Spaghetti met vongole

Posted on July 30, 2017 by Ellen Bouckaert

Ik ben inmiddels alweer enige tijd in ons huisje in Luxemburg. Een stukje plaatsen was tot nu toe bijna mogelijk omdat er geen wifi verbinding op de camping was maar dat euvel is verholpen en de verbinding is nu prima. Hoog tijd dus om te vertellen wat we hier zoal Eten en Drinken. Er zijn een aantal gerechten die ik eigenlijk alleen nog hier in Luxemburg klaarmaak. Óf, omdat de ingrediënten in onze omgeving in Brabant niet of nauwelijks te krijgen zijn, óf, omdat ze bij ons in Brabant gewoon niet smakelijk zijn. Bijvoorbeeld de forellen hier… zo lekker en thuis bijna altijd een teleurstelling… gronderig, niet vers nou ja. Daarover later…

Dit keer vond ik in de visafdeling mooie verse schelpjes, Vongole is de Italiaanse naam. Niet goedkoop zo’n netje schelpjes maar erg lekker!

Voor twee personen
1 netje vongole, de schelpjes even spoelen en controleren of er een ‘zandschelpje’ tussen zit (die moeten dus weg)
2 sjalotjes, fijngesnipperd
1 rode peper, zaadjes verwijderen en fijn snijden
1 teen knoflook, geplet en fijngesneden
olijfolie
een 1/4 blik tomaten of twee mooie verse tomaten zonder velletjes
een scheutje witte wijn

Bak de ui en knoflook met de stukjes rode peper in de verwarm de olijfolie zachtjes aan. Voeg de tomatenstukjes erbij en smoor alles een paar minuutjes. Voeg de wijn erbij en laat de saus zachtjes pruttelen. Zet intussen een pan op en kook het water voor de pasta. Kook de pasta en voeg twee minuten vóór het einde van de kooktijd van de pasta, de schelpjes bij de tomatensaus. Schep de schelpjes om en om in de saus tot ze nét opengaan. Giet de pasta af en voeg ze bij de tomaten/schelpjes. Strooi er met gulle hand vers gehakte platte peterselie over en dien snel op.

En hoe je dat dan eet? De spaghetti rol je op een vork en met je vingers pak je de schelpjes en slobbert ze leeg… Vingerfood dus! Glas witte wijn erbij en natuurlijk een kopje espresso toe.

Gnocchi in tomatensaus…

Posted on July 19, 2017 by paul

Ellen verblijft in een ver buitenland, dus ik ben een beetje op mezelf aangewezen. Dat is geen probleem, ik kan prima voor mezelf zorgen. En ik zie er niet tegenop om enige tijd in de keuken door te brengen met als enig doel het koken van een een-persoons-maaltijd. Maar helemaal chique is het om gefêteerd te worden. Maandag bood het Kind mij een lekkere couscousschotel aan, en gisteren at ik bij Ans en Vriend Jan Italiaans stoofvlees. Erbij een salade van tomaatjes en stevige tagliatelle. Soepje vooraf, koffie toe. Enfin…

Het stoofvlees zwom in een stevige saus; zo’n saus die zich glanzend hecht aan de iets ruwe huid van de pasta. Tagliatelle was een prima keuze, maar ik bedacht dat we het onlangs nog hadden over gnocchi. En die gnocchi, zelfgemaakt natuurlijk, zouden het stoofvlees en de saus ongetwijfeld ook alle eer bewijzen.

Al weer een hele tijd geleden zag ik in een BBC-kookprogramma gnocchi gemaakt worden met durumtarwe en ricottakaas. Het recept stond me wel aan.
Op de BBC-website vond ik het recept niet terug, maar gelukkig had ik het programma opgenomen en zodoende ben ik dan maar met een schrijfblokje en pen voor de televisie gaan zitten. Het voordeel van zo’n filmpje is dat je niet hoeft te lezen over de valkuilen van een recept, je kunt rustig bekijken hoe je ze kunt voorkomen. Enfin, dit is wat ik ervan kon maken. Serveer je er nog een degelijke salade bij dan voldoet het recept voor vier personen. Gnocchi zijn overigens altijd bereid om een mooie saus te begeleiden.

