EZELTJESWORST…

Iets beneden Arlon (de Schoone Stadt Aarlen) in het zuidelijkste puntje van België ligt een groot winkelcomplex in de weilanden. Het ligt er strategisch, aan de Luxembugse en Franse grens, een ware Euregio. Je vindt er supermarkten, tuincentra, beddenwinkels, meubels, eetgelegenheden, grote en kleine bedoeningen… Aardig tussen al dit consumptiegeweld zijn de kleine marktkraampjes. De handelaren komen uit alle delen van Europa, werken een paar maanden op die stek en verdwijnen dan weer om plaats te maken voor anderen. Het merendeel van de handelswaar is streekgebonden voedsel. Er stond een kraam met spullen uit Corsica. Kazen, hammen, worsten, koek en honing. Achter de kraam een jongen en een meisje. De jongen leed zichtbaar aan ADHD, maar verkopen kon hij als de beste (misschien juist daarom wel?!). Mij verkocht hij een ezelworstje en een pot honing. De honing smaakte naar honing, maar geurde werkelijk subliem. Alle kruiden van het Corsicaanse platteland (Maquis) waren erin terug te vinden. Heel bijzonder. Het ezelworstje hebben we pas thuis, op het Ministerie, aangesneden. Een harde, in open lucht gedroogde worst, die bestond uit 70 % ezelvlees en 30 % varken en verrijkt was met hele peperkorrels. Verder hadden ze er niet mee gerommeld. De smaak leek wel op die van paardenvlees, een beetje zoet. Ook al zou je het niet denken, het worstje was vrij vet. Overigens was het worstje tè sterk gezouten en dat deed fors afbreuk aan de kwaliteit. Conclusie: een worstje van boven gemiddelde kwaliteit, maar je betaalde er dan ook boven gemiddeld voor: elf euro. Prijs en kwaliteit stonden niet in verhouding.

© paul

MEER REINHEITSGEBOT…

 

Ik had mijn artikel over het Reinheitgebots nog niet geplaatst of er was al een reactie: Nooit geweten dat dit ook daadwerkelijk wordt gevierd. Maar is dat reinheidsgebot niet al een tijdje niet meer van kracht of versoepeld oid? Een jaar of wat geleden is de duitse markt in elk geval ook open gesteld voor bieren die er niet helemaal aan voldeden zoals Heineken.

Beste Lobee: Het zit allemaal nog een tikje ingewikkelder. De oude bierwet stamde uit 1923 en werd kort na de oorlog herzien. Het Reinheitsgebot was daarin geregeld. Voor bovengistend bier waren de regels een stuk ruimer, maar het viel toch allemaal onder het Reinheitsgebot. Het betekende heel simpel dat bieren die op een andere manier werden gebrouwen (nagenoeg alle buitenlandse bieren) de naam Bier niet mochten dragen. In 1987 was er een uitspraak van het Europees Hof die deze bepaling tot flauwe kul verklaarde. De markt was overigens al open voor buitenlandse bieren. Met de val van de muur en de komst van de Neue Bundesländer werd ook de behoefte van Oostduitse brouwerijen om hun streekbieren in de markt te plaatsen weer aktueel. Het ging met name om traditionele Schwarzbieren, die met een bepaald soort suiker worden gemaakt. Ook die brouwers wonnen hun zaak bij de rechter. De Duitse consument blijft evenwel in groten getale aan het Reinheitsgebot vasthouden. De reclame maakt daar dankbaar gebruik van. Hefeweizenbier uit Beieren wordt verkocht met het predikaat Reinheitsgebot, terwijl Hefe (gist) en Weizen (tarwe) in het hele document niet voorkomen.

Groet, Paul, Ministerie enz.

© paul

TAG DES DEUTSCHEN BIERES…

 

Het Hoofd van het Ministerie, het Kind en de Jongste Bediende gaan straks een feestje vieren in het dorp. (Marleen grieselt d’n bouw aan.) Aspergemarkt, manifestaties in het Boerenbondsmuseum en de historische optocht er naar toe, én natuurlijk het terug in gebruik nemen van etablissement “De Kroon” door de Wijndynastie, dat alles staat op het programma. Onze Oosterburen, lezer, zij vieren deze dag hun eigen feestje: De Dag van het Duitse Bier. Het gebeurt overigens jaarlijks, altijd op 23 april, sinds 1994. “Bundesweit” zijn er aktiviteiten. Er wordt speciaal bier gebrouwen (lagering 120 dagen), Brouwerijen geven genummerde flessen uit. Overal feest, binnen en buiten. De datum is natuurlijk gekozen omdat op 23 april 1516 het Reinheitsgebot van kracht werd. Daar zijn ze nog steeds stiktrots op. Dit artikeltje staat er niet in de laatste plaats omwille van het prachtig affiche. Ik heb niet kunnen achterhalen wie de maker is. Wie helpt me?

