Al het biologische varkensvlees is op, we moeten nodig nieuwe voorraad gaan kopen bij de Sumiranboerderij. In de supermarkten hier in het dorp kun je ook wil biologisch vlees kopen maar wij vinden dat niet lekker en bovendien erg duur. Nou ja, er zit dus niets anders op dan rund- of lamsvlees te eten of vis of vegetarisch deze week. Iedere keer hetzelfde stoofpotje gaat vervelen dus besloot ik vandaag maar iets anders te maken dan anders. Delicious inspireerde me tot deze Thaise curry van rundsvlees. Ik veranderede het recept een klein beetje en paste de hoeveelheden wat aan.

Voor de kruidenpasta hield ik ongeveer dezelfde hoeveelheid aan als in het recept van Delicious. De curry wordt dan flink pittig. Wil je het wat minder pittig, neem dan minder van de chilivlokken.

Gebruik een pan met deksel die in de oven kan.  Verwarm de oven voor op 160 graden.

• 2 theelepels gedroogde chilivlokken
• 2 tl komijnzaad
• 1 tl witte peperkorrels
• 1 tl grof zeezout
• 5 kardemompeulen (kneuzen en de zaadjes eruit halen)
• stukje gemberwortel van 2 cm, geschild en fijngehakt
• 1/2 rode ui, zeer fijngehakt
• 6 tenen knoflook, geperst
• 2 eetlepels korianderstengels
• 3 eetlepels zonnebloemolie
• 750 gram sukadelappen in blokken gesneden
• 1 eetlepel vissaus
• 1 stukje citroengras 5 cm
• 3/4 blik kokosmelk
• water
• 1 tl fijne suiker
• 3 middelgrote aardappelen, geschild en in blokken gesneden
• 1 eetlepel limoensap
• Flink wat verse gehakte koriander

Stap de chilivlokken, komijnzaad, peperkorrels, kardemom en het zeezout in een vijzel fijn. Voeg uien, gember, koriander  en knoflook toe en stam er een mooi pasta van. Verhit de olie en bak het rundvlees rondom lichtbruin aan. ( bak het vlees in delen dan wordt het sneller bruin en gaat het niet aan het garen i.p.v bakken)

Neem het vlees uit de pan en bak nu de kruidenpasta even aan in de olie. Bak ongeveer 2 minuten onder goed roeren, tot de kruiden beginnen te geuren. Doe dan het vlees terug in de pan en giet er de kokosmelk over. Voeg de aardappelen toe en de vissaus, het stukje citroengras en de suiker. Giet er vervolgens wat water op tot alles helemaal bedekt is en zet de pan met deksel in de oven. Na drie uur is het vlees het zachten de saus ingekookt. Controleer om het half uur of er nog genoeg vocht in de pan is en voeg eventueel wat water toe. Als je een dikke saus wilt haal dan het laatste half uur de deksel van de pan en laat de saus zo verder indikken.

Haal de pan uit de oven en bestrooi met veel vers gehakte koriander. Wij aten er witte rijst bij. Al met al viel de gaartijd hier wat langer uit en omdat je op het laatst flink moet roeren, viel het vlees wat uit elkaar. Ziet er niet zo fraai uit, maar lekker was het wél!

kopje espresso toe!

© ellen.

Ik wilde vandaag maar eens proberen me te verdiepen in de Indonesische keuken. Ik had me voorgenomen om een stoofschotel van rundvlees te maken met daarbij rijst en boontjes. Dus een portie rundvlees uit de diepvries gehaald, toch? Rundvlees? “Ah Shit”, zou Meneer Wat Eet Ons zeggen. Na ontdooien bleek het geen rundvlees maar, weliswaar hele mooie, lapjes, lamsvlees. Shit, dat komt ervan als je geen etiketjes op die blauwe diepvrieszakjes plakt met duidelijke aanwijzingen wat er zich in dat zakje bevindt! Al mijn plannen in de war gestuurd! Ik besloot gewoon stug tóch rundvlees te smoren en het lamsvlees dan maar te verwerken in een stoofpotje met kappertjes. Dat konden we dan later deze week eten. Dus snel rundvlees gekocht. Ik koos een recept uit het boek “Het groot Indonesisch kookboek”,  van Beb Vuyk; Gestoofd vlees op z’n Atjehs.