Voor de gnocchi:
200 gram durumtarwe (hard tarwemeel),
220 gram ricottakaas,
3 stuks eigeel,
30 gram parmazaanse kaas,
flinke snuif geraspte nootmuskaat,
pepr en zout.

Voor de tomatensaus:
1 blik tomatenblokjes,
3 middelgrote tomaten, grof gehakt,
1 vers pepertje, fijn gesneden,
3 tenen knoflook, grof gehakt,
2 handen verse basilicum,
olijfolie.

Doe de eigelen en de ricottakaas in een kom en werk ze dooreen met een vork.
Voeg vervolgens de parmazaanse kaas, de nootmuskaat en de tarwebloem toe en
begin te kneden met je handen. Wanneer het deeg zich tot een bal gaat vormen
bestrooi je het met een beetje bloem. Je kneed nu verder op een gladde
ondergrond tot het deeg goed is. (Je voelt het vanzelf.) Snijd vervolgens hompen
van de deegbal en vorm er worstjes van. Blijf steeds wat bloem gebruiken om te
voorkomen dat alles gaat plakken. De worstjes worden op hun beurt weer versneden
tot brokjes (gnocchi betekent: bultjes). Bestuif de brokjes met meel om te
voorkomen dat ze aan elkaar plakken.

Doe olijfolie in een pan en bak er de grof gehakte konoflook en het versneden
pepertje in op een zacht vuurtje. Laat de knoflook even glazig worden en stort dan de tomatenstukjes uit blik en de grof gesneden tomaten erbij. Indien je je saus te nat vindt laat je hem even op hoog vuur inkoken. Doe dan het deksel op de pan en laat de saus
op een klein vuurtje nog even gaan.

gnocchi

Breng ruim gezouten water aan de kook. Kook hierin de gnocchi ongeveer vier
minuten. Indien je pan niet al te groot is dan kook je de gnocchi in kleinere
porties. Ze hebben echt ruim water nodig. Laat ze uitlekken en stort ze in de
tomatensaus. De gnocchi mogen nog een paar minuten “wennen” aan de saus. Hak de
verse basilicum en strooi die over de saus. Een beetje geraspte Parmezaanse kaas mag ook. Klaar is je gerecht. Het is wat werk, maar na een paar keer zal het snel gaan. En de gnocchi zijn écht onwaarschijnlijk lekker!

P.s.: voor dit artikel putte ik uit een eerder schrijfsel (2011)…

Kalfsniertjes in whiskysaus…

Posted on April 30, 2017 by Ellen Bouckaert

Evert en Neel waren ook een paar dagen hier in Luxemburg, even de drukte ontvluchten en een lang weekend weg… We kletsten wat, we bespraken de nieuwe gang van zaken op de camping, en bezochten het campingcafé… en na een lange avond hadden we het wel weer gezien daar… Paul stelde het voor: “Zullen we morgen samen eten? Lust je dan niertjes Evert?” Na ja, dat is een soort vast ritueel geworden; als we hier in Luxemburg zijn willen Paul en Evert niertjes! Liefst in whiskysaus! Thuis in Nederland zou ik niet weten waar ik nog mooie kalfsnieren zou kunnen kopen, hier is dat niet moeilijk. Iedere fatsoenlijke slager of goede supermarché verkoopt nog een keur aan orgaanvlees. Tong, hart, lever, niertjes, hersens en zwezerik liggen keurig schoongemaakt in het schap. Whisky was al op voorraad, Paul mag hier graag een fles Single Malt aanschaffen, liefst al één die wat jaren gelagerd is. Dit keer viel zijn keuze op de Laphroaig Single Malt, aged 10 years. Een peated whisky. Dat ‘peated’ geeft een speciale geur en smaak natuurlijk. Ik vond het nogal heftig in de saus en besloot smaak en geur wat af te zwakken met een scheut Gewürtztraminer. Dat bleek een Schot in de Roos! Je kunt natuurlijk ook een wat eenvoudiger whisky gebruiken maar dat scheutje Gewürtztraminer was een ware openbaring in combinatie met dié whisky! (Evert had het zelfs over “de lekkerste niertjes ooit”!)

