een boom groeien en niet in de supermarkt gemaakt worden!

© ellen.

Rivierkreeftjes met dragonmayonaise…

 

rivierkreeftje

Een druk weekend, Paul schreef het al. Een aantal gerechten wil ik toch opschrijven, te beginnen met deze rivierkreeftjes. Ik kocht ze zaterdag op de markt en maakte ze als volgt klaar;

Voorgerecht voor vier personen:

1 kilo rivierkreeftjes, ongekookt
1 kleine verse prei | 1 halve wortel | een handvol gehakte selderij en peterselie | 1 sjalotje | 3 kleine tomaatjes
1 lepel boter
1 glas droge witte wijn

6 oktober 012  6 oktober 018

Hak de groenten in hele fijne blokjes. Verwarm de boter in een grote platte pan en smoor daarin de groenten zachtjes ongeveer vijf minuutjes.
Leg de kreeftjes voorzichtig op het bed van groenten, giet de wijn erover en smoor ze met de deksel op de pan in ongeveer 4 minuten gaar.

Serveer de kreeftjes met eigengemaakte mayonaise. Ik maakte mayonaise met wat dragonmosterd, vandaar de groene kleur.

Dit is echt een gerecht om met je vingers te eten. Geen bestek maar zet wel vingerkommetjes met lauw water en een schijfje citroen op tafel.

Wij dronken er een mooi glas Chablis bij.
© ellen.