Preischoteltje met ei, kaas en spek

 

prei1

Alexandera gaf een reactie op het geitenkaasje, ze gaf een goede tip om het spek dat overbleef te gebruiken. Een prima idee! Toevallig bracht Paul deze week weer wat van die heerlijke groenten van collega Skukhorzel mee. Onder andere mooie jonge prei. Iemand schreef: “net zo lekker als de eerste asperges”.

Snijd  de prei in stukjes van ongeveer 7 centimeter en kook ze even in wat water met een scheutje witte wijn gaar.
Laat ze goed uitlekken.
Leg de stukjes prei in een ovenschaaltje en giet er een mengsel van één geklutst ei en wat geraspte oude kaas over.
Ik vergat het spek! Stom, daar ging het om! Dus heb ik het spek er maar bovenop gelegd.
Voor  vegetariërs kan dit recept ook heel goed zonder spek.
Een beetje nootmuskaat erover raspen en 15 minuten in de hete oven op 200 graden.

We aten er een paar lamskarbonaadjes bij en aardappeltjes met wat rozemarijn.
En natuurlijk espresso toe!
© ellen.

Geitenkaasjes met spek…

 

16 oktober 012

Ze zijn intussen alweer een paar weken van de schappen verdwenen, de geitenkaasjes met spek.
Het gebeurt wel vaker dat onze plaatselijke AH besluit spulletjes te verwijderen uit het assortiment, doorgaans omdat er in ons dorp te weinig belangstelling voor is. In dit geval kwam er wel iets voor in de plaats, kaasjes uit hun Excellent-serie. Kleiner en duurder (over kwaliteit kan ik niks zeggen, ik heb ze niet geproefd).

Toch vervelend. Wij waren per slot vaste afnemer. Graag mochten we de kaasjes gebruiken om snel een salade mee aan te kleden.
De oplossing voor het probleem lag echter zo voor de hand dat het eigenlijk te dom is voor woorden: je maakt ze zelf!

We schaften een plakje zachte geitenkaas aan en een ons ontbijtspek.
Van de kaas draaiden we ballen, het spek wikkelden we eromheen.
Even in de koekenpan en klaar. En weet je wat? Ze waren lekkerder dan de pre-fab kaasjes, echt waar.
De rest van het ontbijtspek gaat om de andijvie, of bij de gebakken eieren, het komt wel op.
Soms liggen oplossingen zo voor de hand dat je ze eenvoudigweg niet ziet…

16 oktober 001    16 oktober 005

© paul

Simpelste spaghetti van de wereld…

 

16 oktober 024

Slechts vierentwintig uur geleden zat ik aan ditzelfde toetsenbord een euforisch verhaal te maken over de na-zomer, gebak en een luie dag. Nu druipt het water uit mijn haar.
Op de verst van ons huis gelegen plek van de ochtendwandeling braken de eerste regendruppels door. Tegen de tijd dat ik terug kwam in het dorp was er geen vezel aan mijn lijf nog droog. De hond maakte het allemaal niet veel uit, hij had geen enkele behoefte om op te schieten en snuffelde en treuzelde als altijd. Ik niet!
Laat ik het erop houden dat de regen goed is voor de paddestoelen.
Enfin, kachel aan, Haydn’s Symfonie no 40 in de cd-speler (de geluidsinstallatie doet ook maar halve tijd wat ik wil!) en nog maar eens de simpelste spaghetti van de wereld te beschrijven.

Ik deed olijfolie in een grote platte pan. Daar ging een gedroogd pepertje bij (om de olie een pittige smaak te geven), drie forse tenen gesnipperde knoflook en een heel fijn gesneden vers pepertje, ontdaan van zaadlijst en zaadjes. Ik liet dat alles zacht smoren, ik keek er wel voor uit dat het niet te hard zou gaan. Intussen kookte ik de spaghetti beetgaar. Ik schepte de spaghetti door de olie en maakte het gerecht af met wat verse basilicum. Klaar!