Voor twee personen
400 gram schoongemaakte kalfsnier
boter
1 flinke sjalot, fijngesneden
1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
wat bloem
een eetlepel grove mosterd
een scheutje whisky
een scheut Gewürtztraminer
room
peper en zout

Snijd de nier in blokjes van 2 bij 2 centimeter en bestuif ze met bloem. Bak de sjalot in een stoofpannetje lichtbruin aan. Voeg de knoflook toe en smoor die ook even mee. Doe er dan de mosterd bij en roer goed. Blus af met de whisky en giet er dan een flinke scheut room bij. Laat de saus even zachtjes inkoken en breng dan verder op smaak met peper en zout. Bak in een andere pan de niertjes goudbruin aan tot ze aan alle kanten mooi gekleurd zijn. Voeg de niertjes bij de saus en roer de aanbaksels los met een flinke scheut Gewürtztraminer of andere witte wijn. Giet dat ook bij de saus en laat het geheel nog even doorgaren tot de saus mooi gebonden is en de niertjes rosé zijn.. Reken op ongeveer 15 minuten zachtjes stoven. Stoof niet te lang door, dan worden de niertjes taai en hard.

Wij aten er Basmatirijst bij en courgettes en tomaatjes uit de oven.

Kopje espresso toe!

Risotto met truffel en trompette de la mort en een beetje daslook…

Posted on April 15, 2017 by Ellen Bouckaert

Na een paar prachtige lentedagen zijn we weer terug bij somber, bijna winters weer. Het regent, geen zonnetje te zien en de komende Paasdagen beloven ook niet veel goeds wat het weer betreft. Dan moeten we onszelf maar wat verwennen, tijd voor alvast een beetje feestelijk, luxe, troosteten! Een bordje risotto met wat truffel en een paar gedroogde paddenstoelen, Trompette de la mort.

De Trompette de la mort is een smakelijke paddenstoel die vooral in gedroogde vorm te koop is. Je moet ze even weken voor het gebruik. Het weekwater van eekhoorntjesbrood gebruik ik meestal als extra smaakmaker maar het weekwater van de Trompette de la mort is vaak wat zanderig. Dat gebruik ik dus niet. Je kunt de risotto afwerken met wat platte peterselie of bieslook, een groene toets is mooi op het bord, ik gebruikte dit keer Daslook. We hebben een plantje in onze tuin en het is nu de tijd om daslook te eten.

Ik schreef al eerder over de pakjes risotto met truffel die ik in Luxemburg kocht. Vandaag gebruikte ik het laatste zakje, tijd dus om een nieuwe voorraad te gaan kopen. Heb je geen risotto met truffel, gebruik dan gewone risotto. De paddenstoelen geven ook al veel smaak aan het gerecht. Ik had een restje beenham, dat ging er ook door. Hoeft niet, je kunt de risotto ook vegetarisch houden. Gebruik dan groentebouillon in plaats van kippen- of kalfsbouillon.

Voor twee personen
170 gram risottorijst (liefst die met stukjes truffel)
sjalot, zeer fijn gesneden
een flinke klont koude boter
een stuk of vijf exemplaren gedroogde Trompette de la mort, even geweekt in lauwwarm water. In stukjes gesneden
eventueel wat beenham, zeer fijn gesneden
een glas witte wijn
ongeveer 700 ml bouillon
peper en zout
wat bieslook of daslook, fijngesneden
Parmezaanse kaas

