Entrecôte met in room gestoofde paddenstoelen…

 

entrecote met boontjes en paddestoelen 012

Paul vond vanmorgen een stuk of vier paddenstoelen. Mooi voor een lekkere saus bij de entrecôte.
Deze saus is natuurlijk het lekkerste als je wilde paddestoelen gebruikt maar ook goed te maken met bijvoorbeeld biologische kastanjechampignons. De bedoeling is de saus mooi in te laten dikken.
Gebruik wel echte room en geen light- of kookroom, dat werkt niet goed en is ook niet zo smakelijk.

250 gram paddestoelen, schoongemaakt en in stukjes of plakjes gesneden
1 ui, fijngesnipperd
75 spek, in blokjes gesneden
1 eetlepel olijfolie
125 ml room
peper, zout en een handvol versgehakte peterselie

Verhit de olie en fruit daarin ui en spekblokjes aan.
Voeg de paddestoelen toe en bak ze lichtbruin.
Voeg de room toe en laat alles op een heel laag vuur in ongeveer 20 minuten tot een mooie saus indikken. Doe de peterselie erbij en laat even meestoven. Breng verder op smaak met peper en zout.

entrecote met boontjes en paddestoelen 010

Heel lekker om hierbij een entrecôte te eten. Ik koop meestal één flinke entrecôte voor twee personen.
Het vlees ruim van te voren uit de koeling halen en licht bestrijken met olijfolie. Inwrijven met grof zeezout en tussen de hete gril naar smaak grillen. Ik reken voor rosé vlees 4 minuten aan elke kant.
Laat het vlees even rusten en snijd er dan dunne reepjes van. Serveer op een voorverwarmde schaal.
@ ellen

Slopen en andere genoegens…

 

Cremant de Bourgogne 003

Het slopen van de tussendeur, eergisteren, bleek geen daad op zich. Het was slechts onderdeel van een verregaande opknapbeurt van de keuken. Alle koffiepotten, kruidenpotten, voorraadpotten en resterend keukengerei werden grondig ontvet en een deel van de keuken opnieuw geschilderd. En dat allemaal binnen de tijdsspanne van één etmaal. De Jongste Bediende tekende voor het sloopwerk, en Ellen voor de rest. Mijn aandeel in het hele gebeuren was nihil. Ik besloot dan maar voor Ellen te koken. Ik maakte een snelle, eenvoudige doch smakelijke en voedzame saus voor bij de pasta.

Ik liet een uitje in wat olijfolie glazig worden. Daarbij voegde ik een flinke teen knoflook(gesnipperd). Ik sneed een flinke tomaat uit de collectie van Piet in kleine blokjes en liet die vervolgens meesmoren. Toen het het vocht bijna verdampt was deed ik er de inhoud van een blikje tonijn bij. Op het allerlaatst ging er dan nog fors wat grof gehakte basilicum bij. Klaar was de saus. Geen peper, geen zout. De saus was zo prima van smaak. Intussen had ik de spaghetti gekookt en afgegoten. Ik schepte de pasta door de saus en het gerecht kon op tafel. Eenvoudiger kan het toch niet, zou je denken. Wat kan hiér nu mee fout gaan? 

De spaghetti lezer, de spaghetti… Het simpelst te bereiden onderdeel van dit simpele gerecht… De spaghetti was niet gaar! Even probeerde ik het nog te verkopen als “al dente”, maar ik moest toch snel toegeven dat ik het gewoon had verpest. Het gedoe leverde de hilarische situatie op van samen de bruikbare sliertjes, één voor één, uit de pan peuteren. Maar ik had er intussen behoorlijk de pest over in. Zodanig zelfs dat ik vergat een foto te maken.

Daarom schenk ik de lezer van dit artikel dan maar bovenstaand prachtbeeld. Ellen nam de opname op de ochtend dat we die mooie fles Crémant de Bourgogne dronken, een paar weken geleden. Het ging haar bij de foto speciaal om dat metalen dopje. Het heet Plaque de Muselet. Er schijnen hele volksstammen te bestaan die die dingen verzamelen. Er wordt zelfs voor zeldzame exemplaren grof geld geboden. Mij wordt overigens verboden wéér een nieuwe verzameling te starten! Ik gehoorzaam met tegenzin…

© paul

Parelhoen met zuurkool…

 

parelhoen 005

Escoffier schrijft dat je parelhoen net zo kunt bereiden als fazant, dus heb ik vandaag maar eens een parelhoen gestoofd op een bedje van zuurkool.
Wij zijn allebei heel tevreden over de smaak van parelhoen. Smaakt als de betere kip, een beetje wild misschien.