We aten er zelfgemaakte spekkaasjes vooraf en dronken een glas Barbera.
En dat was dan meteen het eind van de zomer.
Vanavond eten we klapstuk in bier en andijviestamppot.

© paul

Klapstuk op herfstige wijze…

 

andijviestamppotje met klapstuk 001
Klapstuk wordt gesneden uit de borst van het rund. Het is grof vlees en vrij vet. Het wordt gestoofd, maar vaker nog gekookt. Het vlees moet lang opstaan. Ziedaar een aantal redenen waarom ik denk dat het nog zelden wordt aangeboden, de moderne consument zoekt iets anders…
Klapstuk ligt nooit zomaar in de vitrine. Je moet er altijd om vragen en de kans is niet gering dat de slager je het gewenste niet zomaar kan leveren.
Ik had vanochtend geluk, ik kon zomaar een mooi stuk kopen.
Het recept is voor vier personen.

Klapstuk op herfstige wijze:

700 gram klapstuk
100 gram gerookt ontbijtspek in plakjes
1 grote ui in ringen
1 winterwortel, klein gehakt
3 takjes tijm
2 kleine laurierblaadjes
1 handvol grof gehakte peterselie
2 flesjes bockbier (66 cl)
peper en zout

Ik sneed het vlees in forse dobbelstenen en ik verwijderde een deel van het vet. Ik werkte wat peper en zout door het vlees.
Ik nam een aarden pot met deksel (ovenschotel of braadpan mag ook, als-ie maar afsluitbaar is) en bekleedde de boden met de helft van het gerookte spek. Daarop legde ik een deel van het klapstuk. Dan de groenten en kruiderij en daarop de rest van het vlees. Ik dekte het geheel af met de rest van het spek. Vervolgens goot ik er zoveel bier bij dat het vlees nét onder stond. Dat bleek door de vorm van de pot precies twee flesjes te zijn.
Ik sloot de pot af met een deksel en zette hem in een voorverwarmde (hetelucht)oven. Bij 170 graden gaarde het vlees in twee uren.

Het recept is een afgeleide van iets dat Wina Born “Klapstuk uit Brugge” noemt.
In haar recept gebruikt ze licht bier en veel minder wortel. Wel gaat er dan weer een schep suiker bij.
Ik heb die schep suiker ondervangen met de wortel en het bockbier, die in mijn recept fungeren als zoetmakers.
Achteraf bedenk ik dat de smaak nog veel herfstiger had gekund, bijvoorbeeld met jeneverbessen en gedroogde paddenstoelen. Zoals beschreven was het echter ook prima.

We aten er een stamppotje bij van rauwe andijvie.

andijviestamppotje met klapstuk 016

© paul

Even leuteren…

 

leuteren 012

Of we de twintig graden vandaag nog halen is maar de vraag, maar een goede achttien moeten er toch wel in zitten. Het is mijn eerste vrije dag, vandaag begint mijn vakantie. Maar liefst drie weken gaat die duren.
Tijdens de ferme ochtendwandeling bedacht ik dat het vandaag wel eens de laatste echte na-zomerdag zou kunnen zijn. Morgen wordt het koud. Ik pas de maaltijden maar aan aan de weersomstandigheden. Vandaag dus spaghetti met een salade, en misschien wel een koel glas rozé. Morgen zuurkoolstamp uit de oven met een ferme witte wijn uit de Elzas. Dat liep ik te bedenken…
Een mij vaag bekende mevrouw sprak me in de winkelstraat aan. Over de hond: “Wat een mooi beest is het toch!”
“Ja mevrouw, dat vinden wij ook.”
Ik kreeg er grif goeie zin van.
Het was rustig in de zaak, dus schoot ik binnen bij Yvonne van de Banketbakker. Even leuteren en “en passant” een appelgebakje kopen.
Ik ga dat nu in het zonnetje zitten opsnoepen. Een potje sterke koffie erbij, wie maakt me wat?
Ik heb mezelf ontheven van de plicht om de krant te lezen. Of ik me er ook aan houd valt nog te bezien.
Voorlopig dient de krant alleen als Sudokuleverant.
Voorts ligt er een stapel boeken op me te wachten, een paar speelfilms en een documentaire over Günther Grass. Verder hoef ik niks…
Nee, dat komt helemaal goed vandaag.