Verwarm de bouillon. Zet de pan bouillon naast de risottopan en houd de bouillon tegen de kook aan. Smelt een deel van de boter in een pan met een dikke bodem en doe de fijngesneden ui erbij. Smoor de ui hierin zachtjes lichtbruin. Voeg dan de rijst toe en roer alles om en om. Alle rijstkorrels moeten bedekt zijn met een flinterdun filmpje boter. Doe er dan de beenham en stukjes paddenstoel bij en roer nog eens goed door. Blus af met de witte wijn en smoor tot de wijn helemaal verdampt is. Voeg nu een flinke hoeveelheid bouillon toe en roer goed en laat de risotto zachtjes garen. Voeg telkens een lepeltje warme bouillon toe en blijf roeren. De risotto moet smeuïg blijven en mag dus niet helemaal droog worden.

Proef af en toe en voeg zout en peper naar smaak toe. De rijst moet van buiten zacht zijn maar nog een stevige ‘beet’ hebben. reken op ongeveer 18 minuten. Als de rijst de juiste gaarheid heeft sluit je de pan en draai je het vuur uit. Laat de risotto nu zeker één minuut rusten.
Meng dan met een houten lepel de blokjes koude boter en de Parmezaanse kaas door de rijst. Strooi er nog wat vers gehakte bieslook of daslook of peterselie over en dien snel op.

Geef er een groene salade bij, licht aangemaakt met wat olie, citroensap, peper en zout.

Kopje espresso toe, met een paaseitje.

Spaghetti met zalm en room…

Posted on January 25, 2017 by paul

Hoe was het mogelijk? In heel het huis was geen spat witte wijn te vinden, alles was op. Ik wist het zo goed en ik had me dan ook voor genomen om vandaag de lacune te dichten. En een bestelling bij de wijnboer hadden we al voor het weekend gedaan, ik hoefde alleen nog even langs te gaan om de wijn op te halen. Vergeten!

Een fles Blanquette de Limoux (Champagne, maar het mag zo niet heten omdat het niet uit de Champagnestreek komt) die lag nog verscholen in de kelder uit te rusten van de Feestdagen. En omdat het buiten koud was en omdat ik zojuist, ijs en weder dienende, mijn boodschappen bij die pooltemperaturen bij elkaar had gesprokkeld, weigerde ik om de deur nog uit te gaan. De witte wijn voor het koken werd vervangen door de Limouxchampagne.

Spaghetti met champagne, gekker moest het niet worden. En dan vooral toch omdat spaghetti het eigenlijk nooit hoefde te hebben van dure ingrediënten (truffel daargelaten…). De spaghettischotel met zalm en room werd al vaak beschreven op deze website, maar het is zo’n snel en smakelijk gerecht, dat er niet vaak genoeg over gesproken kan worden. Ik geef je geen exacte hoeveelheden, je kunt er met een klein beetje gevoel voor koken vrijelijk mee spelen.

Snijd zalmfilet in niet te kleine brokken. Je hebt niet zo heel veel nodig, het is al snel teveel. Bak in een hapjespan een gesnipperde sjalot en twee heel fijngehakte teentjes knoflook in olijfolie (Ellen vindt boter beter…) op een niet te hoog vuur. Wanneer de sjalot glazig is geworden en de knoflook begint te geuren gaat er een glas wijn (champagne, crémant, desnoods cider) bij. Laat alles even opkoken en daarna enkele minuten op een laag vuurtje trekken. Voeg nu een ferme scheut room toe en meng de saus en laat ze inkoken tot de gewenste dikte. Na een enkele minuut kunnen de brokjes zalm erbij. Afmaken met peper zout en een paar lepels vers gehakte peterselie. De zalm is in een mum van tijd gaar. Eventueel wat vers geraspte nootmuskaat misstaat beslist niet. Intussen is de pasta al dente gekookt. Stort de pasta in de hapjespan en schep goed om. Doe vervolgens de spaghettischotel over op een voorverwarmde schaal en dien op….

Een salade eet je vooraf, want de spaghettischotel verdient het om solitair genoten te worden. In al z’n eenvoud schenkt de schotel je een smaakexplosie van zacht en vol tegelijk, Daar moet niks anders aan te pas komen.