© paul

REINHEITSGEBOT….

23 april 1516. Vandaag op de kop af 490 jaar geleden vaardigde Hertog Willem de Vierde van Beieren het Reinheitsgebot uit. Het gebod regelde aan de ene kant de prijs van bier, en aan de andere kant de inhoud. Het is de oudste warenwet ter wereld. Bepaald werd dat bier alleen gebrouwen mocht worden van water, gerst en hop. Door de jaren heen namen steeds meer Duitse staten het Reinheitsgebot over en in 1906 gold het voor heel Duistland. Een van de gevolgen was dat typische streekbieren die op andere wijze en met andere middellen gemaakt werden geen bier mochten heten. Of bij voorbeeld dat Tsjechische brouwerijen verschillende bieren moesten brouwen. Eén soort voor thuis, een andere voor Duitsland. In 1926 werd er een nieuwe bierwet uitgevaardigd waarin het Reinheitsgebot werd opgenomen, maar ook wat versoepeld. Die wet geldt in grote lijnen nog. Strikt genomen was het nooit mogelijk om volgens het Reinheitsgebot te brouwen. Er is namelijk géén sprake van gist en dat is toch een onontbeerlijk bestanddeel. Brouwers losten dat op zoals ze het altijd al hadden gedaan, namelijk door de (gist)koek die van het oude brouwsel was over gebleven bij het nieuwe te doen. 

Wordt door huidige bierdrinkers vooral het belang voor de smaak als voornaamste reden aangegeven om bij het Reinheitsgebot te zweren, oorspronkelijk lag er iets anders aan ten grondslag. Rogge en tarwe waren edeler granen, ze dienden beschikbaar te blijven voor het bakken van brood. De achtergrond bij deze gedachte was dat al die edelen en landbezitters die schatplichtig waren aan het opperste gezag geen goed meel achter zouden kunnen houden onder het mom het al verbruikt te hebben in het bierbrouwproces. Met name in tijden van misoogst, oorlog en hongersnood dienden ze het goede graan tegen vastgestelde prijzen aan de noodruftige bevolking beschikbaar te stellen. Een andere reden was dat er bij het bierbrouwen allerlei zaken gebeurden die schadelijk konden zijn voor de bevolking. Zo werd bier bijvoorbeeld “opgepept”met psycho-aktieve stoffen als bilzenkruid, dolle kervel en gagel. Krijtmeel werd gebruikt om zuur bier weer wat genietbaar te maken, roest om bier te kleuren en vliegenzwam om de smaak te verfijnen. Het Reinheitsgebot maakte een einde aan deze zaken. Mocht er dan geen (in Beieren zeer populair) tarwebier meer gebrouwen worden? Natuurlijk wel, je moest er de Hertog alleen fors voor betalen. Heel veel Duitse bierdrinkers zweren nog steeds bij bieren die het predikaat Reinheitsgebot dragen. Ik ben meer van de Belgische traditie. Het kan me niet schelen waar het bier van gemaakt is, als het maar eerlijk, zuiver en met zorg gebrouwen is. Sinds 1994 viert men in Duitsland op 23 april de Dag van het Duitse bier. Klik op de streep en je vindt de oorspronkelijke tekst van hetReinheitsgebot en de Nederlandse vertaling.