© paul

Stilleven met armagnac en kastanjes…

 

armagnac 005

De foto schoot ik op zondagochtend, 23 september van dit jaar. Ik had gewerkt en bij thuiskomst maakte ik nog even een ommetje met de hond. Door het gemeentepark. Het was een aangename zonnige ochtend, als ik me goed herinner. En daar lagen ze weer, fonkelend in het vroege ochtendlicht. De vruchten van de paardenkastanje. Je kunt er niks mee, ik schreef het vorig jaar rond deze tijd ook al. Maar ze waren zo mooi… Ik heb de zakken van mijn jack vol gepropt en ben naar huis gegaan.

Op de keukentafel stond een glas Armagnac voor mij, netjes afgedekt met folie om de alcohol niet te laten verdampen. Ellen had dat mee gebracht van het allerlaatse feestje bij het Café aan de Overkant. Daar was ‘s nachts door personeel en stamgasten een eind gemaakt aan de beperkte voorraad drank die nog restte.

Om toch iets met die kastanjes te doen maakte ik dan maar dit stilleven. Ik was er wel tevreden over. En de Armagnac smaakte me daarna des te beter.

© paul

Papardelle met zalm en zeekraal…

 

zeekraal en zalm 003

Ik was vandaag wat vroeger thuis dan normaal. Ik moet deze week nog een keer een uurtje ‘s avonds  werken en nam vandaag dat uurtje alvast in voren vrij.
Het is werkelijk schitterend oktoberweer, hoge temperaturen, een mooi zonnetje, zwevende spinnendraden…dus ook echt genieten van zo’n uurtje extra vrij!!!

We gingen even naar de Gemertse weekmarkt, ik kom daar normaal nooit omdat ik op dat tijdstip altijd werk. Vergeleken bij de Helmondse markt op zaterdag is het helemaal niks, maar goed, het was mooi weer, je komt heel Gemert tegen en dat is ook wel leuk! Op een zonnig terras dronk ik een glas witte wijn, Paul een glas bokbier, mooier kan een vrij uurtje bijna niet zijn!

Bijzonder was het aanbod van de vishandel, niet de vis, maar de zeekraal. Dat kun je hier bijna nooit kopen. We kochten wat zeekraal en besloten maar een stukje zalm bij de reguliere vishandel te kopen.

Gesmoorde zeekraal en pasta met zalm;
Voor twee personen
250 gram zeekraal
1/2 sjalot, heel fijngehakt
een klontje boter
wat versgemalen peper

De boter smelten en het fijngehakte sjalotje even geelbruin smoren. dan de schoongemaakte zeekraal toevoegen en zachtjes een paar minuten om en om bakken. Ongeveer 5 minuutjes is genoeg.

De Zalm in roomsaus:
250 gram zalmfilet, (liefst biologische gekweekte Schotse zalm)
klontje boter
1 uitje, fijngesnipperd
peper, zout, peterselie
scheutje witte wijn
250 ml room

De ui even smoren in de boter. De room toevoegen en even verwarmen.
De in blokjes gesneden zalm erbij doen. Op smaak brengen met peper en zout en zachtjes aan de kook brengen.
Laat de zalmsaus zo nog ongeveer 10 minuten zachtjes koken tot de room ingedikt is en de zalm gaar.
Geef er een mooie pasta bij. Tagliatelle is heel geschikt.

En, natuurlijk, espresso toe.
© ellen.

Ossenstaart….

 

ossenstaart 005

Er moest gisteren natuurlijk ook gegeten worden en ik had al voorzien dat dat niet vroeg zou zijn. Paul heeft nachtdienst en ging na het feestje van de Klaïda heel laat slapen. En stond dus ook
laat weer op. Ik maak dan meestal iets klaar dat alleen nog even in de oven moet. Gisteren een ossenstaart stoofschoteltje.
Een beetje een miskend stuk vlees, die staart, maar de moeite waard om eens te proberen. Je kunt er natuurlijk gewoon bouillon van trekken, het vlees van de botjes halen en een mooie soep maken. Wij eten het graag als stoofschotel, een beetje op de Italiaanse manier.