Ik maakte het parelhoen vandaag als volgt klaar;
1 parelhoen van ongeveer 1 kilo
boter
1 ons ontbijtspek in dunne plakjes
1 ui, fijngesneden
500 gram zuurkool
1 glas Riesling
1 kop bouillon
scheutje room
peper en zout

Bestrooi het hoen met peper en Zout en bind de plakjes spek op  de borst.
Verhit de boter en braad daarin het parelhoen rondom bruin. Voeg de ui toe en bak ze even mee.
Blus dan af met een glas Riesling en schik de zuurkool rondom de vogel. Voeg de bouillon toe en zet de pan met de deksel erop in een voorverwarmde oven op 175 graden. Laat zo 75 minuten stoven. Roer er na 60 minuten een scheutje room door.
Schik de zuurkool op een schaal en leg het hoen in het midden.
Wat aardappelpuree erbij een glas Riesling.
Espresso toe.
@ ellen.

La Rulles Triple…

 

11 mei 2007 012

Weken heb ik lopen zoeken, maar ik vond mijn proef-aantekeningen niet terug. Ik had het intussen allang opgegeven. En nu sloeg ik een oude agenda open, en ja hoor, daar waren ze dan. De foto zat nog ergens in het archief, die heb ik er maar snel bij gezocht.

Het gaat over bier van een nog jonge brouwerij: La Rulles. De brouwerij is gevestigd in het plaatsje Rulles, iets ten noordwesten van Arlon in Belgisch Luxemburg, aan de E411. De brouwerij bestaat nog maar sinds een jaar of acht. Het brouwen vindt op kleine schaal plaats,  je treft het bier buiten de Gaume-streek nauwelijks aan. Het was voor mij de eerste keer dat ik het dronk. Van de vijf soorten die de brouwerij uitgeeft koos ik voor de triple. Ik heb genoten.

Een zacht bier van de hoge gisting dat narijpt op de fles. Het is mild bitter van smaak. De smaak is aangezet met thijm en honing. De afdronk is zacht maar lang. De triple geurt mooi, een beetje naar hooi, een beetje naar gist. Het kriebelt aangenaam in je neus. Een fors alcoholgehalte heeft het bier: 8,5 %. Dat het op de foto wat troebel oogt komt omdat ik het depot altijd mee uitschenk, ik vind dat lekker. Al met al een aanwinst in de lange rij triple-bieren die België te bieden heeft. Ik ga beslist de andere bieren van La Rulles proberen.

© paul

Puy linzen en worstjes…

 

linzen en worstjes 022

We moeten de diepvries weer eens ontdooien dus moet alles opgemaakt worden. En dus haalde Paul er gisteren een flink stuk worst uit. Ik houd niet zo van braadworst en zeker niet zo’n gewone gebakken worst met aardappelen en groente. Er moest dus iets anders bedacht worden.
Ik maakte van de lange worst kleine sausijsjes. De worst afknijpen op 7 centimeter en dan voorzichtig een aantal keren draaien, afsnijden en klaar.
Ik bakte de sausijsjes even bruin in wat olijfolie en voegde een fijngesneden uitje en een teentje knoflook toe. Even laten bruinen en vervolgens 300 gram rijpe tomaten erbij, wat peper en zout.
Dat liet ik zo een half uurtje sudderen. Op het laatste nog wat vers gehakte koriander erover gestrooid en klaar; een smakelijk stoofpotje.

We aten er linzen uit Puy bij, ik beschreef dit recept al ooit. En een groene salade van gewone kropsla. We eten wel twee dagen van zo’n enorme krop zomersla.

En natuurlijk espresso toe.
@ ellen.

Appeltaart…

 

appeltaart 002
Er zijn nu allerlei soorten verse Hollandse appeltjes. Ze zagen er vanmorgen zo smakelijk uit dat ik besloot een appeltaart te bakken. Ik gebruikte dit keer Elstar. Meestal bak ik deze taart met Goudreinetten maar daar is het nog wat te vroeg voor.