Zie ook: meer Reinheitsgebot…

© paul

RAVIOLI MET SPINAZIE EN RICOTTA…

Gisteren was het een stralende lentedag, vandaag was het weer koud en bewolkt. Het is een wisselend weekend zowiezo, gisteren hevig in de tuin gewerkt, vandaag dakpannen gesjouwd bij de Jongste Bediende. Ik begin spierpijn te krijgen van al dat ‘ongewone” werk. Ik ben nu wel toe aan een wat rustiger karweitje. Nog een keer zelfgemaakte pasta dus. Zelf pasta maken is niet moeilijk, je moet gewoon even de slag te pakken krijgen. Daarna gaat het sneller dan aardappelen schillen. Gisteren ravioli met vlees, vandaag, vegetarisch; Ravioli met ricotta en spinazie. Maak pastadeeg van 300 gram bloem en 3 eieren. (zie recept gisteren )Vulling; 250 gram verse spinazie even koken in weinig water. Goed uit laten lekken, het vocht er zoveel mogelijk uitknijpen en dan de spinazie fijnhakken. 150 gram ricotta, 1 koffielepel geraspte nootmuskaat, 75 gram vers geraspte Parmezaanse kaas, zout, versgemalen zwarte peper, 2 eidooiers. Het pastadeeg uitrollen in brede lappen De ingrediënten voor de vulling goed mengen. Leg, steeds ongeveer op 5 cm van elkaar, een theelepel van de vulling, op één vel van de pasta. Leg het volgende vel erop en druk rondom de vulling de randen goed aan of vouw ze om en snijd ze op maat. Leg de ravioli op een theedoek tot ze allemaal klaar zijn. Kook de ravioli in een grote pan met gezouten water ongeveer 4 minuten. Dien ze op met gesmolten boter met een paar blaadjes salie en wat Parmezaanse kaas. 

Vanavond at de Keizer van Monera ook een hapje mee. We aten ravioli, daarna een ribkarbonaadje met ruccolasalade en tomaat. Espresso toe.

© ellen

De salie van een Italiaanse Heer…

Op de hoek bij het eerste huis in de kom van Septfontaines (Lux) staat een enorme Saliestruik te groeien. De tuin ligt een stuk boven de weg, zodat de takken van de struik ook mooi afhangen, en ‘s zomers bloeit-ie overdadig. De struik stond er al toen we voor het eerst in Septfontaines kwamen, en dat is toch alweer zo’n vijfentwintig jaar geleden.

Het huis, een voormalige boerderij, behoorde tot voor kort aan een Italiaanse familie wiens naam me nu even ontschiet. (Italianen waren de eerste gastarbeiders in Luxemburg, zij maakten net na de oorlog kapitaal in de mijnen en zware industrie.)

Twee maal per jaar verblijven we met 18 vrienden en vriendinnen in het plaatsje, het Ministerie zorgt die dagen voor de inwendige mens. Op zekere dag vereiste de receptuur van de te koken maaltijd verse kruiderij, en in het bijzonder verse salie. Het lag voor de hand bij de Italiaanse familie aan te kloppen ten einde wat van het kruid te mogen plukken. De oude heer des huizes vond het maar vreemd. Hij sprak geen Luxemburgs, geen Duits en slechts een handvol Frans. Wij konden met moeite onze bedoelingen duidelijk maken. Uiteindelijk mochten we wat blaadjes plukken.

Later op de avond kwam de oude heer onze camping opgewandeld met een stek van zijn salieplant. Omstandig bood hij excuus aan voor zijn terughoudendheid  van die middag. Zijn kinderen (die we regelmatig in het plaatselijk café troffen) hadden hem duidelijk gemaakt wie we waren en waartoe we het kruid nodig hadden. Sinds die avond groette de oude heer ons iedere keer wanneer we langs zijn huis slenterden.

De stek hebben we achter onze oude Castle geplant. Hij staat daar alweer een jaar of vier te groeien, en later in het jaar uitbundig te bloeien. Ik had hem in het najaar terug willen snoeien, het is er niet van gekomen. Zoals je ziet zit het blad van vorig jaar er nog ongeschonden aan, maar als je goed kijkt dan zie je de frèle nieuwe scheutjes er al tussendoor piepen. De plant levert krachtig blad, steviger en geuriger dan onze salie thuis. De jonge loten zijn het lekkerst (dat is altijd zo), maar deze variant (of ras, of hoe dat ook heet) blijft smaak en geur geven, ook in de winter. Verder is het blad groot van formaat en daarom uitermate geschikt om te frituren. “Muisjes” heet dat op z’n Italiaans, maar daar zal Ellen nog wel eens over schrijven. Overigens is de moederplant echt Italiaans, meegebracht door de oude heer uit zijn geboortedorp. De oude heer is terug naar Italië. Hij heeft domicilie gekozen in zijn geboortedorp, ergens in Calabrië.