(En of deze schotel nu rijker was geworden door de champagne? Ach, ik weet het niet, ik proefde het niet. Deze schotel is altijd goed, welke wijn je ook toevoegt. De champagne tutterden we in de loop van de avond op. Daar was ook niks mis mee…)

Kersttip: Risotto met truffel…

Posted on December 14, 2016 by paul

Of het er dit jaar nog van komt om meer kersttips te publiceren op deze website valt te bezien. We hebben het de komende dagen nogal druk, en dan wil het werk op het Ministerie er nog wel eens bij inschieten. Maar vandaag heb ik er in ieder geval eentje: Risotto met truffel.

Over de verwerpelijkheid van koken uit pakjes en zakjes vond je al regelmatig artikelen op deze plaats. Maar er zijn altijd uitzonderingen die de regel bevestigen; Ellen schreef al eens over haar avonturen met truffelrisotto. Het komt uit een pakje en je hoeft je er in het geheel niet voor te schamen.

Het beoogde pakje (of zakje, wat je maar wilt) komt van een bedrijf dat zijn oorsprong heeft in Italië maar sinds 2004 ook een onderkomen betrekt in België. Het bedrijf luistert naar der naam Le Palais de la Truffe/ Eurotruffe. Je kunt hun Risotto à la Truffe bestellen via internet, maar in België en Luxemburg wordt die ook rond de feestdagen aangeboden in een aantal supermarkten (Cactus, Cora, Match en mogelijk nog andere, maar daar heb ik geen weet van). De prijs is om en nabij € 8,- voor 170 gram rijst met paddenstoelentoevoeging. Het uiteindelijk gerecht voldoet als hoofdgerecht voor twee personen, als voor- of tussengerecht kun je er veel meer mensen mee bedienen.

Niet is de inhoud van dit pakje al voorgegaard, je moet er zelf nog even aan werken. De ingrediënten zijn vacuüm getrokken in plastic. De inhoud bestaat uit eersteklas Carnarolirijst, de Rolls-Royce onder de risottorijsten uit Lombardije en Piemonte. Vervolgens bevat het zakje (minder dan een half procent) Zomertruffel, aangevuld met eenvoudige Champignons. Truffelaroma maakt de zaak compleet.

De manier van bereiden wijkt af van die van de traditionele risotto, maar wanneer je je aan de instructie op het pak houdt komt het allemaal goed. Wel wil Ellen gezegd hebben dat je beter iets van je eigen fantasie kunt toelaten om er een écht hemels gerecht van te maken.

De instructie spreekt van 700 ml. water waarin je de rijst moet koken. Maar een stevige runderbouillon, een geurige kippenbouillon of een zelf getrokken groentebouillon maken het écht lekkerder. En wanneer je geen bouillon hebt, en dus afhankelijk bent van bouillonblokjes, ga dan eens te rade bij onze Poolse medelanders. In hun grutterswinkeltjes vind je bouillonblokken met paddenstoelensmaak, prima spul. Ellen opteert voor een extra scheutje witte wijn.

Over het vervolg zijn Ellen en de producent van het pakje het roerend eens: er moet goede boter door, en niet een klein beetje! De producent spreekt vervolgens van de toevoeging van enkele schilfers Parmezaanse kaas. Ellen is van mening dat er flink wat kaas door het gerecht mag worden gemengd, en ook met de schilfers hoef je niet te zuinig te zijn. Ik ben het volmondig met haar eens.