Voor een dichte appeltaart van Wener deeg;
250 gram bloem
200 gram boter
125 gram fijne suiker
mespuntje zout
2 eidooiers
Zeef de bloem op het werkblad en maak een kuiltje in het midden. Snijd de boter in kleine stukjes en verdeel ze over de bloem, bewerk ze met je vingertoppen tot ze zacht zijn. Voeg de suiker toe en het zout en werk dit door de boter. Voeg de eidooiers toe en meng alles zorgvuldig met de bloem.
Kneed nu snel tot je een mooie deegbal hebt en zet die onder folie een uurtje in de koelkast.

Bestrooi het werkvlak met bloem en rol de deeglap snel uit. Bekleed de bodem en randen van een ingevette springvorm met het deeg. (bewaar een plak voor de bovenkant)

appeltaart 011

Voor de vulling;
6 kleine Elstar appeltjes
1 handvol geweekte rozijnen
2 á 3 eetlepels honing
snuifje kaneel
Schil de appels en snijd ze in kleine stukjes.
Strooi er de rozijnen over en het kaneelpoeder.
Druppel de honing erover en sluit de taart met de tweede deegplak.
Prik met een vork wat gaatjes in de bovenkant zodat er wat stoom kan ontsnappen.
Bestrijk het gebak met een losgeklopt ei.
Bak de taart ongeveer 1 uur in een voorverwarmde oven op 175 graden.

@ ellen

Varkensvlees uit de wok…

 

chinees 004

Eigenlijk wilde ik vandaag een mooie maaltijd maken. Lekker uitgebreid koken en dineren…
Maar plotseling zag ik een spinnenweb, en de ramen moesten ook eens gelapt, en de deken van hond Max in de was en eigenlijk stond die tussendeur me al jaren in de weg…
Grote schoonmaak dus, geen tijd om uitgebreid te koken, maar wèl zin in iets lekkers!
Stukjes varkensvlees uit de wok, snel klaar, beetje rijst erbij en nog wat linzen van gisteren.
Voor twee personen;

1 ui, 1 teentje knoflook, 1 spaans pepertje, 1 stukje verse gember alles heel fijn gesneden
250 gram biologisch varkensvlees in kleine stukjes
wat olie
1/2 theelepel vijfkruidenpoeder (chinese winkel)
1 koffielepel sesamolie
1 theelepel chinese rijstwijnazijn
1 eetlepel paddenstoelensojasaus, 1 eetlepels gewone lichte sojasaus
1/2 paprika, 1/2 komkommer in reepjes gesneden
flink wat vers gehakte koriander

Verhit de olie in de wok en bak ui, knoflook, pepertje, gember om en om. Doe het vijfkruidenpoeder erbij en roer alles goed om.
Voeg het vlees toe en bak het bruin. Dan de paprika en komkommer erbij doen en omscheppen.
Vervolgens de rijstwijnazijn, de mushroomsaus, de sesamolie en de sojasaus toevoegen.
Laat het geheel zo een paar minuten stoven, strooi er de koriander over en dien snel op.

En espresso toe met een stukje appeltaart.

We gaan snel opruimen en verder met het slopen van de tussendeur!
@ ellen.

De tomaten van Piet…

 

12-9 006

We hadden het er bij gelegenheid al wel eens over gehad, op die spaarzame momenten dat we elkaar ontmoetten. Over  de tomaten van Piet.
Piet hield altijd al van koken en van een goede maaltijd. Ook Piet liep regelmatig tegen de onmogelijkheid aan om goede producten te vinden.
Hij liet het er niet bij. Hij huurde een landje op het volkstuinecomplex aan de Boekelse weg en ging zijn eigen groenten kweken. Met name in tomaten was hij geïnteresseerd. Op de volkstuinen waren er meer die zich met dat gewas bezig hielden en zo vond er uitwisseling van kennis en zaaigoed plaats.
Piet heeft intussen 27 soorten en rassen. Ze luisteren naar exotische namen als Portugese Marmanda, Black Plum, Chioggia, Basinga. Ze zijn rood, geel, groen en paars van kleur. Allemaal met specifieke eigenschappen en een andere smaak. Sommige voor de soep, andere voor sauzen en salades.