© paul

RAVILOLI, DEEG EN VULLING…

 Ravioli met vleesvulling. Ik had er vanmorgen echt zin in; zelf pasta maken. Ik had nog goede tarwebloem in huis. Er was nog gehakt en basilicum, dus wat wil een mens nog meer. Mooi weer! Toch maar eerst in de tuin werken… en dat liep natuurlijk helemaal uit. Gevolg dat ik om 6 uur nog aan de ravioli moest beginnen. Maar geen probleem, zelf pasta maken is zo klaar.

Maak pastadeeg van; 3 eieren, 300 gram durrum tarwebloem, beetje zout. Breek de eieren in het midden in een kuiltje in de bloem. Meng de eieren en de bloem tot je een mooie egale massa hebt en kneed het deeg grondig door. Laat het deeg even rusten en kneed dan verder in de pastamachine of rol het uit met een deegrol. Rol het deeg uit tot 3 mm dikte en snijd er vierkanten uit van ongeveer 7×7 cm. Vleesvulling; 250 gram gehakt 2 sjalotten, zeer fijn gehakt 1 lepel olijfolie 75 gram vers geraspte Parmezaanse kaas 2 eieren 1 eetlepel vers gehakte basilicum nootmuskaat, peper, zout. Bak het gehakt met de sjalotten even aan in de olie. Haal de pan van het vuur en laat het mengsel afkoelen. Als het gehakt afgekoeld is meng je er de rest van de ingrediënten door. Laat de vulling zo 20 minuten rusten. Leg een koffielepel vulling op de deegplakjes en vouw ze in een driehoek, goed dicht. De randen goed aandrukken met een vork. Vouw en vul zo verder tot het deeg op is. Leg de raviloli’s op een schone theedoek tot ze allemaal klaar zijn.

© ellen

ASPERGEMARKT IN GEMERT…

Voor wie komende zondag nog een uitstapje wil maken is ons dorp Gemert een mooi reisdoel. Zondag wordt in Gemert de Vrije Heerlijckheid Asperge gepresenteerd. Acht aspergetelers uit Gemert willen gezamenlijk de Gemertse asperge promoten. Zij doen dit op de aspergemarkt die in het centrum van Gemert wordt gehouden. De markt wordt om 10.45 uur officieel geopend. Vanaf 11.00 tot 17.00 kun je genieten van allerlei aspergehapjes, klaargemaakt door restaurateurs uit Gemert-Bakel. Er is een aspergeschilwedstrijd en er zijn demonstraties hoe je de asperges het beste kunt behandelen na aankoop. Bijpassende wijnen zijn er natuurlijk ook volop te proeven. De leden van het Brabants Aspergegenootschap zullen aanwezig zijn om vragen te beantwoorden. Verder kun je nog genieten van een andere aantal regionale producten zoals geitenkaas, en biologisch vlees. Het Boerenbondsmuseum gaat zondag, na de winterstop, ook weer open. Vooraf aan deze opening trekt er een bonte stoet waarin allerlei oude ambachten worden uitgebeeld, door het centrum van Gemert. Natuurlijk wordt dat alles opgeluisterd door een keur aan blaasorkesten en andere muziekmakers. En om het verhaal compleet te maken; Café de Kroon gaat op deze dag ook weer open. (zie ook het artikel kleinzoon Dientje Wijn )

© ellen

DE FORELLEN VAN FLORRIE…

 De vorige beheerders van de camping waar onze oude Castle staat geparkeerd zijn een nieuwe bedoening gestart. Ze beheren een viswater en het daarbij behorend café. Het Ministerie bezocht de nieuwe werkplek aan de rand van het plaatsje Redange. Het complex bestaat uit twee forse visvijvers en een kleinere. Daarbij nog drie kweekbassins. Het café doet denken aan een eenvoudig strandpaviljoen, zoals je ze wel vindt aan onze kust. De bedoeling is dat je zelf vist. Je huurt een plek en er wordt vis voor jouw uit gezet. Per persoon twee forellen van 300 gram en één van 1 kilo. Dat is ook wat je mee naar huis mag nemen. Alles wat je meer vangt kun je bijkopen. 

Het Ministerie vist niet, maar dat hoeft geen probleem te zijn. De volgende keer dat we er komen kunnen we zo een maaltje kopen. En zeg nou zelf, wat is er lekkerder dan vijververse forel?

© paul