Stoofpot van kalfsvlees met citroen, ansjovis en kappertjes

Posted on November 1, 2016 by Ellen Bouckaert

Wij zijn weer terug van een heerlijke vakantie; eerst een weekje Luxemburg op ons vertrouwde plekje en daarna een week in een gehuurd huis in Dun sur Grandry in Bourgondië. We hebben genoten, heerlijk gegeten en fantastische wijnen gedronken. Afgelopen zaterdag reden we vanuit Bourgondië weer terug naar Luxemburg. Een lange reis langs prachtig kleurende bossen. Onderweg namen we genoegen met een soort pizza van een plaatselijke bakker die de pizza speciaal voor ons even verwarmde in de nog hete oven. We overlegden of we s’ avonds uit eten zouden gaan of meteen boodschappen doen en zelf koken. In ‘ons dorp’ is helaas geen enkele gelegenheid om iets te eten dus zouden we weer in de auto moeten. Dat leek me geen goed idee. Zelf koken dan maar. Snel wat boodschappen gedaan bij de ‘kleine’ Cactussuper in Wandhaff. Er was Luxemburgs Limousin kalfsvlees in de reclame. Mooie grote stukken vlees van onbesproken kalveren. Ik besloot er een stoofpot van te maken met ansjovis en kappertjes. Die ansjovis lijkt wat eigenaardig maar dat moet je gewoon eens proberen! De zoutige visjes hak je fijn voor ze aan de saus toegevoegd worden. Ze smelten in de saus en laten een mooie zilte smaak achter zonder dat je echt vis proeft. De kappertjes en citroen geven een frisse toets aan het gerecht.

voor vier personen (het was teveel voor ons maar er waren geen kleinere verpakkingen. Het restant aten we de volgende dag bij de lunch)
500 gram kalfsvlees in flinke blokken gesneden
wat boter
1 sjalot, zeer fijn gehakt
1 teen knoflook, ook heel fijn gehakt
1/2 bio citroen, in partjes gesneden
stukje foelie
4 ansjovisjes, heel fijngehakt
1 eetlepel kappertjes
een scheute witte wijn
een kopje room
peper en zout
wat fijngehakte platte peterselie

Verwarm de boter in een stoofpan en bak het vlees in porties rondom bruin. Haal het vlees uit de pan en houd het warm. Smoor de sjalot en de knoflook vervolgens even aan in dezelfde boter. Blus af met de witte wijn, roer de aanbaksels los en voeg de room toe. Breng de saus aan de kook en voeg het vlees weer toe. Doe er de partjes citroen bij en de ansjovisjes en de foelie. Stoof op een zacht vuurtje tot het vlees gaar is. Breng de saus verder op smaak met peper en eventueel wat zout. Voeg de kappertjes toe en warm nog even door. Bestrooi met de gehakte peterselie en dien snel op.

Wij aten er een tomatensalade en Riso pasta bij, eigenlijk is deze pasta voor in de soep, maar er was even niets anders in huis. De fijne pasta combineerde overigens prima bij deze stoofpot.

Kopje espresso toe.

Ravioli met schaaldierenvulling…

Posted on October 19, 2016 by paul

Geen afgerond nakookrecept in dit stukje. Daarvoor was de bereiding te ingewikkeld, te gefaseerd en strekte het koken zich door omstandigheden over verschillende dagen uit. Aan de andere kant leverde al dat werk een gerecht op dat het beschrijven waard is en zijn er geen foto’s van al het gedoe dat vooraf ging aan het uiteindelijk resultaat. Deze web site is uiteindelijk ook ons persoonlijk archief, dus laat ik maar beginnen.

Op de Helmondse zaterdagmarkt kocht ik, behalve zalm en tong, een kilo krabbenpoten. Ellen nam er, bij gebrek aan grijze Noordzeegarnaaltjes, nog een pond grote garnalen mee. Die avond aten we grote garnalen met saffraanrijst, Ellen beschreef het hier. De schokken en koppen van de garnalen bewaarden we, die kwamen de dag daarop nog van pas.

Op zondagochtend bereidde ik de krabbenpoten. Ellen lag te lezen in bad en uit de speakers in de keuken kwinkeleerde het onvolprezen geschiedenisprogramma van de VPRO, genaamd OVT. Een prima ambiance om tijdrovende klusjes te klaren.