• 3 eetlepels uien, gesnipperd
• 1 teentje knoflook, gesnipperd
• 3 theelepels sambal oelek
• 2 theelepels ketoembar
• 1 theelepel koenjit
• stukje asem ter grootte van een walnoot
• zout
• peper
• 500 gram rundvlees
• 1/6 blok santen
• 1 spriet sereh

Ik heb een hekel aan ‘draadjesvlees’. Het woord alleen al doet me denken aan vervelende zondagen waarop ik als kind moest blijven eten bij een tante, een tante mét een wrat, mét een haar op haar kin. Zij serveerde dan altijd ‘draadjesvlees’. Van die droge, taaie, lapjes langdradige vlees, zonder enig vet, zonder smaak ook. Het vlees bleef na wat kauwen als een bal in mijn keel steken; brrr. Ik lijk hierin alleen te staan want overal is de term draadjesvlees een aanbeveling; ‘oma’s draadjesvlees’, ‘uit eigen keuken’, ‘nostalgisch’, zijn zo van die termen. De Keurslager adverteert met de kreet “Oma’s eigen draadjesvlees”. Hoezo, wie z’n oma? Maar ja, er wordt natuurlijk bedoeld een mooie stoofpot met smakelijk vlees… Maar waarom zou je dat kant-en-klaar kopen als je het zelf zeker zo lekker kunt klaarmaken, zonder al teveel moeite?

Er zijn eindeloos veel varianten alleen al voor runderstoofvlees en bijna allemaal zijn ze heerlijk; mits je het goede vlees gebruikt. Neem voor een stoofpot geen mager vlees; een randje vet geeft juist meer smaak. Ik gebruik bij voorkeur sukade of ribstuk. Snijd het vlees niet te klein maar in blokjes van ongeveer 3,5×3,5 cm. Schroei het vlees snel dicht, bak grote hoeveelheden desnoods in een aparte koekenpan met kleine porties tegelijk. Laat het vlees na aanbraden langzaam garen in een flinke hoeveelheid vocht. Wijn, bier, bouillon, het maakt niet uit.

Ik maakte vandaag een stoofpot van rundvlees, ribstuk om preciezer te zijn. Ik noem het maar Vlaamse stoofpot omdat ik Vlaams bier gebruikte en Vlaamse koek.

• 750 gram riblap in stukken van 3,5 bij 3,5 cm gesneden
• 1 sjalot, heel fijn gesneden
• 2 teentjes knoflook, geplet en daarna fijngehakt
• een flesje Westmalle Dubbel
• olijfolie
• een blaadje laurier, takje tijm, peper en zout
• een wortel in kleine blokjes gesneden
• 3 eetlepels zilveruitjes
• 3 Bastognekoeken
• wat vers gehakte platte peterselie

Een heerlijk gerecht; geef er mooie, dikke frieten bij en een salade.

Kopje espresso toe!

© ellen.

We zijn weer terug. Thuis dus…

De verschrikkelijke buien die men voor ons in petto had vandaag vielen op andere plaatsen. In Luxemburg, zuidelijk van ons, kreeg men het voor de kiezen. Ook Gelderland, van ons uit noordelijk, kreeg zijn portie mee. Wij zaten daar tussenin. Het regende hier, op enig moment kon je spreken van een stortbui, maar écht gedoe met wateroverlast en zo bleef ons bespaard. De broeïerigheid hield aan.

Ik had Ellen beloofd om het vlees te grillen, buiten, in the open air. Ik zag ervan af vanwege de weervoorspellingen. Het moest dan maar gewoon in de koekenpan gebakken worden.

En zo geschiedde. Ellen bakte haar Black Angus ribeye, zo ongeveer de beste ter wereld. Ik volstond met een Thüringer worst, maar dan zonder velletje erom. Over Black Angus hebben we het al gehad. Die worst zonder vel is daarom eigenlijk interessanter. Maar daarover schrijf ik je nog.

Tatort en espresso toe (en een hoop witte wijn, ik heb nog vakantie, nog twaalf dagen!)

Doorgaans krijg je een foto van een mooi gerecht op deze site. Dit keer de rauwe versie. Een prachtige ribeye is het!