Voor vier personen;
1 ossenstaart, vraag de slager de staart in stukken te verdelen van 5 cm dik
1 lepel olijfolie
selderij, peterselie, tijm, 1 ui, 1 wortel, peper en zout
water

Neem een zware soeppan.
Bak het vlees in de olie even rondom bruin. Giet er water op tot alles onder staat en breng aan de kook.
Schuim goed af en als de vloeistof helder blijft de kruiden en groenten toevoegen.
Laat de bouillon zo minstens 4 uur op een heel zacht pitje trekken.
Neem het vlees uit de pan en zeef de bouillon.

Maak een saus van;
1 ui en twee tenen knoflook, fijngesnipperd
1 blik tomaten
1 eetlepel tomatenpuree
2 chilipepers
wat gedroogde oregano
scheutje droge witte wijn.
Laat de saus mooi inkoken.

Leg de stukken ossenstaart in een ovenschaal en giet de saus erover. Strooi er wat Parmezaanse kaas over en zet de schaal 20 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.
Wij aten er wat korte pasta bij.
We dronken een eenvoudige Rhônewijn.

En ondanks het late uur espresso toe.

© ellen.

14 okt. 2007

Ossenstaart.

 
 
 

ossenstaart 005

Er moest gisteren natuurlijk ook gegeten worden en ik had al voorzien dat dat niet vroeg zou zijn. Paul heeft nachtdienst en ging na het feestje van de Klaïda heel laat slapen. En stond dus ook
laat weer op. Ik maak dan meestal iets klaar dat alleen nog even in de oven moet. Gisteren een ossenstaart stoofschoteltje.
Een beetje een miskend stuk vlees, die staart, maar de moeite waard om eens te proberen. Je kunt er natuurlijk gewoon bouillon van trekken, het vlees van de botjes halen en een mooie soep maken. Wij eten het graag als stoofschotel, een beetje op de Italiaanse manier.

Voor vier personen;
1 ossenstaart, vraag de slager de staart in stukken te verdelen van 5 cm dik
1 lepel olijfolie
selderij, peterselie, tijm, 1 ui, 1 wortel, peper en zout
water

Neem een zware soeppan.
Bak het vlees in de olie even rondom bruin. Giet er water op tot alles onder staat en breng aan de kook.
Schuim goed af en als de vloeistof helder blijft de kruiden en groenten toevoegen.
Laat de bouillon zo minstens 4 uur op een heel zacht pitje trekken.
Neem het vlees uit de pan en zeef de bouillon.

Maak een saus van;
1 ui en twee tenen knoflook, fijngesnipperd
1 blik tomaten
1 eetlepel tomatenpuree
2 chilipepers
wat gedroogde oregano
scheutje droge witte wijn.
Laat de saus mooi inkoken.

Leg de stukken ossenstaart in een ovenschaal en giet de saus erover. Strooi er wat Parmezaanse kaas over en zet de schaal 20 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.
Wij aten er wat korte pasta bij.
We dronken een eenvoudige Rhônewijn.

En ondanks het late uur espresso toe.

© ellen.

Karbonades met linzen…

linzen en karbonaden 006

Gisteravond kwam het er niet meer van, en ik weet niet of Ellen de foto vandaag nog wil gebruiken om wat uitgebreider te schrijven over de maaltijd. Zo ja, dan zal mijn artikeltje weer verdwijnen in de loop van de dag.

We aten karbonades met zwarte cantharellen, Trompette de la Mort.
Daarbij biologisch geteelde Eston-linzen uit Duitsland. Klein, mild en smakelijk. (Maar die uit Puy blijven écht de beste…)
We dronken er een mooie rode Bordeaux bij en namen koffie met een chocolaatje toe.