Ik maakte een courtbouillon van visbouillon met kruiderij en een overdaad aan verse peterselie. Daarin kookte ik de krabbenpoten een goede 6 minuten. Dat was lang genoeg. Ik goot de krabbenpoten af, maar het kookvocht ving ik op in een pannetje. Ik liet de poten wat afkoelen en begon daarna aan de geduldklus, het uithalen van het krabbenvlees. Met de botte kant van een groot koksmes sloeg ik de segmenten van de krabbenpoten stuk en haalde er vervolgens het vlees uit met behulp van de achterkant van een theelepeltje (de kreeftenvork voldeed niet, vandaar…). De pantsers (met daarin nog brokjes vlees) hield ik apart. Het krabbenvlees serveerde ik op geroosterd witbrood met een lik mayonaise. Een beetje peper uit de molen erover, zout was niet nodig. Dat werd dan onze ’s zondagse lunch, voorwaar een feestlunch…

Er was echter nog voldoende van het vlees over om verder te verwerken. En ook lagen er nog wat (gepelde) garnalen van gisteren. Ellen besloot dan om van al dat lekkers een vulling te maken voor de ravioli. Ze hakte de garnalen fijn en ook het krabbenvlees en maakte dat vervolgens aan met een rauw ei, flink wat fijngehakte peterselie en wat peper. Ze kneedde pastadeeg volgens de beproefde methode en maakte er vervolgens pakketjes van, gevuld met de farce.
Ik deed een deel van het krabbenkookvocht in een pannetje, samen met de koppen, schokken en schillen van de garnalen en de krabbenpantsers. Een sjalotje erbij, twee tenen knoflook en een bos peterselie. Na 45 minuten zachtjes koken had ik een krachtige bouillon, uitstekend uitgangspunt voor een fijne saus.

Tegen de tijd dat we aan onze avondmaaltijd toe waren snipperde Ellen een sjalotje in de pan en een fijngehakte teen knoflook. Ze liet dat fruiten en voegde vervolgens een deel van de bouillon toe en liet alles op een middelhoog vuur inkoken tot gewenste dikte. Daarna werd de saus gezeefd. Intussen was de ravioli gekookt (dat duurt bij verse pasta heel kort) en konden we aan tafel.

Wat een verhaal hè, en wat een gedoe…
Evengoed leverde het een weekend op waarin ik drie maal van een kostelijke maaltijd genoot. Al het gedoe ten spijt, het was de moeite waard…

Gebakken garnalen met saffraanrijst en zeekraal.

Posted on October 12, 2016 by Ellen Bouckaert

Vandeweek gingen we, zoals bijna iedere zaterdag, naar de Helmondse markt. We hoopten dat er nu eindelijk weer ongepelde Hollandse garnaaltjes te koop zouden zijn. Helaas! Weer niet! Er is eigenlijk maar één vishandelaar die ze meestal in het assortiment heeft maar al sinds het begin van de zomer geen garnaal meer te koop. Desgevraagd liet de baas weten dat ze te duur zijn. Hij krijgt ze voor dat geld niet meer verkocht. Jammer! Want niet alleen die kleine grijze garnaaltjes missen we, ook de bisque die je van de schillen kan trekken missen we. Alle diepvries voorraad is inmiddels verbruikt. Na ja, omdat we toch zin in garnalen hadden kocht ik een pondje van die grote. Ik vind die grote vaak wat laf smaken. Je moet je best doen met veel knoflook of heftige sauzen. Toen we bij de volgende viskraam even keken of zij toevallig… niet dus. Wél verkocht deze handelaar mooie verse zeekraal en lamsoren. Van beide kocht ik een onsje. De subtiele smaak van de zeekraal wilde ik niet overdonderen met knoflook ik besloot de maaltijd wat zacht en subtiel te maken.

voor 2 personen:
500 gram grote ongepelde garnalen
wat olie
een kopje rijst
klontje boter
1 sjalotje, heel fijn gesnipperd
een plukje saffraan
100 gram zeekraal
wat boter
1 klein sjalotje, fijngesnipperd
een flinke draai uit de pepermolen
saus: 1/2 liter visbouillon
1/4 liter tomatensaus (zelfgemaakt)
een glas witte wijn
scheut room

Maak eerst de saus. Laat de visbouillon inkoken tot de helft van de hoeveelheid. Voeg de tomatensaus en de witte wijn erbij en laat weer inkoken. Voeg er dan de room bij en laat inkoken tot je een mooie dikke saus hebt. Proef en voeg eventueel peper en zout toe.