Vandeweek stond Piet op de stoep. De laatste tomaten waren geoogst en van een aantal soorten had hij “present-exemplaren” bij zich. Of we maar wilden proeven. Dat hebben we de afgelopen dagen gedaan. Ellen verwerkte er een aantal in een tomatensoep. Er gingen er een stel in de saus bij de rog en ze maakte een grote schotel tomatensalade. En de rest hebben we zo uit het vuistje weggesmikkeld. Smaaksensaties van suikerzoet tot fris-zuur. Geweldig…

Piet vertelde dat hij en zijn tomatenvrienden zich willen toeleggen op rassen en soorten uit Oost Europa. Ook daar slaat de rationalisatie in de landbouw toe en dat gaat altijd ten koste van soortendiversiteit. En iemand moet zich dan toch opwerpen voor het behoud van het erfgoed.
Kijk lezer, van dat soort initiatieven worden wij altijd heel vrolijk, hier op het Ministerie…

© paul

Biefstuk met frietjes en sla…

 

biefstukje met frietjes 004

Heel simpel vandaag; biefstukje met sla en frietjes. Daar valt eigenlijk weinig over te zeggen. Ik gebruikte voorgebakken Vlaamse frieten, dat was stom. Had ik maar gewoon zelf een paar aardappelen geschild en gesneden. Deze voorgebakken, diepgevroren frieten, smaken naar puree met een kartonlaagje eromheen. Jammer, een gemiste kans want eigenlijk kan een zelfgebakken frietje heel lekker zijn.
Gelukkig was de salade prima. Gewone groene kropsla, gewoon uit Nederland. Even wassen, drogen en aanmaken met 2 eetlepels olijolie en 1 koffielepel witte wijnazijn met noten van Edmond Fallot, een uitje in fijne ringen gesneden en een gebakken geitenkaasje met spek.

(De azijn hebben we in Frankrijk gekocht tijdens de vakantie, moeten we volgende keer meer van kopen. Deze azijn is werkelijk prima!)
Espresso toe.
@ ellen.

Gebak voor het Ministerie…

 

vakantie juli 2007 228

“Zoek maar een mooie foto uit, en maak eindelijk dat stukje!” zei ze toen ze vanochtend de deur uit ging. En dat doe ik dan.

Je hebt van die tijden dat alles op een hoop komt. Zondag kwamen de nacht-collega’s eten, en verder kregen we het hele weekend door bezoek. Wij vonden het prachtig, we kwamen daardoor echter niet toe aan de dingen die we óók gepland hadden.
Bijvoorbeeld had ik je willen vertellen wie de halfmiljoenste pagina heeft bekeken.
“Wat zegt U?” 
Jazeker lezer, sinds het ontstaan van het Ministerie zijn er een half miljoen pagina’s bekeken op dit web-log.
Het zag er aanvankelijk naar uit dat het heuglijk feit ergens aan het eind van deze week zou plaats vinden en dat we in alle rust van uur tot uur de bewegingen op het web-log zouden kunnen volgen. We zouden dan iets aardigs doen met of voor de vereerde lezer-van-half-miljoen. Echter…

Afgelopen vrijdagochtend werd het Ministerie geïnterviewd door Ad de Koning,  journalist van het Eindhovens Dagblad. De dag daarop stond er al een artikel in de Helmond-bijlage van die krant. Mét foto besloeg het bijna een halve pagina. We waren natuurlijk gepast trots, dat kun je begrijpen. We konden echter niet bevroeden wat zo’n artikel teweeg brengt. ‘s Ochtends in de plaatselijke Super begon het gedoe: “Wah itte gullie vanaovund?” Niet één, maar wel tien keer. Op de markt in Helmond werden we door vreemden aangesproken. Ook zij hadden de krant al gelezen. We kregen berichtjes uit Spanje. En er waren nog anderen die reageerden op het log. Mensen vinden het echter makkelijker om te reageren via de mail. Onze mailbox zit nu dan ook verstopt. Hartverwarmende reacties, dat zeker. We zijn er trots op en een beetje verlegen mee.
Een direct gevolg was natuurlijk ook een forse toename van bezoekers. Hadden we er de laatste maanden vijf- à zeshonderd per dag, gisteren steeg het aantal naar 1014 (duizendveertien!).
Tja, en in dát gedoe zijn we dan de halfmiljoenste-pagina-bekijker uit het oog verloren. Ergens in de heel vroege zondagochtend moet hij of zij gepasseerd zijn. Het is niet meer te achterhalen.
Er komt echter een hernieuwde kans op een web-log-feestje. Binnenkort zullen we de tweehonderd duizendste bezoeker ontvangen. We zullen ons best doen om die wél te traceren.

De foto nam Ellen tijdens onze vakantie. Mensen-goedheid, wat was dat een lekker gebakje.

© paul