© paul

De Klaïda, een monumentaal kunstwerk in Gemert…

 

klaida 127

Het is vandaag feest in ons dorp Gemert. Feest omdat vandaag het nieuwe monument, de Klaïda, officieel “onthuld” werd. Het kunstwerk werd ontworpen in opdracht van de Gemeente Gemert door Gerard van Lankveld, de Keizer van Monera.
Gerard heeft, al jaren geleden, binnen de Gemeente Gemert zijn eigen Keizerrijk Monera gesticht en de Gemeente vond dat het tijd werd om dat ook naar buiten toe zichtbaar te maken. Gerard kreeg de opdracht een ontwerp te maken voor een kunstwerk  dat geplaatst zou worden aan de rondweg van Gemert. Dáár waar je vanaf Eindhoven en Helmond, Gemert binnenkomt staat nu de Klaïda, de poort. Een monumentaal kunstwerk, zoals al het werk van Gerard, in felle opvallende kleuren. Versierd met allerlei ornamenten die allemaal hun eigen betekenis hebben.

Deze week werd het kunstwerk opgebouwd en iedereen die er langs kwam werd meteen enthousiast. De bonte kleuren knallen in het landschap maar geven er ook een speelsheid aan die alleen Gerard kan bedenken.
Het monument is te groot om in te pakken en vervolgens te onthullen dus werd er gekozen om er plechtig het laatste stukje bovenop te zetten.
Vanmorgen verzamelde zich bij het Gemeentehuis een grote groep mensen om dit gedenkwaardige  moment mee te maken.
Familie en vrienden van Gerard, de Burgemeester en Wethouders van ons dorp, de Groene en de Rooie Schut,  Harmonie Exelsior, vertegenwoordigers van het Museum Dr. Guislain, Ton Thelen de biograaf van het boek over Gerard en natuurlijk Het Ministerie van Eten en Drinken. (het Ministerie heeft per slot haar naam aan Gerard te danken!)
Van het Gemeentehuis ging het in optocht, met de beide Schutten en de Harmonie voorop, naar het huis van Gerard, het Keizerrijk Monera. Daar sloten Gerard en zijn familie aan in de stoet en gingen we met het nog te plaatsen kruis, op weg naar de Klaïda.

IMGP0024

Vanuit een hoogwerker plaatsten de Burgemeester en Gerard samen het laatste ornament op het kunstwerk. Een spannend moment, zowel Gerard als de Burgemeester hebben wat last van hoogtevrees en het was behoorlijk hoog, maar na wat gemanoeuvreer met de kraan kwam het toch helemaal goed! Onder luid applaus daalde de hooglader weer op Gemertse bodem..

IMGP0116

Natuurlijk volgde een mooie toespraak van de Burgemeester en ook Gerard had nog een en ander te vertellen. De beide Schutten brachten een vendelgroet en de Harmonie bracht een aubade aan Gerard.
En vanzelfsprekend gingen we daarna met z’n allen naar Café Dientjeom een kleine versnapering te nuttigen.

klaida 174

Ik heb het schrijven van dit stukje even onderbroken want de Keizer van Monera kwam op bezoek, zoals altijd op zaterdag. Het was dit keer een bliksembezoek want hij moet nog naar twee feestjes vanavond en hij was moe van alle doorstane emoties en spanning. Maar:  “Ut waar skôn, kei skôn”!!!

En dat vonden wij allemaal! En Gemert heeft er een prachtig kunstwerk bij gekregen, ons dorp wordt steeds mooier!

De kunstenaar Gerard van Lankveld is autodidact en behoort tot de zogenaamde Outsider  Artists.
Hij exposeerde al op vele plaatsen waaronder het museum Dr. Guislain te Gent (B).

Wie meer over Gerard en zijn werk wil weten kan de documentaire bekijken op You Tube gemaakt door  Josef Devillé..

De documentaire werd gemaakt bij het boek dat Ton Thelen schreef over Gerard van Lankveld; Monera Carkos Vlado.

© ellen