Smelt een klontje boter en smoor daarin het sjalotje zachtjes aan. Voeg de rijst en de saffraandraadjes toe. Kook de rijst verder zoals je gewend bent. Giet af en houd ze warm.

Smoor intussen in een andere pan ook een sjalotje in de boter en voeg dan de zeekraal toe. Geef er een flinke draai uit de pepermolen over. Smoor de zeekraal een paar minuutjes.

Bak de garnalen in de hete olie en laat ze uitlekken op keukenpapier. Dien alles snel op. Wij dronken er een glas Touraine bij.

Kopje espresso toe!

Bond – TV-diner; maar wel de geneugten van eerder werk…

Posted on October 4, 2016 by Ellen Bouckaert

Moe, moe, moe… te druk, teveel gewerkt, teveel gedoe… dat is zo ongeveer de reden waarom hier te weinig recepten verschijnen… Daar heb je niets aan beste lezer , ik weet het, maar toch… Misschien ook wel een beetje op na zoveel jaren? Misschien denk ik dat jullie het allemaal al gezien en gelezen hebben?

Nou ja, vandaag dan maar iets geheel nieuws op het Ministerie; TV- Diner! Doen we anders NOOIT! Na een lange ochtend van was vouwen, strijken, wintergaderobe uitzoeken, ouwe troep weggooien, opruimen enzovoorts, zijn we maar even ‘gevlucht’. Lunch in het eigen dorp en daarna inkopen doen (ik vind het woord ‘shoppen’ verschrikkelijk) in Uden. Twee broeken voor de prijs van één, Paul zijn favoriete merk… wouw! Helemaal gelukkig! Natuurlijk koopt Paul alleen maar twee broeken als hij ook nog een paar dvd’s als troost kan kopen… Tjee, de laatste Bond!

Kleren kopen is voor Paul een soort crime. Dus twee bruikbare broeken in één keer is een feestje; dan nog de laatste Bond op dvd maakte het compleet. Thuis geen tijd meer voor poespas, rondje met Hond Jaros ging nog nét (Dierendag!), daarna moest de nieuwe Bond! En daar had ik nou net helemaal geen zin in. Ik wil lezen…

Dan is er maar één optie: TV-Diner! Snel, maar niet smakeloos.
Spaghetti met tonijn is een optie.
Zo komt, alweer, de eigengemaakte tomatensaus goed van pas. Blikje tonijn erbij en klaar.

In tien minuten klaar: voor twee personen:
wat olijfolie
1 sjalot, fijngesneden
1 rode peper, zaadlijsten en zaadjes verwijderen
een flinke teen knoflook, geplet en fijngesneden
blikje lijn gevangen tonijn
pot eigengemaakte tomatensaus, (1/4 liter)
scheutje droge witte wijn
wat fijngehakte platte peterselie
De Cecco spaghetti 10 minuten

Zet een pan met water op, voeg zout toe en voeg de spaghetti toe als het water kookt. Zet een wijde pan op en verwarm daarin de olijfolie. Laat sjalot en knoflook zachtjes smoren. Voeg peper toe en de tomatensaus. Laat zachtjes wat inkoken en voeg er een scheutje witte wijn bij. Laat de tonijn goed uitlekken en schep de vis door de saus. Giet de spaghetti af en schep de saus er voorzichtig door.

Intussen is Bond helemaal verliefd en vol in de trubbles…

Zet borden klaar op het aanrecht… Giet de spaghetti af en meng de pasta door de saus. schep voorzichtig door en dien snel op…. Voor de TV.

Natuurlijk wel, kopje espresso toe!

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Category Archives: pasta en rijst